Nauki Humanistyczne i Społeczne

Prawo Morskie

Zawartość

Prawo Morskie | 2012 | No XXVIII

Abstrakt

10.12.2012 r. mija 30 lat od otwarcia do podpisu Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS). Data ta jest okazją do rocznicowych obchodów, spotkań, paneli i refleksji w całym systemie Narodów Zjednoczonych. Upływ czasu nie pozbawił konwencji znaczenia –wręcz przeciwnie: potwierdza jej fundamentalną rolę jako konstytucji prawa morza. Zmiany zachodzące
w świecie wymagają jednak dalszego rozwoju prawa morza i dostosowania konwencji do nowych wyzwań. Wyzwaniate są związane
z przyjęciem w prawie międzynarodowym koncepcji zrównoważonego rozwoju, ochrony różnorodności biologicznej, zasady przezorności czy ekosystemowego podejścia. Są one również konsekwencją zmian klimatycznych oraz potrzeby regulacji zasad dostępu i wykorzystania morskich zasobów genetycznych. Spośród wielu dróg i sposobów rozwijania prawa morza na uwagę zasługuje zaakceptowana przez RIO+20 idea przygotowania porozumienia implementacyjnego do konwencji, dotyczącego ochrony
i zrównoważonego korzystania z morskiej różnorodności biologicznej w obszarach poza granicami jurysdykcji narodowej.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Janusz Symonides

Abstrakt

Artykuł jest poświęcony rozwojowi prawa bezpieczeństwa morskiego, który dokonał się w ostatnich stu latach od zatonięcia RMS „Titanic” w 1912 r. Katastrofa „Titanica” unaoczniła rażące braki w świadomości i postępowaniu międzynarodowej społeczności morskiej. Zaniedbano wówczas podstawowe zasady bezpieczeństwa życia na morzu. Spektakularne skutki tej tragedii przyczyniły się do przyspieszenia prac nad pierwszą Międzynarodową konwencją o bezpieczeństwie życia na morzu (SOLAS 1914), która została podpisana w niespełna dwa lata po zatonięciu „Titanica”. Konwencja SOLAS 1914 stała się fundamentem budowania systemu bezpieczeństwa życia na morzu, dając początek obecnie obowiązującej konwencji SOLAS 1974. Dzisiaj można już mówić o dobrze ukształtowanym systemie bezpieczeństwa życia na morzu, który stanowi część prawa bezpieczeństwa morskiego. Na system konwencyjny bezpieczeństwa morskiego, poza konwencją SOLAS 1974 i jej protokołami, składają się kodeksy, zalecenia, wytyczne i instrukcje uchwalane pod auspicjami Międzynarodowej Organizacji Morskiej. Na szczególną uwagę zasługują dwa najnowsze kodeksy IMO: w odniesieniu do identyfikacji, oceny i zarządzania ryzykiem powstającym przy eksploatacji statków – Międzynarodowy kodeks zarządzania bezpieczną eksploatacją statków i zapobieganiem zanieczyszczaniu (kodeks ISM), natomiast w zakresie stosowania specjalnych środków bezpieczeństwa – Międzynarodowy kodeks ochrony statku i obiektu portowego (kodeks ISPS).

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Dorota Pyć
ORCID: ORCID

Abstrakt

Artykuł poświęcony jest problematyce prawnej bezpieczeństwa morskiego, którądość rzadko podejmuje literatura prawnicza. Pierwsza część opracowania poświęcona jest ocenie nowej ustawy o bezpieczeństwie morskim z 18.08.2011 r. Ustawa reguluje sprawy bezpieczeństwa morskiego w zakresie budowy statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia, inspekcji statku, kwalifikacji załogi, bezpiecznego uprawiania żeglugi morskiej oraz ratowania życia na morzu.

Analiza obszernego tekstu ustawy wskazuje, że przepisy te zawierają wiele rozwiązań wątpliwych pod względem legislacyjnym, a niektóre z nich są nawet błędne. Założenia tego aktu normatywnego można ocenić krytycznie.

W związku z pogarszającą się jakością legislacji w zakresie bezpieczeństwa morskiego autor postuluje przystąpienie do prac nad całościową, systematyzującą ten dział prawa, regulacją – Prawem bezpieczeństwa morskiego. Celowe wydaje się nadanie nowej ustawie rangi prawa, które bliższe jest unormowaniu kodeksowemu niż zwykłej ustawie. Proponuje się uzupełnienie dotychczasowego zakresu ustawy o bezpieczeństwie morskim poprzez inkorporowanie do prawa bezpieczeństwa morskiego m.in. ustaw: o wyposażeniu morskim, o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich, o ochronie żeglugi i portów morskich. Postulaty de lege ferenda zawierają także wiele nowych rozwiązań, dotyczących np. wprowadzenia części ogólnej, osobnej części zajmującej się formami elektronicznego wspierania, a także sankcji za nieprzestrzeganie wymagań bezpieczeństwa morskiego.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Mirosław H. Koziński

Abstrakt

Doktryna prawa morskiego umowę o wycieczkę morską traktuje jako umowę o charakterze mieszanym. Również w orzecznictwie polskiego Sądu Najwyższego został wyrażony pogląd o mieszanym charakterze umowy o podróż.

Umowa o podróż nie jest regulowana w kodeksie cywilnym jako osobna umowa nazwana. Do umowy o wycieczkę morską zastosowanie znajdą postanowienia Ustawy z 29.08.1997 r. o usługach turystycznych, implementujące Dyrektywę Rady nr 90/314 EWG z 13.06.1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek. Do umowy o podróż w zakresie nieuregulowanym ustawą o usługach turystycznych zastosowanie znajdą przepisy kodeksu cywilnego.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Iwona Zużewicz-Wiewiórowska
ORCID: ORCID

Abstrakt

Artykuł zawiera analizę struktury prawnej dokumentów przewozowych Konwencji o umowach dotyczących międzynarodowego przewozu towarów całkowicie lub częściowo morzem z 11.12.2008 r. (tzw. reguł rotterdamskich) w porównaniu z klasycznymi i zdematerializowanymi papierami wartościowymi.

Ratyfikacja reguł rotterdamskich będzie nastręczała wiele trudności z implementacją do polskiego prawa morskiego. Konieczna będzie zmiana kodeksu morskiego i zmiana przepisów ogólnych dotyczących papierów wartościowych w kodeksie cywilnym. W kodeksie morskim należy pozostawić konosament, wprowadzając w niezbędnym zakresie jego elektronizację. Należy również wprowadzić do kodeksu morskiego instytucję indosu.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Przemysław Mogiełka

Abstrakt

Konwencja o pracy na morzu z 2006 r. (MLC 2006) jest nowoczesnym instrumentem prawnym, który uaktualnia i ujednolica 36 wiążących konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy i jeden protokół. To sprawia, że MLC zyskuje miano międzynarodowego kodeksu pracy na morzu.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Monika Tomaszewska

Abstrakt

Odpowiednio do odnośnych dokumentów, takich jak zielona księga, trwa proces integrowania polityki morskiej Unii Europejskiej, także w zakresie jej finansowania i zarządzania jej finansami. Co najmniej do 2013 roku włącznie ma funkcjonować Program na rzecz dalszego roz-woju zintegrowanej polityki morskiej oraz Europejski Fundusz Rybacki. Komisja Europejska zaproponowała jednak sui generispołączenie tych instrumentów finansowych poprzez utworzenie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego. Artykuł ukazuje ten proces w sposób pozwalający na dokonanie przez Czytelnika oceny, czy i jak postępuje finansowe integrowanie polityki morskiej Unii Europejskiej.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Zbigniew Godecki
Marta Bizewska

Abstrakt

W połowie lat 80. XX w. naukowcy z Francji i Wielkiej Brytanii alarmowali o negatywnych dla środowiska morskiego skutkach używania farb zawierających cynę. Konwencja w sprawie kontroli systemów przeciwporostowych na statkach (konwencja AFS) zawierających środki cynoorganiczne weszła w życie 17.09.2008 r. Do chwili obecnej przyjęło ją 56 państw stanowiących prawie 80% światowego tonażu. Polska ratyfikowała konwencję AFS 24.06.2004 r. Unia Europejska implementowała tę konwencję w styczniu 2008 r.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Justyna Nawrot

Abstrakt

Autor artykułu przedstawia prace legislacyjne nad zmianą Ustawy z dnia 21.03.1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej.

Zmianą o fundamentalnym znaczeniu w stosunku do stanu prawnego sprzed nowelizacji jest obecnie wyraźny ustawowy zakaz wznoszenia i wykorzystywania elektrowni wiatrowych na morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym. Zakaz ten obejmuje obszar wód morskich o szerokości 12 mil morskich (22,224 km). Zakaz wprowadzono przede wszystkim w trosce o ochronę krajobrazu nadmorskich gmin turystycznych.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Marcin Makowski

Abstrakt

W artykule poruszono problematykę unormowania statusu prawnego portów morskich w Polsce. Przedstawiono historię prac nad Ustawą z dnia 20.12.1996 r. o portach i przystaniach morskich. Omówiono projekt nowelizacji tej ustawy przygotowany przez Związek Miast i Gmin Morskich. Nowemu projektowi przyświeca idea, aby o formie organizacyjno-prawnej zarządzania portami oraz przystaniami morskimi decydowały gminy.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Magdalena Adamowicz

Abstrakt

Tonnage tax has been first introduced by Greece in 1957, with similar regimes following in the United Kingdom, Germany, the United States, India, South Korea, Japan, Sweden, Spain, Norway, Finland and Ireland. The essence of the scheme is to calculate tax by reference to the net tonnage of the ship operated.

Poland has introduced the Tonnage Tax Act in 2006. However, the Act ins currently under review due to reservations by the European Commission regarding state aid to commercial entities that operate ships.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Cezary Łuczywek
ORCID: ORCID

Abstrakt

Załącznik VI Przepisy o zapobieganiu zanieczyszczaniu powietrza przez statki do Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (MARPOL) przewiduje ustanawianie obszarów kontroli emisji (ECA), w tym obszarów kontroli emisji tlenków azotu (NECA). Nowe zasady odnoszą się do wymogu, żeby statki budowane od1.01.2016 r. zmniejszały emisję NOx o około 80%. W związku z tym rozważa się wcześniejszą możliwość objęcia Morza Bałtyckiego statusem ECA jako obszaru kontroli emisji NOx. Odpowiednie działania w tym zakresie zostały podjęte przez HELCOM. Polegają one na zebraniu dokumentacji i przedstawieniu jej Międzynarodowej Organizacji Morskiej do zatwierdzenia. Zdaniem HELCOM z chwilą objęcia Morza Bałtyckiego statusem NECA możliwa będzie znaczna redukcja emisji NOx ze statków, co będzie miało pozytywny wpływ na środowisko morskie i zdrowie ludzi zamieszkujących w obszarze Morza Bałtyckiego.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Dorota Pyć
ORCID: ORCID

Abstrakt

Północna Droga Morska jest najkrótszym szlakiem żeglugowym łączącym europejską część Rosji z Dalekim Wschodem i Syberią.Poszukiwanie przejścia północnego jako drogi do Chin i Indii trwało od połowy XVI do końca XIX w., a w poszukiwaniach uczestniczyli głównie Anglicy, Holendrzy i Rosjanie. Szlak jest niezwykle ważny, bo tylko w 2007 r. statki żeglujące po Morzu Arktycznym przewiozły około 10 mln ton różnych towarów.

