Nauki Humanistyczne i Społeczne

Kwartalnik Neofilologiczny

Zawartość

Kwartalnik Neofilologiczny | 2019 | No 2

Abstrakt

The myth of Orpheus in the second postwar decade in Italy and Poland – The myth of Orpheus, in the second postwar decade, becomes a paradigmatic tale describing the horror of mourning and separation. Cesare Pavese and Anna Świrszczyńska, in their rewritings, elaborate that mith in a completely original way, tracing a new path of Orpheus’ journey to the underworld.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Marina Ciccarini

Abstrakt

An unpublished Musical by Pirandello: a polysemic and multicultural kaleidoscope – The fact that Pirandello conceived the idea of writing a Musical was well know, but the recent discovery of the actual text and the musical score, in the archive of Guido Torre Gherson, agent of the writer while he lived in Paris, has shed some light on his final years and writings. The findings are discussed in the context of his late theatrical and fictional works, such as I giganti della montagna.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Lia Fava Guzzetta

Abstrakt

Notes on Foscolo and the English language (1816–1827) – Foscolo never managed to master his host country’s language during his years of exile in London (1816–1827). The vast production of his English years consists almost entirely of works intended to be translated by other people and thus to be considered as provisional drafts. In this paper, the relationship between Foscolo and the English language is analysed and discussed, focusing in particular on his interactions with his translators and on his linguistic vision.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Chiara Piola Caselli

Abstrakt

The Ways of the Diaspora in the narrative of Claudio Magris – One of the themes in the works of Claudio Magris is that of the frontiers between nations which have been divided by arbitrary political decisions. This is the case with Central Europe, which forms a sort of transnational melting pot and which has hosted the Hebrew Diaspora. The theme of the Diaspora plays a key role in many of Magris books, in particular Lontano da dove. In his recent novel, Non luogo a procedere, one of the topics is the slave trade, a sort of African Diaspora.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Ulla Musarra-Schrøder

Abstrakt

Mario Puccini between Italy and Argentina – The Italian writer Mario Puccini travelled to Argentina in 1936 to attend the Pen Club Congress. In the essay, the results of Puccini’s stay in Argentina are studied for the first time in Italy: books, stories, articles, translations, correspondences, unrealized projects. Puccini is confirmed as an important cultural mediator in relations between Italy and the Spanish-speaking nations.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Giuseppe Traina

Abstrakt

Messina in the stories of Polish travelers over the course of centuries: the double face of the city – The article presents Messina’s ‘verbal postcards’ left by Polish participants in the Grand Tour and travelers who visited Sicily in later times. Travelers whose accounts are widely known, such as Anonymous (1595), Michał Borch, Julian Ursyn Niemcewicz, Chrystian Kamsetzer (XVIII c.), Zygmunt Krasiński (nineteenth century), but also less well-known ones such as writer Zofia Sokołowska, arriving in Sicily in the tragic year of the earthquake (1908), left descriptions from their stays in Messina about the emotional charge they felt, one closely related to the historical moment in which they arrived on the island. This will therefore be a thorough analysis of a fragment of the Sicilian journey concerning Messina left by some Polish travelers, taking into account their professions, areas of interest and the period in which they were in Sicily.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Anna Tylusińska-Kowalska

Abstrakt

Celebrating patron saints as an element of the Sicilian character: the foreign travelers point of view – This article will look at descriptions of some patronal festivals in Sicily drawn from the works of the most important foreign travelers and will try to show how such celebrations represent a fundamental aspect of Sicilianity.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Ewelina Walendziak-Genco

Abstrakt

Characters with split personalities in Nessuno torna indietro by Alba de Céspedes and the German-Polish history of the novel – This paper focuses on the Polish reception of Nessuno torna indietro, a novel by Alba de Céspedes. In Italy the novel was a bestseller between 1938 and the eighties, however it was impossible to publish it in Poland due to the fact that negotiations failed. Nevertheless, the book was translated into Polish on the basis of the German version and published in a newspaper in 1947. The presentation of the Polish history of this novel will be based on archival materials.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Jadwiga Miszalska

Abstrakt

Based on theatricality, humour and camp aesthetics, the novel Lubiewo (2005) by the Polish writer Michał Witkowski recounts the tragicomic lives and adventures of Polish queers under Communism. One of the main features of the novel is the meaning-bearing nicknames of the characters, which result from the camp practice of “queer renaming”. This relies on transforming or substituting male proper names with ironic and witty female nicknames. The paper analyses the German, French, English and Czech translations of the novel to explain the strategies used to render such “talking nouns” in new linguistic-cultural contexts.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Alessandro Amenta

Abstrakt

Bonaventura Tondi’s “La femina origine di ogni male”: a late XVII century misogynous treatise – This article analyses the treatise La femina origine di ogni male. Overo Frine rimproverata, written by Bonaventura Tondi in 1687. The first part of the article presents the architecture of the treatise and the author’s argumentation. The second part focuses on its distinctive features in the context of treatises about women in XVII-century Italy.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Fabio Boni

Abstrakt

Narrative synergies – Christ stopped at Eboli: The writing of Carlo Levi in the view of Francesco Rosi – In Christ Stopped at Eboli, Carlo Levi recounts his confinement in a recondite village of southern Italy, in an archaic world, by which he remains completely fascinated. In 1978, the director Francesco Rosi, adapting the documentary structure to the lyric moments of the literary text, offers us a wonderful film re-creation in which the intense autobiographical story of the anti-fascist writer intersects with geographical space at a historical moment crucial to Italy.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Gaspare Trapani

Abstrakt

Crossing borders: between literature and science – Italian culture of the twentieth and twenty-first centuries has offered significant examples of renewal through crossing boundaries between different disciplines. Several writers (Levi, Calvino, Gadda, Sinisgalli, Del Giudice, Giordano, Arpaia, Odifreddi) have overcome the dichotomy between the two cultures that was denounced by Charles Snow in 1959. Sixty years after the famous essay by Snow, the paper will show several examples of connections between literature and science, by using the concept of the “four frontier customs”: “the transit”, “the trespass”, “the alliance”, and “the conflict”.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Stefano Redaelli

Abstrakt

Italian political emigration between the World Wars: the role of LIDU – The essay reconstructs the history of the Italian League for Human Rights (LIDU), an anti-fascist organization in exile that played a meaningful role, between the World Wars, in the field of the legal protection and assistance of Italian political emigration to France and in the consistent condemnation of the repressive, liberticide and bellicist nature of Fascism.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Antonio Bagli

Abstrakt

Words and images of the Republic: Italian political propaganda (1946–1948) – The article intends to highlight how the transition from monarchy to republic represents a significant boundary in Italian history not only from the institutional point of view but also from that of national political propaganda, in which words and images – the expression of a harsh ideological confrontation – contributed to the building of a national collective memory of which there are still evident and rooted traces in current political confrontation.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Fabio Caffarena

Abstrakt

The present paper is a case study of the U.S. Public Broadcasting Service (PBS) series: “The Italian Americans” (2015). It is argued that the series’ authors have aimed to deconstruct the anti-Italian stereotype, widespread in the United States. In exchange, they have proposed a new, positive image of the Italian community in America promoting the accomplishments of its prominent members. The entire PBS project, “The American Experience”, reflects an evolution of U.S. identity patterns from the homogeneous “melting pot” toward the diverse “salad bowl”, and hence – from monologue to polylogue.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Piotr Podemski

Abstrakt

Polite talk – The paper aims to analyze the role that books of manners from different historical times assign to language in defining politeness. It also tries to find differences and similarities among them and to explain principles that books of manners share with theoretical models on politeness, notwithstanding the descriptive perspective of the first and the normative point of view of the latter.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Giovanna Alfonzetti

Abstrakt

Which lexical typology does the Italian language have? A comparative study with French – This paper sets out to show the lexical and typological differences between the French and Italian languages. French is the only Romance language without morphology in words. Italian continues to build words while including morphology. This phenomenon can be explained by the diacronic process of deflexivity, which is more advanced in French. The consequence is that French words are more compact and unanalyzable. French is becoming a “neoisolating” language.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Louis Begioni

Abstrakt

Traces of the idea of verbal valency structure in nineteenth-century grammars – This paper aims to show how K.F. Beckers’s notion of “subjektive” and “objektive Verben” (i.e. those always used with an “ergänzende Objekt”, a ‘completive object’) is a rough forerunner to the modern idea of dependency grammar. In Italy, this theoretical core was assumed by Raffaello Lambruschini in 1840 (and, after him, by the basic school grammar La grammatica del mio Felicino written by Ulisse Poggi, 1865, 18722), but with a huge trivialisation: subjective verbs were identified with intransitive verbs and objective verbs with transitive ones.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Roberta Cella

Abstrakt

“Domani è un altro giorno” (Tomorrow is another day): the translation of “Via col vento” (Gone With the Wind) as an idiomatic channel – Gone With the Wind has contributed to the planet’s collective memory, not only because a great percentage of the world’s population has identified with the characters and the stories within, but also because, on a linguistic level, the novel has set in motion considerable reuse phenomena. One wonders how much and in what way the phraseology within the text has influenced contemporary Italian and how translators have approached the original text when preparing the Italian editions of the novel.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Stephanie Cerruto

Abstrakt

“Questa è parte, che ua incatenando, et ordinando il parlamento”. Conjunctions in Italian grammatography – The present essay examines how conjunctions are discussed in Italian grammatography from the 15th to the 20th Century.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Ilde Consales

Abstrakt

From multi-dialogue to monologue in spoken Italian: the pragmatic/prosodic basis of multi-dialogue and its transformation in narrative and descriptive monologues – The paper summarizes the Language into Act Theory (L-AcT), according to which spoken texts are analysed and aligned per utterance to the acoustic source. Three stretches of spoken Italian taken from the LABLITA Corpus (multi-dialogue, dialogue, monologue) are described according to L-AcT as regards turn-taking, information structure, and illocution. The above texts are then compared to a short literary excerpt showing the different syntactic architecture of the two language varieties.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Emanuela Cresti

Abstrakt

Gender and representing the feminine in legal and administrative texts in Italy – The paper examines the linguistic treatment of the genre (delimiting the concept to ‘female’, ‘woman’) at various levels of legal communication, through the analysis of legal and administrative texts of different kinds produced in Italy in the 20th and 21st centuries (codes, sentences, regulations, etc). The survey focuses on lexical aspects and is supported by lexicographical research.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Maria Vittoria Dell’Anna

Abstrakt

Successful slogans in Italian political discourse – This paper aims to describe the notion of ‘sloganisation’, with special regard to the fortune and circulation of certain slogans in Italian public discourse. An analysis of their forms, contexts of occurrence (political propaganda, advertising, football supporters) and means of diffusion (street talk, electoral manifestos, traditional and new media) shows an increasing desemantisation of this kind of message. Slogans are routinely used by political parties and are widely quoted, regardless of their ideological content, merely in order to create identification or to increase the polemical attitude of their leader.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Cristiana De Santis

Abstrakt

Notes about a handbook of Italian grammar by a Croatian philologist Dragutin Antun Parčić – A handbook of Italian grammar, written in Croatian by Croatian philologist Parčić, confirms that in the past educated Croatian-speaking people were bilingual and at the same time it proves that lower classes aimed to study Italian as well. The paper analyses the functionality and appropriateness of topics presented in the Parčić manuscript because it is obvious that the author was keen to help his Croatian-speaking students in the acquisition of Italian.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Vesna Deželjin

Abstrakt

In search of the invariant semantics of the preposition “da”: a cognitive analysis of the predicative context – The purpose of this article is to verify whether the semantic invariant of the preposition da [starting point allowing physical or mental movement] in the nominal context remains valid in the context of the verb. The analysis of the content of predicates that link to the preposition da will help to answer the question of the extent to which the choice of a preposition is determined by the knowledge of the experienced activities and/or the predicate itself (its selective features) or if it is the result of convention.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Katarzyna Kwapisz-Osadnik

Abstrakt

A silent language: imagining the dialect in Ferrante’s novels – Elena Ferrante’s novels are not examples of plurilingual literature; in fact they do not mix diatopic varieties of Italian and dialect, even if, above all in the stories in My Brilliant Friend, Italian readers can perceive the sounds of the Neapolitan dialect. To achieve this effect, Elena Ferrante uses metalinguistic glosses, which alert the reader when the characters pass from one language to another. The essay examines the features of the glosses, which are cleverly inserted, do not hinder reading, and manage to transport the reader to among the houses and the sounds of Naples.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Rita Librandi

Abstrakt

“How come you’re not shipping them??? They’re canon”: a look at the language of Italian fandom – The aim of this article is to examine a relatively recent phenomenon in the language of fandom, i.e. various communities of fans that form around a cultural event or artifact, such as a book, a TV show, a movie, etc. This research is located within fan studies, however, it mainly investigates the linguistic aspects of being a fan in Italian. The distinctive feature of the language of fandom as a specific variety, associated with a particular topic and activity and mediated by Internet communication tools, is a specialist lexicon, understandable only to community members. The article concentrates on loanwords from English which in the case of Italian primarily comprise the vocabulary of fandom.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Kamila Miłkowska-Samul

Abstrakt

LABLITA-Suite. Resources for the acquisition of Italian as a second language – LABLITA-suite provides technology-enhanced learning resources for the acquisition of Italian L2. IMAGACT allows for mastering the semantic properties of action verbs in the early phases of language acquisition. The LABLITA corpus of Spoken Italian can be used for training learners for face to face conversations. RIDIRE and CORDIC provide corpus linguistic tools for accessing Italian phraseology, which is useful for enhancing writing capabilities in the various domains of language usage.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Massimo Moneglia

Abstrakt

Post-truth and parody in old and new media – This paper presents a description of a few issues of the satirical magazine Il Male, published in Italy in the second half of the 1970s. These special issues – somewhat parodies – copied the typographic format of the main Italian newspapers of that period and were filled with odd and invented news. In some respects these publications anticipate parody and falsification in the digital era. In particular, some Internet sites that play on the slight distinction between false and true reports, and make us reflect upon the reliability of the information, can be considered as heirs to this experiment.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Massimo Palermo

Abstrakt

Based upon the Sapir-Whorf hypothesis, according to which language influences thought, we may affirm how social stereotypes remain bound by stereotyped usages of language. Hence, speaking is never neutral as it is underpinned by a way of thinking, of communicating, of being. The sexist usage of language encapsulates a function of emphasis at the semantic level and an obscuring function in morphological terms. We thus question what sexism in language means in order to inquire as to how the ways we make use of language may influence our ways of thinking and, consequently, our ways of acting.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Debora Ricci

Instrukcja dla autorów

WSKAZÓWKI DLA AUTORÓW


1. ZASADY OGÓLNE

• Kwartalnik Neofilologiczny (KN) publikuje wyłącznie artykuły wcześniej nigdzie niepublikowane i prezentujące nową wiedzę językoznawczą, lingwistyczną, literaturoznawczą, kulturologiczną, glottodydaktyczną i translatoryczną.

• KN publikuje jedynie artykuły napisane w języku angielskim, niemieckim, francuskim, włoskim, hiszpańskim oraz portugalskim.

• Nadesłane artykuły zostaną opublikowane w KN, o ile uzyskają pozytywne oceny powołanych przez Redakcję KN recenzentów. Jeśli recenzenci uzależnią możliwość opublikowania nadesłanego artykułu od wprowadzenia wskazanych przez nich poprawek, zostanie on przyjęty do publikacji, o ile Autor zechce odpowiednio zmodyfikować jego wersję pierwotną.

• Recenzje nadsyłanych artykułów są sporządzane w trybie obustronnie anonimowym ( double-blind review).

• Artykuły przygotowane przez dwóch lub więcej autorów należy zaopatrzyć w przypis możliwie dokładnie określający wkład wniesiony w jego przygotowanie przez jego poszczególnych autorów. W szczególności należy w takim przypadku podać do publicznej wiadomości, kto jest autorem koncepcji, założeń i metod przedstawionych w nim badań.

• Redakcja KN podziela opinię, że zarówno tzw. ghostwriting (tj. ukrywanie osób, które przyczyniły się do powstania tekstu przeznaczonego do publikacji), jak i tzw. guest authorship (tj. wymienianie jako współautorów osób, które nie przyczyniły się wcale lub przyczyniły się w znikomym stopniu do powstania danej pracy) należy traktować jako praktyki naganne.

• Materiały przeznaczone do publikacji w KN prosimy nadsyłać w formie elektronicznej (.doc/.docx) na adres: kwartalnik@pan.pl lub Franciszek.Grucza@pan.pl.

• Wysyłając materiały do publikacji w KN należy wskazać adres tak tradycyjny, jak i elektroniczny, z którego Redakcja ma skorzystać, gdy zajdzie potrzeba skontaktowania się z autorem (autorami).

• Postępowaniu redakcyjnemu będą poddawane tylko materiały, po uprzednim zawarciu Umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach (CC BY-SA 4.0).

• Procedurze redakcyjnej będą poddawane tylko artykuły i/lub recenzje (a) nadesłane w wersji elektronicznej, (b) spełniające wymienione niżej warunki formalne i (c) przesłane do Redakcji wraz z krótką (maksymalnie 500 znaków) informacją w języku angielskim o ich autorze, w szczególności o jego stopniu i tytule naukowym, aktualnym miejscu pracy, pełnionej funkcji akademickiej i jego najważniejszych publikacjach. Informację o autorze (z numerem ORCID) proszę umieścić na końcu artykułu, po bibliografii.

• Na końcu artykułu prosimy przedstawić skróconą wersję tytułu do żywej paginy, maksymalnie do 80 znaków ze spacjami.


2. USTAWIENIA I OBJĘTOŚĆ TEKSTU

• Artykuły powinny obejmować łącznie, tzn. wraz ze streszczeniami, bibliografią i przypisami, nie więcej niż 40.000 znaków ze spacjami.

• Tekst artykułu musi być zredagowany w Times New Roman, rozmiar 12 pkt, odstęp 1,5. Przypisy i dłuższe cytaty: Times New Roman, rozmiar 10 pkt, odstęp 1. Wcięcie pierwszego wiersza każdego akapitu 1 cm.

• Tekst prosimy sporządzać w formacie A4 (210x297mm) z marginesami 2,5 cm.

• Imię i nazwisko oraz zawodową afiliację autora/autorów artykułu należy wymienić w lewym górnym rogu linijki poprzedzającej tytuł artykułu.

• Tytuł artykułu należy napisać wielkimi literami, 14-sto punktową czcionką.

• Tekst właściwy artykułu należy poprzedzić jego angielsko- i polskojęzycznym streszczeniem (to ostatnie o ile jest to możliwe dla autora). Artykuły nie „zaopatrzone” przynajmniej w streszczenie po angielsku nie będą poddawane dalszej procedurze redakcyjnej.

• Streszczenia prosimy pisać czcionką 10-cio punktową. Streszczenia nie powinny obejmować więcej niż 500 znaków ze spacjami.

• W linijce następującej po streszczeniu prosimy podać 5 słów kluczowych.

• Śródtytuły należy sporządzać czcionką 12-sto punktową. Śródtytuły mają być dośrodkowane, nienumerowane i napisane wielką literą.



3. REDAKCJA TEKSTÓW

• CZCIONKA
Prosimy nie stosować czcionki pogrubionej ani podkreśleń. Kursywy należy używać wyłącznie: 1) w zapisie tytułów dzieł literackich, muzycznych, teatralnych, filmowych i plastycznych; 2) w zapisie wyrazów obcych w stosunku do języka, w którym jest napisany tekst, jako wyróżnik pojęcia bądź terminu, np.: wyrażenia łacińskie typu ibidem, passim, infra, sic, itp., z wyjątkiem wyrażeń będących w powszechnym użytku; 3) do podkreślenia znaczenia jakiegoś słowa.

• CYTATY
Krótsze cytaty należy umieszczać w tekście głównym lub w przypisie w cudzysłowie drukarskim podwójnym. Cytaty dłuższe niż trzy linijki należy wyodrębnić w osobnym akapicie, z wolną linią przed i po cytacie, rozmiar czcionki 10 pkt, odstęp 1, wcięcie z lewej strony 1 cm. Nie stosujemy cudzysłowu. Ewentualne opuszczenia oznaczamy wielokropkiem w nawiasie kwadratowym: […].

• TŁUMACZENIA
Z wyjątkiem języka angielskiego, wszystkie cytaty powinny być przytaczane w języku, w którym jest napisany artykuł. Jeżeli nie istnieje już opublikowane tłumaczenie danego tekstu, autor powinien dać własne tłumaczenie, zaznaczając to przy pierwszym cytacie w następujący sposób: „tu i dalej, o ile nie zostało zaznaczone inaczej, tłumaczenie autorskie”. W przypadku tekstów literackich będących przedmiotem analizy autor decyduje, czy przytoczyć w przypisie także cytat w oryginale. W przypadku konieczności zacytowania w przypisie dolnym tekstu w przekładzie, po którym następuje oryginał, należy zastosować następujący model: „La malattia è la mia torre d’avorio. L’avorio la mia torre” (Konwicki 2019: 225) (Choroba to moja wieża z kości słoniowej. Kość słoniowa to moja wieża, Konwicki 2010: 167).

• INTERPUNKCJA
Znaki interpunkcyjne umieszczamy na zewnątrz cudzysłowów, nawiasów, myślników etc. Przy wtrąceniach używamy myślnika średniego (półpauzy): [–], nie zaś długiego (pauzy). Półpauzy stosujemy również w bibliografii końcowej, żeby oddzielić strony (np. 6–12). Myślnik krótki (łącznik) [-] stosujemy wyłącznie w pojęciach dwuwyrazowych [np. polsko-włoski]. Jeśli kropka stanowi część skrótu [cit., etc.] kończącego zdanie, traktujemy ją jako znak kończący, nie wymagający powtórzenia.

• NAWIASY I UKOŚNIKI
Stosujemy w większości wypadków nawiasy okrągłe ( ). Nawiasy kwadratowe [ ] należy stosować w następujących przypadkach:
– autorskie wstawki, dodatki i opuszczenia w cytatach;
– nawiasy wewnątrz tekstu ujętego w nawias okrągły.
Nawiasy ostrokątne < > zamykają wstawki lub koniektury wydawcy, zwłaszcza w przypadku tekstów o charakterze filologicznym. Ukośniki: nie zostawiać żadnego odstępu przed i po ukośniku: „alternatywa proza/poezja”, „stosunek koszty/zyski”. Ukośnik wskazuje także koniec wersu, podczas gdy koniec strofy oznaczamy ukośnikiem podwójnym (//).

• CUDZYSŁÓW
W tekstach w języku polskim obowiązuje cudzysłów „drukarski”. W tekstach w innych językach stosuje się cudzysłowy właściwe temu językowi, np. “tekst angielski”, « tekst francuski », „tekst niemiecki”. Cudzysłowów angielskich używa się, w przypadku kiedy cały artykuł jest w języku angielskim, niemieckich – gdy cały artykuł jest w języku niemieckim itd.
Cudzysłów stosujemy :
– w krótszych cytatach wewnątrz tekstu;
– do uwypuklenia terminów i pojęć;
– w zapisie tytułów gazet, czasopism, konferencji;
– w partiach dialogowych w zapisie cytatów, myśli etc.
Stosuje się następującą kolejność cudzysłowów: „ « ‘ ’ » ”.
Nie wstawia się znaku prim (') w miejsce apostrofu (’).

• SKRÓTY
Stosujemy skróty zgodnie z zasadami języka w którym dany tekst jest zredagowany.



4. PRZYPISY I ODSYŁACZE

• Odsyłacze bibliograficzne powinny być włączone bezpośrednio do tekstu głównego według następującego wzoru: (Gieysztor 2018: 90), tj. Autor rok: strona/y.

• Odsyłacz bibliograficzny należy umieścić po cudzysłowie. “It has to be stressed that the term translation technique is sometimes used interchangeably with the term translation strategy” (Tardzenyuy 2016: 48).

• W przypadku, gdy tom ma więcej niż dwóch autorów lub redaktorów, trzeba ograniczyć się do wskazania w tekście głównym pierwszego nazwiska z dodaniem adnotacji et al.: (Prola et al. 2014). W bibliografii końcowej trzeba natomiast wymienić wszystkie nazwiska autorów lub redaktorów.

• W przypadku kilku kolejnych cytowań tego samego tekstu i tej samej strony prosimy o umieszczenie ibidem w nawiasach okrągłych. Jeżeli odsyła się do innej strony tego samego tekstu, należy to wskazać w następujący sposób: ibidem: 89.

• Stosujemy przypisy dolne z numeracją progresywną. Numer przypisu należy zawsze umieszczać przed niskim znakiem interpunkcyjnym, tj. średnikiem, dwukropkiem, przecinkiem i kropką, ale po znaku wysokim (pytajnikiem, wykrzyknikiem) i po zamknięciu cudzysłowu:
[...] pisarstwa Czesława Miłosza 1.
[...] czy rzeczywiście tak było? 1.

• Przypisy dolne prosimy ograniczyć do minimum, starając się włączyć jak najwięcej do tekstu głównego. Redakcja KN akceptuje jedynie przypisy dolne prezentujące dodatkowe informacje rzeczowe, natomiast nie akceptuje przypisów dolnych prezentujących tylko dane bibliograficzne.



5. BIBLIOGRAFIA KOŃCOWA

• Odsyłacze zamieszczone przez autora w tekście przeznaczonym do publikacji muszą odpowiadać pełnym adresom bibliograficznym uporządkowanym alfabetycznie na końcu artykułu. Prosimy o objęcie bibliografią końcową tylko tekstów cytowanych w artykule.

• Publikacje książkowe należy przedstawiać w zgodzie z następującymi wzorami:

WHITMAN‑LINSEN C. (1992): Through the Dubbing Glass, Peter Lang, Frankfurt.
LEŚMIAN B. (2010): Poezje zebrane, TRZNADEL J. (red.), Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa.
IKSIŃSKI Z. (2004) (red.): Sztuka Świata, Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, Warszawa.

• W przypadku, gdy tom lub artykuł posiada więcej niż dwóch autorów lub redaktorów, powinni oni być wszyscy wskazani tylko w bibliografii końcowej:

CZAPLIŃSKI P., ŚLIWIŃSKI P. (1999): Literatura Polska 1976/1998, Wydawnictwo Literackie, Kraków.

• Artykuły opublikowane w monografiach wieloautorskich prosimy prezentować według tego wzoru:

PROLA D. (2017): O ptakach, kwiatach i innych realiach: Iwaszkiewicz jako tłumacz Quasimodo, w: BROGI BERCOFF G., CICCARINI M., SOKOŁOWSKI M. (red.), Inna komparatystyka. Od dokumentu do wyobraźni, Wyd. WLS, Warszawa: 169–198.

• Artykuły opublikowane w czasopismach prosimy prezentować według wzoru:

KOTARBIŃSKI T. (1972): Pojęcia i zagadnienia metodologii ogólnej i metodologii nauk praktycznych, „Studia Filozoficzne”, 1/74: 5–12.

• Prosimy używać “ID.” i “EAD.”, aby nie powtarzać nazwiska autora lub redaktora.

Np.: CICCARINI M. (2008): Świat ideologiczny, w: EAD., Żart, inność, zbawienie. Studia z literatury i kultury polskiej, Wydawnictwo Neriton, Warszawa.

• W przypadku większej ilości tytułów tego samego autora powinny być one uporządkowane chronologicznie.

• Jeżeli w tekście został zamieszczony odsyłacz do wydania innego niż pierwsze, powinno ono być wskazane w bibliografii za pomocą numeru po dacie wydania:

MIŁOSZ CZ. (2011 3): Rodzinna Europa, Wydawnictwo Literackie, Kraków.

• Tytuł zawarty wewnątrz innego tytułu napisanego kursywą, musi być zapisany czcionką prostą:

TEODOROWICZ-HELLMAN E. (2001): Pan Tadeusz w szwedzkich przekładach, Świat Literacki, Warszawa.

• W źródłach internetowych wskazać szczegółowy adres (URL) cytowanej strony, bez podkreśleń, ujęty w nawias ostrokątny, podając datę ostatniej konsultacji w nawiasie kwadratowym: <http://www.drevnyaya.ru/vyp/v2013.php> [ostatni dostęp: 21.11.16].

• Proszę stosować kapitaliki dla imion autorów i redaktorów.



6. RECENZJE I INNE

• KN wprowadzi też dział informacyjny, gdzie można umieścić recenzje, sprawozdania z konferencji, streszczenia itd. W tej części, oprócz języka angielskiego, niemieckiego, francuskiego, włoskiego, hiszpańskiego oraz portugalskiego, uwzględnia się również teksty napisane w języku polskim.

• KN publikuje recenzje książek dotyczące zagadnienia językoznawstwa, literaturoznawstwa, kulturoznawstwa, glottodydaktyki, translatoryki oraz literatury pięknej, ale jedynie takich, które zostały opublikowane co najwyżej trzy lata przed ich zrecenzowaniem.

• W nagłówku recenzji przeznaczonej do publikacji w KN należy wymienić po kolei: a) imię i nazwisko autora recenzowanej książki, b) jej tytuł zapisany kursywą, c) ewentualnie nazwę, tom, część serii, w ramach której recenzowana książka się ukazała, d) nazwę wydawnictwa, e) miejsce i rok jej opublikowania oraz f) liczbę jej stron, a w przypadku recenzowania tłumaczenia także g) imię i nazwisko tłumacza.

• Imię i nazwisko autora recenzji prosimy wymienić na końcu recenzji dużymi literami z wyrównaniem do prawej strony.

• Tekstu recenzji nie należy opatrywać żadnymi komentarzami dolnymi, ani żadnym spisem publikacji. Wszelkie informacje bibliograficzne prosimy zamieszczać wewnątrz tekstu.


7. UWAGI KOŃCOWE

Użyte w tekście przeznaczonym do publikacji w KN znaki fonetyczne, nietypowe symbole oraz obrazy (tylko czarno-białe) należy zebrać i przesłać do Redakcji w postaci oddzielnego dokumentu elektronicznego. Ponadto, prosimy dołączyć PDF utworzony przez Autora z osadzeniem użytych niestandardowych czcionek.


8. POLITYKA OTWARTEGO DOSTĘPU

Pełna treść artykułów publikowanych w Kwartalniku Neofilologicznym jest udostępniana w Internecie na zasadach otwartego dostępu (open access), tj. bezpłatnie i bez technicznych ograniczeń. Zapewnienie polskim i zagranicznym czytelnikom swobodnego dostępu do publikacji ma na celu popularyzowanie wiedzy i rozwój nauki.
Od 1 stycznia 2022 r. w Kwartalniku Neofilologicznym obowiązuje wolna licencja Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach (CC BY-SA 4.0).



Zasady etyki publikacyjnej

Zasady etyki publikacyjnej

Redakcja „Kwartalnika Neofilologicznego” („KN”) podejmuje wszelkie starania w celu utrzymania najwyższych standardów etycznych zgodnie z wytycznymi Komitetu ds. Etyki Publikacyjnej (COPE), dostępnymi na stronie internetowej:
https://publicationethics.org/
oraz wykorzystuje wszystkie możliwe środki mające na celu zapobieżenie nadużyciom i nierzetelności autorskiej. Przyjęte zasady postępowania obowiązują autorów, Radę Naukową, Redakcję, recenzentów i wydawcę.


Odpowiedzialność autorów

1. Artykuły naukowe kierowane do opublikowania w „KN” powinny zawierać precyzyjny opis badanych zagadnień i stosowanych metod oraz autorskie wnioski. Autorzy powinni wyraźnie określić cel artykułu oraz jasno przedstawić wyniki przeprowadzonej analizy. Autorzy ponoszą odpowiedzialność za treści prezentowane w artykułach oraz właściwe cytowanie prac innych autorów. W razie zgłaszania przez czytelników zastrzeżeń odnoszących się do tych treści autorzy są zobligowani do udzielenia odpowiedzi za pośrednictwem Redakcji.

2. Na autorach spoczywa obowiązek zapewnienia pełnej oryginalności przedłożonych prac. Redakcja nie toleruje przejawów nierzetelności naukowej autorów, takich jak:
• duplikowanie publikacji – ponowne publikowanie własnego utworu lub jego części,
• plagiat – przywłaszczenie cudzego utworu lub jego fragmentu bez podania informacji o źródle,
• ghostwriting – ukrywanie osób, które przyczyniły się do powstania tekstu przeznaczonego do publikacji,
• guest authorship – wymienianie jako współautorów osób, które nie przyczyniły się wcale lub przyczyniły się w znikomym stopniu do powstania danej pracy.

3. Autorzy deklarują w podpisywanej umowie licencyjnej, że zgłaszany artykuł nie narusza praw autorskich osób trzecich, nie był dotychczas publikowany i nie został złożony w innym wydawnictwie oraz że jest ich oryginalnym dziełem, i określają swój wkład w opracowanie artykułu. Jeżeli doszło do zaprezentowania podobnych materiałów podczas konferencji lub sympozjum naukowego, to podczas składania tekstu do publikacji w „KN” autorzy są zobowiązani poinformować o tym Redakcję.

4. Autorzy są zobowiązani do podania wszelkich źródeł finansowania badań będących podstawą pracy.

5. Główną odpowiedzialność za rzetelność przekazanych informacji, łącznie z informacją na temat wkładu poszczególnych współautorów w powstanie artykułu, ponosi zgłaszający artykuł.

6. Autorzy zgłaszający artykuły do publikacji w „KN” biorą udział w procesie recenzji double-blind review, dokonywanej przez co najmniej dwóch niezależnych ekspertów z danej dziedziny. Po otrzymaniu pozytywnych recenzji autorzy wprowadzają zalecane przez recenzentów poprawki i przesyłają Redakcji zaktualizowaną wersję opracowania. Autorzy biorą udział w korekcie autorskiej.

7. Jeżeli autorzy odkryją w swoim tekście już opublikowanym błędy, nieścisłości bądź niewłaściwe dane, powinni o tym niezwłocznie poinformować Redakcję w celu dokonania korekty.


Odpowiedzialność Redakcji

1. Redakcja pod przewodnictwem Redaktora Naczelnego i jego zastępców podejmuje decyzję o publikacji danego artykułu z uwzględnieniem ocen recenzentów oraz opinii zespołu redakcyjnego. W swoich rozstrzygnięciach członkowie Redakcji „KN” kierują się kryteriami merytorycznej oceny wartości artykułu, jego oryginalności i jasności przekazu, a także ścisłego związku z celem i zakresem tematycznym „KN”.

2. Członkowie zespołu redakcyjnego weryfikują nadsyłane artykuły pod względem merytorycznym, oceniają ich zgodność z celem i zakresem tematycznym „KN” oraz sprawdzają spełnienie wymogów redakcyjnych i przestrzeganie zasad rzetelności naukowej. Ponadto wybierają recenzentów w taki sposób, aby nie wystąpił konflikt interesów, i dbają o zapewnienie uczciwego, bezstronnego i terminowego procesu recenzowania.

3. Za sprawny przebieg procesu wydawniczego, poinformowanie wszystkich jego uczestników o konieczności przestrzegania obowiązujących zasad, zapewnienie anonimowości autorów i recenzentów oraz przygotowanie artykułów do publikacji odpowiadają Redaktorzy poszczególnych zeszytów.

4. Zmiany dokonane w tekście na etapie przygotowania artykułu do publikacji nie mogą naruszać zasadniczej myśli autorów. Wszelkie modyfikacje o charakterze merytorycznym są z nimi konsultowane.

5. W przypadku podjęcia decyzji o niepublikowaniu artykułu nie może on zostać w żaden sposób wykorzystany przez wydawcę lub uczestników procesu wydawniczego bez pisemnej zgody autorów.

6. W celu przeciwdziałania nierzetelności naukowej wymagane jest złożenie przez autorów oświadczenia, w którym deklarują, że zgłaszany artykuł nie narusza praw autorskich osób trzecich, nie był dotychczas publikowany i jest ich oryginalnym dziełem, a także określają swój wkład w opracowanie artykułu zgodnie z podpisywaną przez autorów Umową licencyjną.

7. W celu zapewnienia wysokiej jakości recenzji wymagane jest złożenie przez recenzentów oświadczenia o przestrzeganiu zasad etyki recenzowania COPE i niewystępowaniu konfliktu interesów.

8. Czytelnicy, którzy mają wobec autorów opublikowanego artykułu uzasadnione podejrzenia o nierzetelność naukową, powinni powiadomić o tym Redaktora Naczelnego lub Sekretarza Redakcji. Po zbadaniu sprawy ewentualnego nadużycia czytelnicy zostaną poinformowani o rezultacie przeprowadzonego postępowania. W przypadku potwierdzenia nadużycia, na łamach czasopisma zostanie zamieszczona stosowna informacja.


Odpowiedzialność recenzentów

1. Recenzenci przyjmują artykuł do recenzji tylko wtedy, gdy uznają, że:
• posiadają odpowiednią wiedzę w określonej dziedzinie, aby rzetelnie ocenić pracę;
• zgodnie z ich stanem wiedzy nie istnieje konflikt interesów w odniesieniu do autorów, przedstawionych w artykule badań i instytucji je finansujących, co potwierdzają w oświadczeniu;
• mogą wywiązać się z terminu ustalonego przez Redakcję, aby nie opóźniać publikacji.

2. Recenzenci są zobligowani do zachowania obiektywności i poufności oraz powstrzymania się od osobistej krytyki. Zawsze powinni uzasadnić swoją ocenę, przedstawiając stosowną argumentację.

3. Recenzenci powinni wskazać ważne dla wyników badań opublikowane prace, które w ich ocenie powinny zostać przywołane w ocenianym artykule.

4. W razie stwierdzenia wysokiego poziomu zbieżności treści recenzowanej pracy z innymi opublikowanymi materiałami lub podejrzenia innych przejawów nierzetelności naukowej recenzenci są zobowiązani poinformować o tym Redakcję.

Procedura recenzowania

Procedura recenzowania

Procedura recenzowania nadesłanych artykułów jest zgodna z zaleceniami Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Formularz recenzji można pobrać ze strony internetowej czasopisma.

1. Artykuły nadesłane do Redakcji weryfikowane są przede wszystkim przez redakcję pod względem merytorycznym i formalnym. Teksty z oczywistymi błędami (formatowanie inne niż wnioskowane, braki piśmiennictwa, ewidentnie niska jakość naukowa) będą na tym etapie odrzucane.

2. Wstępnie zaakceptowane prace są przesyłane do dwóch niezależnych recenzentów.

3. Recenzja odbywa się w procesie double-blind review (autorzy i recenzenci nie znają swoich tożsamości) rekomendowanym przez Ministerstwo.

4. Potencjalny recenzent uzyskuje streszczenie tekstu lub pełny anonimowy tekst i sam decyduje o przyjęciu/odrzuceniu pracy do recenzji w określonym terminie.

5. Recenzenci są zobowiązani do zachowania w tajemnicy opinii o artykule i niewykorzystywania wiedzy na jego temat przed publikacją.

6. Recenzja musi mieć formę pisemną i kończyć się jednoznaczną konkluzją o przyjęciu lub odrzuceniu pracy z publikacji. Recenzent ma możliwość podsumowania swojej opinii w formie:

Artykuł może zostać opublikowany
(a) bez poprawek
(b) z poprawkami bez ponownej recenzji
(c) z poprawkami wymagającymi ponownej recenzji Artykuł nie nadaje się do publikacji.

7. Recenzent sporządza opinię w formie pisemnej wg. załączonego wzoru na stronie internetowej i przesyła podpisaną recenzję do czasopisma drogą elektroniczną (skan oryginału).

8. Redakcja nie przyjmuje recenzji, które nie odpowiadają merytorycznym i formalnym zasadom recenzowania naukowego. Uwagi recenzenta (jeśli takowe są) przedstawiamy autorowi. Dla autora obligatoryjne są racjonalne i umotywowane wnioski. Musi rozważyć wszystkie uwagi i odpowiednio skorygować tekst.

9. Autor tekstu ma prawo komentować wnioski recenzenta w przypadku, gdy się z nimi nie zgadza.

10. Redaktor Naczelny (przy wsparciu członków Redakcji) podejmuje decyzję o publikacji na podstawie uwag i wniosków przedstawionych przez recenzentów, uwag autora oraz ostatecznej wersji manuskryptu.

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji