@ARTICLE{Inglot_Joanna_Trans-Cultural_2016,
 author={Inglot, Joanna},
 number={No XLI},
 journal={Rocznik Historii Sztuki},
 howpublished={online},
 year={2016},
 publisher={Komitet Nauk o Sztuce PAN},
 abstract={Tematem artykułu jest analiza prac dwóch znaczących artystek wywodzących się z irańskiej diaspory: pracuj ącej w USA Shirin Neshat i mieszkającej w Niemczech Parastou Forouhar. Uczestniczą one w procesie redefiniowania przez sztukę współczesną reprezentacji islamu, a szczególnie kobiet muzułmanek, biorą udział w publicznych debatach, jakie wyłoniły się po rewolucji irańskiej 1979 r. i nasiliły od czasu ataków terrorystycznych 11 września 2001 r. Shirin Neshat i Parastou Forouhar zwracają uwagę na „kulurowy imperializm” świata zachodniego, ukazując głęboko zakorzenione dychotomie, które polaryzują pojmowanie kultury Zachodu i Wschodu według przeciwnych kategorii, takich jak tradycja – nowoczesność, opresja – wolność, fundamentalizm – sekularyzacja, czy zacofanie – cywilizacja. Operując na granicy tych pojęć, obie artystki celowo łączą i kontrastują ze sobą spolaryzowane tematy, praktyki i symbole kulturowe, wzięte z tradycji perskich, muzułmańskich i zachodnich, bezustannie rekonfigurując oś czasowo-przestrzenną, aby umożliwić myślenie niedialektyczne, otwarte na nowe, dynamiczne i płynne pojmowanie podmiotu. Używając postmodernistycznych strategii, takich jak ironia, zapożyczenie i dekonstrukcja, Neshat i Forouhar starają się rozbić hegemoniczne dyskursy szyickiego islamu, zachodniego orientalizmu i neokolonializmu. Można stwierdzić, że w ten sposób wprowadzają one treść swojej sztuki w tak zwaną trzecią przestrzeń zdefiniowaną przez postkolonialnego teoretyka Homi Bhabhę, teren kontestacji i subwersji homogenicznych pojęć kulturowych, ukazujących procesy hybrydyzacji, ambiwalencji, negocjacji i translacji. Jest to również obszar tworzenia tak zwanych między-przestrzeni (in-between space), gdzie można uniknąć utrwalonych binaryzmów i rozumienia współczesnych kultur jako czegoś „autentycznego” lub „czystego”, szczególnie w czasach nasilających się procesów globalizacji. Neshat i Forouhar fragmentaryzują, rozpraszają i decentralizują dominujące dyskursy reprezentacji, określające tradycyjną perską kulturę, współczesną politykę irańską oraz mocno utrwalone i uproszczone wizerunki muzułmańskich kobiet, ukazując tworzenie się nowych i nieodwracalnych transnacjonalnych znaczeń i powiązań między Iranem/Wschodem i Zachodem, które kontestują ściśle określone kategorie etniczne, narodowościowe, płciowe i uporządkowane kulturowe paradygmaty},
 type={Artykuły / Articles},
 title={Trans-Cultural Dialogues in the Art of Iranian Diaspora: Shirin Neshat and Parastou Forouhar},
 URL={http://journals.pan.pl/Content/108133/PDF/RHSzt.%20XLI%202016%204-J.Inglot.pdf},
}