Północna Droga Morska to troska Rosji, a „północny korytarz” wszedł do „Strategii transportowej Rosji do 2030 r.”. Opracowano również „Koncepcję rozwoju PDM do 2015 r.” i projekt ustawy o Północnej Drodze Morskiej.

Istotnym czynnikiem wpływającym na wykorzystanie Północnej Drogi Morskiej będą wzajemne relacje między członkami Rady Arktycznej (Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Kanada, Rosja, Norwegia, Finlandia, Szwecja i Dania), państwami posiadającymi status obserwatora w Radzie (Niemcy, Francja, Holandia, Wielka Brytania, Hiszpania i Polska) oraz państwami starającymi się o status obserwatora (Chiny, Japonia, Korea Południowa).

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Andrzej Makowski
ORCID: ORCID

Instrukcja dla autorów

Wytyczne dla autorów tekstów naukowych publikowanych w czasopiśmie "Prawo Morskie":

1. Tekst naukowy, w tym m.in. artykuł naukowy lub glosa, musi zawierać wyróżnione wprowadzenie oraz wnioski.
2. Po tytule należy umieścić abstrakt oraz słowa kluczowe, zaś na końcu tekstu, po bibliografii – tytuł w języku angielskim, keywords oraz abstract.
3. Źródła podawane w bibliografii należy pogrupować wg rodzaju: literatura, akty prawne, wykaz orzecznictwa, źródła internetowe.
4. Objętość tekstu: min. 20 000 znaków, max. 40.000 znaków.
5. Ustawienia strony: standardowe programu Word – marginesy górny, dolny, prawy i lewy 2,5 cm.
6. Tekst główny: czcionka Times New Roman 12 pkt., interlinia 1,5 wiersza wyrównanie obustronne (tj. wyjustowane). Należy zlikwidować podwójne spacje, przecinki, kropki, wielokrotne entery, ręczne zrzucenia wierszy, ręczne przeniesienia wyrazów itp.
7. Akapity należy rozpoczynać jednakowo we wszystkich artykułach.
8. Odstęp między wyrazami – zawsze 1 spacja.
9. Tytuły artykułów, śródtytuły każdego rzędu: rozmiar i rodzaj czcionki, umieszczenie na kolumnie, sposób wyróżnienia, numeracja (jeżeli występuje), światła nad i pod tytułem/śródtytułem ujednolicone, we wszystkich artykułach zgodne z szablonem czasopisma. W pracach zbiorowych podtytuły tego samego rzędu redaktor naukowy przekazujący pliki do składu i łamania powinien oznaczyć jednakowo we wszystkich artykułach.
10. Słowa kluczowe: umieszczenie i zapis w każdym artykule zgodnie szablonem czasopisma/publikacji.
11. Przypisy należy ujednolicić i wstawiać automatycznie za pomocą funkcji: „Odwołania” → „Wstaw przypis dolny”, bez dodatkowej spacji. Należy stosować numerację przypisów w automatycznej frakcji górnej cyfry arabskiej. Wyjątkiem od tej reguły jest znak „*”, którego można użyć w przypadku informacji o autorze artykułu, w pracy zbiorowej lub dla odróżnienia przypisów tekstowych (źródłowych) i odautorskich rzeczowych w edycji dokumentów historycznych.
12. W przypisach odnoszących się do źródeł poprzednio cytowanych, stosujemy odnośniki w wersji łacińskojęzycznej (op. cit., idem, ibidem itp.)
13. W przekazywanym pliku powinny być zaznaczone wszystkie miejsca, które docelowo będą zawierały hiperlinki, w szczególności olinkowane powinny być wszelkie numery ORCID, DOI, E-MAIL.
14. Spacji nie należy stawiać przed następującymi znakami: kropka, przecinek, średnik, dwukropek, nawias zamykający, cudzysłów zamykający, odsyłacz do przypisu, znak procentu, znak stopnia Celsjusza.
15. Nie stawia się spacji po następujących znakach: nawias otwierający, cudzysłów otwierający. W skrótach typu: s. (strona), t. (tom) itp. po kropce zawsze powinna znajdować się spacja.
16. Nie stosuje się ukośników w funkcji nawiasów.
17. W tekstach w języku polskim obowiązuje cudzysłów „drukarski”. W tekstach w innych językach stosuje się cudzysłowy właściwe temu językowi, np. “tekst angielski”, « tekst francuski », „tekst niemiecki“. Cudzysłowów angielskich używa się, w przypadku kiedy cały artykuł jest w języku angielskim, niemieckich – gdy cały artykuł po niemiecku itd.
18. Stosuje się następującą kolejność cudzysłowów: „ « ‘ ’ » ”.
19. Nie wstawia się znaku prim (') w miejsce apostrofu (’).
20. W przypadku tekstów obcojęzycznych należy używać poprawnych znaków specjalnych (np. à, á, â, ã, ä).
21. Nie należy przenosić do następnej linii tekstu pojedynczych liter, np. „a”, „w”, „i” – o ich usytuowaniu w tekście docelowym zadecyduje profesjonalny program do składu.
22. Wyróżnienia należy wykonywać konsekwentnie w całej pracy. Do oznaczania zwykłych wyróżnień (np. kursyw, podkreśleń) nie należy stosować stylów znakowych.
23. Zapis dotyczący dat należy ujednolicić w obrębie całej pracy (np. 10.03.2021 r.).
24. Wyrażenia liczbowe określające zakres lub wielkość przybliżoną należy w całej publikacji konsekwentnie rozdzielać dywizem (np. 1914-1918, XIX-XXI w., s. 5-8, 5-8 proc.).
25. Nie stosuje się dywizu (-) ani półpauzy (–) w funkcji minusa (−).
26. Bibliografię należy ujednolicić w obrębie całej pracy zgodnie z szablonem publikacji.
27. Afiliacje poszczególnych autorów artykułów: ujednolicone i umieszczone w pliku źródłowym zgodnie z szablonem publikacji ujednoliconą dla wszystkich autorów.

Materiały dodatkowe dołączane do przekazywanego tekstu


1. Tabele, rysunki, wykresy, schematy, ilustracje powinny być umieszczone w miejscu docelowym lub oddzielnym katalogu z dokładnym opisem: numer artykułu, numer tabeli/rysunku itp, tj.:
• rysunki, wykresy, schematy – powinny być opracowane i przesłane jako zapis elektroniczny (pliki źródłowe) w programach pracujących w środowisku Windows (np. Word, Excel, Corel 11, Photoshop itp.), wydruki czy rysunki oryginalne dobrej jakości,
• zdjęcia – oryginalne lub zapis z aparatu cyfrowego w możliwie najwyższej rozdzielczości (tif, jpg), ewentualnie skany z rozdzielczością minimum 300 dpi.,
• tabele – należy umieścić w tekście lub osobnym dokumencie (jeżeli jest ich dużo), nie należy stosować ozdobników, kolorów tła.

2. Do wszystkich materiałów dodatkowych należy przesłać opisy dotyczące: ułożenia na kolumnie, wielkość w podstawie, ewentualnie wytyczne dotyczące kadrowania, podpisy, tytuły, numery. Rysunki i tablice umieszczone w tekście podstawowym – blisko miejsca powołania na nie lub na osobnych stronach w kolejności numeracji, z zaznaczeniem w tekście miejsca ich występowania. Prosimy pamiętać o wykonywaniu rysunków zgodnie z poniższymi wytycznymi:
• rysunki muszą być czytelne i wyraźne,
• opisy rysunków należy ujednolicić i dostosować do ich wielkości,
• rysunki nie powinny mieć obramowania i cieniowanego szarego tła,
• na wykresach, rysunkach i schematach opis tekstowy należy upraszczać do niezbędnego minimum.
• wszelkie objaśnienia należy umieszczać w podpisie, ewentualnie w legendzie pod rysunkiem.
• rysunki, wykresy i schematy, jeśli to możliwe, prosimy dołączyć w wersji oryginalnej jako pliki źródłowe,
• wszystkie dostarczane grafiki w formie rastrów (.jpg, .tif, .png) powinny być wielkości umożliwiającej uzyskanie rozdzielczości 300 dpi w podstawie, pliki o niższej rozdzielczości uniemożliwiają poprawne ich wydrukowanie.

3. We wszystkich artykułach należy zachować jednolity podział tekstu i zapis, jednolitą numerację rysunków, wzorów i tablic oraz jednolitą skalę rysunków.

Szablon publikacji nadsyłanych do czasopisma "Prawo Morskie"

Zasady etyki publikacyjnej


Zasady etyki publikacyjnej


Redakcja „Prawa Morskiego” stosuje zasady odpowiedzialności i etyki zalecane przez Committee on Publication Ethics (COPE) dla wszystkich stron biorących udział w procesie publikacji i podejmuje wszelkie możliwe środki przeciwko jakimkolwiek nadużyciom.


1. Odpowiedzialność redakcji

1.1. Zasada bezstronności i sprawiedliwości. Przesłane teksty naukowe są oceniane pod kątem tylko i wyłącznie zawartości merytorycznej, bez względu na rasę, płeć, orientację seksualną, przekonania religijne, obywatelstwo lub ideologię polityczną.

1.2. Decyzje o publikacji. Redaktor naczelny jest odpowiedzialny za podjęcie decyzji, który z nadesłanych artykułów powinien zostać opublikowany. Decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu tekstu naukowego do publikacji redaktor naczelny podejmuje w oparciu o recenzje, oceniające jego treść, oryginalność, nowatorstwo, przejrzystość oraz adekwatność do zakresu czasopisma. Przy podejmowaniu decyzji, Redaktor naczelny może konsultować się z Radą Naukową. Redaktor naczelny jest zobowiązany do przestrzegania obowiązujących przepisów dotyczących zniesławienia, łamania praw autorskich i plagiatu oraz do ponoszenia pełnej odpowiedzialności za decyzje o publikacji tekstów naukowych.

1.3. Zasada poufności. Redaktor naczelny oraz Rada Naukowa muszą zapewnić, że wszystkie materiały przesłane do publikacji pozostaną poufne na etapie recenzowania. Nie mogą ujawniać żadnych informacji o przesłanym rękopisie nikomu poza autorami, recenzentami, potencjalnymi recenzentami, innymi doradcami redakcyjnymi (np. tłumaczami) i wydawcą.

1.4. Ujawnienie i konflikt interesów.
Niepublikowane artykuły, ich fragmenty czy materiały w nich zawarte nie mogą być wykorzystywane przez redaktora do własnych badań, bez pisemnej zgody autorów.

1.5. Utrzymanie integralności dorobku naukowego.
Redakcja będzie strzec integralności opublikowanego dorobku akademickiego, wydając w razie potrzeby poprawki, uzupełnienia i odwołania. Równocześnie redakcja dołoży wszelkich starań by wyłapać niewłaściwe badania i publikacje. Plagiaty i prace opierające się na fałszywych danych są niedopuszczalne. Redaktor powinien podjąć odpowiednie działania, gdy pojawią się zastrzeżenia etyczne do przesłanej pracy lub opublikowanego artykułu. W uzasadnionych przypadkach redakcja będzie publikować poprawki, wyjaśnienia, odwołania i przeprosiny.

1.6. Wycofanie opublikowanych artykułów. Redaktor czasopisma rozważy wycofanie opublikowanego tekstu naukowego, jeżeli: istnieją dowody wskazujące, że wyniki badań w nim zaprezentowane są niewiarygodne, zostały wcześniej opublikowane w innym miejscu bez odpowiedniego odniesienia, pozwolenia lub uzasadnienia (przypadki zbędnych publikacji), praca stanowi plagiat lub opiera się na nieetycznych badaniach. Powiadomienie o wycofaniu powinno być powiązane z wycofanym tekstem naukowym (poprzez umieszczenie tytułu i autorów w nagłówku wycofania), wyraźnie identyfikować wycofany tekst i wskazać, kto go wycofuje. Zawiadomienia o wycofaniu powinny zawsze zawierać uzasadnienie wycofania z podaniem powodu, aby odróżnić niezamierzony błąd od niewłaściwego postępowania. Wycofane teksty naukowe nie będą usuwane z drukowanych egzemplarzy czasopisma, ani z archiwów elektronicznych, ale ich wycofany status zostanie wskazany w sposób możliwie jak najbardziej czytelny.




2. Obowiązki autorów


2.1. Standardy publikowania wyników badań. Autorzy artykułów prezentujących wyniki oryginalnych badań powinni przedstawić dokładny opis wykonanej pracy oraz obiektywne omówienie jej znaczenia. Dane wyjściowe powinny być dokładnie przedstawione w artykule. Artykuł powinien zawierać wystarczająco dużo szczegółów i odnośników, aby umożliwić innym weryfikowanie postawionych tez. Sfabrykowanie, prezentowanie fałszywych lub niedokładnych wyników badań stanowi zachowanie nieetyczne i skutkować będzie odrzuceniem rękopisu lub wycofaniem opublikowanego artykułu.

2.2. Oryginalność i plagiat. Autorzy powinni upewnić się, że napisali całkowicie oryginalne prace, a jeśli wykorzystali pracę i/lub słowa innych osób, musi to być wyraźnie oznaczone jako cytat. Plagiaty są niedopuszczalne.

2.3. Publikacja wielokrotna lub równoczesna. Autorzy nie powinni publikować rękopisu opisującego te same badania w więcej niż jednym czasopiśmie. Jednak w wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach Redakcja „Prawa Morskiego” rozważy publikację tekstu opublikowanego w innym wydawnictwie, o ile było ono skierowane do innego odbiorcy i w innym języku.

2.4. Autorstwo. Prace publikowane w „Prawie Morskim” muszą być podpisane przez osoby, które istotnie są ich autorami i odpowiadają za ich treść. Osoby, których udział w powstaniu zgłaszanej pracy jest znikomy (na przykład ograniczony do udostępnienia materiałów z badań) mogą być wymienione w podziękowaniach, nie mogą jednak figurować jako autorzy. W przypadku wątpliwości redakcja zwraca się z prośbą o określenie udziału w powstaniu pracy poszczególnych osób figurujących jako autorzy. Autorzy powinni też ujawniać w przypisie lub podziękowaniach informacje o osobach i instytucjach, które przyczyniły się do powstania pracy poprzez wkład merytoryczny, rzeczowy lub finansowy. Autor zgłaszający pracę do publikacji powinien upewnić się, że w pracy uwzględnieni są tylko właściwi współautorzy oraz, że widzieli oni i zatwierdzili ostateczną wersję pracy i wyrazili zgodę na przesłanie jej do publikacji. Przypadki nierzetelności naukowej będą dokumentowane i ujawniane.

2.5. Uznanie źródeł. Autorzy powinni dbać o odpowiednie oznaczenie rezultatów pracy innych badaczy. Wobec tego należy cytować publikacje, z których czerpali informacje i tezy podczas pisania własnego tekstu naukowego.

2.6. Istotne błędy w opublikowanych pracach. Gdy autor odkryje istotny błąd lub nieścisłość we własnej opublikowanej pracy, jego obowiązkiem jest niezwłoczne powiadomienie redaktora lub wydawcy czasopisma oraz współpraca z redaktorem w celu wycofania lub poprawienia tekstu.


3. Obowiązki recenzentów

3.1. Wkład w decyzje redakcyjne. Recenzje naukowe pomagają redakcji w podejmowaniu decyzji redakcyjnych i stanowią pomoc autorom w ulepszaniu ich tekstów naukowych.

3.2. Terminowość. Każdy recenzent, który czuje się niekompetentny do zrecenzowania zgłoszonej mu pracy lub wie, że terminowe wykonanie recenzji będzie niemożliwe, powinien powiadomić o tym redaktora i wycofać się z procesu recenzowania.

3.3. Poufność. Cały rękopis otrzymany do recenzji jest traktowany jako dokument poufny. Nie wolno go pokazywać, ani omawiać z innymi osobami, z wyjątkiem osób upoważnionych przez redaktora.

3.4. Standardy obiektywności. Recenzje powinny być prowadzone obiektywnie. Krytyka osoby autora jest niewłaściwa. Recenzenci powinni jasno wyrażać swoje poglądy za pomocą odpowiednich argumentów merytorycznych.

3.5. Uznanie źródeł. Wszelkie istotne podobieństwa lub powielanie się między ocenianą pracą a jakimkolwiek innym opublikowanym artykułem należy zgłosić redaktorowi. Recenzenci powinni wskazać odpowiednie opublikowane prace, które nie zostały zacytowane przez autorów.

3.6. Ujawnianie i konflikt interesów. Informacje lub pomysły uzyskane w wyniku oceny muszą być traktowane jako poufne i nie mogą być wykorzystywane przez recenzenta dla osobistych korzyści. Recenzenci nie powinni podejmować się oceny manuskryptów, w których występują konflikty interesów.

wynikające ze współpracy lub innych relacji z jakimkolwiek autorem, podmiotami prywatnymi lub instytucjami zaangażowanymi w opracowanie tekstu naukowego. Autorom przysługuje prawo odniesienia się do recenzenckich uwag krytycznych.

Procedura recenzowania

Procedura recenzowania:

1. Wszystkie teksty naukowe, w tym artykuły naukowe i glosy, zgłoszone do redakcji „Prawa Morskiego” podlegają obustronnie niejawnej recenzji.

2. Każda tekst naukowy oceniany jest przez niezależnych ekspertów w danej specjalizacji.

3. Redakcja dołoży wszelkich starań, aby wybrać recenzentów, którzy nie mają żadnej zależności służbowej czy prywatnej z Autorem ocenianego tekstu.

4. Recenzenci zobowiązani są do przedstawienia obiektywnej oceny zgłoszonego tekstu naukowego.

5. Recenzenci zobowiązani są do ujawnienia odkrytych nieprawidłowości, w szczególności wszelkiego rodzaju plagiatów lub autoplagiatów.

6. Recenzja musi mieć formę pisemną i musi zawierać jednoznaczną ewaluację nadesłanego tekstu naukowego.

7. Recenzenci oceniają czy tekst naukowy kwalifikuje się do publikacji. Ocena jest dokonywana z uwzględnieniem następujących kryteriów:
- nowatorstwo tematu;
- uwzględnienie najnowszej literatury przedmiotu;
- zastosowanie właściwej metodologii; wpływ tekstu naukowego na aktualny stan badań w dziedzinie prawa morskiego, prawa morza, prawa środowiska morskiego i zrównoważonego rozwoju oraz otoczenie społeczno-gospodarcze.

8. Recenzowane teksty naukowe traktowane są jako materiały poufne.

9. Recenzenci pozostają anonimowi.

10. Autorzy są zobowiązani do uczestniczenia w procesie recenzyjnym, w szczególności do uwzględnienia lub odniesienia się do sugerowanych poprawek i usunięcia ujawnionych błędów.

11. W każdym tomie drukowanym „Prawa Morskiego” oraz na stronie internetowej redakcja publikuje listę recenzentów współpracujących z czasopismem przy danym tomie.




Polityka antyplagiatowa

The ‘Maritime Law’ journal observes the principles of scientific transparency and integrity.

We therefore accept no forms of plagiarism, ghostwriting, or honorary authorship. In order to prevent these, relevant provisions have been included into the agreements signed with authors.

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji