Polityka Energetyczna - Energy Policy Journal

W artykule zwrócono uwagę na obliczenia wskaźników bioenergii podczas uprawy kukurydzy na rośliny zbożowe i warzywne na Ukrainie. Wyniki badań wskazują na korzyść ekonomiczną uprawy tych roślin dla wszystkich badanych wariantów. Z naszych analiz wynika, że wzrost efektywności bioenergetycznej produkcji tych roślin osiągany jest dzięki stosowaniu różnych dawek nawozów. Wzrost produktywności uzyskany w wyniku wdrożenia praktyk rolniczych przekracza dodatkowe koszty związane ze stosowaniem nawozów. Potwierdza to korzyść ekonomiczną wynikającą z uprawy tego typu upraw ze względu na zwiększoną efektywność bioenergetyczną osiągniętą poprzez optymalne zastosowanie nawozów. Przeprowadzone badania potwierdzają wysoką efektywność energetyczną badanego nawozu bioorganicznego (pofermentu) oraz energooszczędną technologię uprawy roślin. Wysokie wartości współczynników efektywności energetycznej zaobserwowano także w wariantach z jednoczesnym zastosowaniem nawozów mineralnych (N90P90K90) i nawozu bioorganicznego na bazie pofermentu „Ścieki” (55,0 t/ha) na obiektach doświadczalnych uprawy kukurydzy na ziarno (3,05–3,07), marchewki (1,41–1,45) i buraka ćwikłowego (1,97–2,00), ale koszt tych wariantów również okazał się najwyższy. W badaniach naukowych wykorzystano nowe metody i technologie efektywnego przetwarzania odchodów zwierzęcych w celu uzyskania nawozu organicznego, który z jednej strony można wykorzystać do poprawy żyzności gleby i zwiększenia plonów, a z drugiej do produkcji biogazu jako procesu energooszczędnego, który ma z drugiej strony znaczny potencjał wytwarzania ekologicznie czystej i odnawialnej energii. Zaproponowane podejście do osiągnięcia efektywności energetycznej pozwala na zwiększenie plonów bez zwiększania kosztów nawozów.

Badania mające na celu ekonomicznie uzasadnione zwiększenie przepustowości istniejących linii elektroenergetycznych i ulepszenia w ich projektowaniu są obecnie aktualne. Oprócz dobrze znanych metod projektowania wpływających na przepustowość linii przesyłowej, istnieją inne znaczenia, które mogą wpływać na jej moc naturalną, która jest bezpośrednio związana z przepustowością. Dlatego celem niniejszego badania było znalezienie możliwych metod zwiększenia mocy naturalnej i ocena ich skuteczności w rzeczywistych konfiguracjach. Analizowane czynniki obejmują: zastosowanie przewodów o ulepszonych parametrach, wpływ liczby komponentów w fazie, odstęp fazowy, obecność warstwy izolacyjnej na przewodach. Podstawą podejścia metodologicznego w tym badaniu jest jakościowe połączenie metod systematycznej analizy sposobów zwiększenia przepustowości linii elektroenergetycznych z analitycznym badaniem perspektyw ich wpływu na opór falowy w celu zwiększenia mocy naturalnej linii. Przeprowadzone badania pozwoliły określić łączny wpływ analizowanych czynników na zwiększenie zdolności przesyłowych oraz wyznaczyć najbardziej optymalną konfigurację z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia. Na podstawie wyników obliczeń mocy naturalnej konfiguracji, sformułowano wnioski dotyczące istotności wpływu każdego z powyższych czynników oraz określono efekt ekonomiczny ich implementacji w zintegrowanym systemie elektroenergetycznym. Udoskonalenie tej metodyki, w dalszej perspektywie, może posłużyć jako narzędzie do obliczania konfiguracji pod kątem przydatności ekonomicznej i technicznej lub stanowić podstawę do dalszej identyfikacji czynników wpływających na zdolności przesyłowe linii elektroenergetycznych.

Celem artykułu jest pokazanie sytuacji energetycznej Finlandii po agresji Rosji na Ukrainę oraz związanym z tym faktem wstąpieniem tego kraju do struktur NATO. Sytuacja taka ma miejsce po raz pierwszy w historii i analiza tego zjawiska jest ważnym elementem planowania polityki energetycznej dla innych państw. W artykule pokazano, jak można szybko i skutecznie podejmować decyzje mające wpływ na bezpieczeństwo energetyczne kraju.
Finlandia ze względu na swoje położenie geograficzne oraz uwarunkowania historyczne do niedawna była ściśle powiązana gospodarczo ze Związkiem Radzieckim, a następnie z Rosją. Sytuacja ta zmieniła się jednak diametralnie po napaści Rosji na Ukrainę. Spowodowało to zmianę myślenia polityków odpowiedzialnych za bezpieczeństwo, w tym bezpieczeństwo energetyczne.
Ze względu na brak zasobów surowców energetycznych oraz w celu dążenia do osiągnięcia neutralności klimatycznej, Finlandia sukcesywnie zwiększa udział OZE w swoim miksie energetycznym. Rozwijana jest również energetyka jądrowa stanowiąca jedno z najważniejszych źródeł produkcji energii elektrycznej w tym kraju. W 2021 roku miała 33% udział w całkowitej produkcji energii elektrycznej, a dwie fińskie elektrownie jądrowe mają łączną moc zainstalowaną wynoszącą 4,39 GW. Własna produkcja oraz import z bezpiecznych kierunków to podstawa bezpieczeństwa energetycznego Finlandii, zwłaszcza po wstrzymaniu dostaw energii elektrycznej i gazu z Rosji w maju 2022 roku. Obecnie energia elektryczna importowana jest głównie ze Szwecji, a gaz gazociągiem z Estonii oraz przez trzy małe terminale LNG. Zgodnie z planami rządu fińskiego od 2030 roku Finlandia ma się stać eksporterem energii elektrycznej dzięki zwiększaniu produkcji energii elektrycznej z elektrowni jądrowych oraz ze źródeł odnawialnych. Planowane jest też wykorzystywanie w większym zakresie pomp ciepła oraz ciepła odpadowego w ogrzewnictwie.

W artykule przedstawiono obliczenia i studium wykonalności wdrożenia elektrowni słonecznych dla stanów New Jersey, Nowy Meksyk i Michigan. Pod uwagę wzięto średni koszt energii sieciowej, średnie miesięczne zużycie kWh w gospodarstwie domowym oraz średni koszt systemu o mocy 6 kW z zastosowaną 26% federalną ulgą podatkową. Podejście przedstawione w tym artykule proponuje uwzględnienie zmian wartości pieniądza, taryf i okresu eksploatacji elektrowni słonecznej.
Z przeprowadzonych badań wynika, że budowa SPP w USA może być opłacalna w warunkach stałego wzrostu cen energii elektrycznej wytwarzanej w tradycyjnych źródłach energii. Jednak przy stabilności cen energii elektrycznej wykorzystanie energii słonecznej nie jest najbardziej opłacalną inwestycją.
Udowodniono, że istnieje potrzeba skupienia się na badaniach nad najnowszymi technologiami magazynowania i wytwarzania energii, aby w przyszłości ograniczyć wpływ niestabilności produkcji energii odnawialnej na stabilność sieci elektroenergetycznych. Dalszy rozwój SPP może pomóc w zwiększeniu ich dostępności i konkurencyjności, co przyczyni się do stworzenia zrównoważonej i zielonej infrastruktury energetycznej. Rozwój technologii w tym obszarze doprowadzi także do spadku cen instalacji i wzrostu wydajności paneli.
Głównym ograniczeniem elektrowni słonecznych jest konieczność posiadania dużej powierzchni pod montaż paneli, aby osiągnąć poziom przemysłowej produkcji energii elektrycznej. Dlatego obecnie scentralizowana produkcja energii elektrycznej za pomocą słońca jest możliwa tylko na obszarach nienadających się do życia i działalności gospodarczej.

W artykule przeanalizowano perspektywę wdrożenia wskaźników docelowych w zielonej transformacji kompleksu rolno-przemysłowego Ukrainy. Ustalono, że degradacja gleby nabrała wymiaru globalnego i stała się poważnym problemem o charakterze społeczno-gospodarczym ze względu na działania wojskowe na Ukrainie. Analiza stanu gruntów rolnych została przeprowadzona w oparciu o następujące wskaźniki: zawartość próchnicy w glebie, ilość stosowanych nawozów organicznych i mineralnych, pestycydów, powierzchnia gruntów pod produkcją ekologiczną itp. Celem badania jest ocena wpływu wdrożenia bezodpadowych technologii produkcji biopaliw w przedsiębiorstwach kompleksu rolno-przemysłowego na osiągnięcie celów ekologicznych Europejskiego Zielonego Ładu. W artykule przedstawiono docelowe wytyczne dotyczące osiągnięcia celów ekologicznych Europejskiego Zielonego Ładu. Zaproponowano dalsze kroki niezbędne do przezwyciężenia obecnych problemów w zakresie zgodności z normami prawodawstwa UE w zakresie ochrony środowiska w przedsiębiorstwach rolnych w celu sprzedaży produktów rolnych na rynki europejskie. Naukowo udowodniono, że kompleks rolno-przemysłowy Ukrainy ma niewykorzystany potencjał redukcji emisji gazów cieplarnianych poprzez ekologiczną modernizację i wdrażanie bezodpadowych technologii produkcji. Sugeruje się wykorzystanie biogazowni jako obiecującego sposobu rozwiązywania problemów utylizacji odpadów, poprawy sytuacji ekologicznej, zmniejszenia zależności energetycznej i zwiększenia żyzności gleby. Została udowodniona skuteczność stosowania nawozów organicznych, a mianowicie pofermentu, produktu ubocznego fermentacji metanowej, jako bionawozów w gospodarstwach rolnych. Przedstawiono zalecenia dotyczące środków regeneracji gleby na Ukrainie w przyszłości.

Obserwowane w ostatnim czasie dynamiczne zmiany na globalnych rynkach paliw kopalnych oraz uprawnień do emisji dwutlenku węgla mają znaczący wpływ na sektory energetyczne. Fluktuacje te wpływają także na rynki ciepła systemowego, gdzie węgiel i gaz ziemny nadal pozostają dominującymi nośnikami energii pierwotnej w wielu krajach europejskich. Rynki ciepła systemowego różnią się od rynków innych produktów ze względu na ich lokalny charakter i wymagania związane z transportem i dystrybucją. W związku z tym, w zależności od kraju, mogą one funkcjonować w różnych modelach rynkowych oraz mieć odmienne polityki kształtowania cen. W związku z powyższym, niniejszy artykuł ma na celu przegląd i analizę obecnych modeli rynkowych oraz regulacji kształtowania cen w kontekście cen na wybranych rynkach ciepła systemowego. Głównym celem jest przeprowadzenie dogłębnej analizy największych rynków w Polsce i porównanie wyników z sąsiadującymi państwami, tj. z Czechami, Słowacją, Litwą, Łotwą, Estonią i Niemcami. Polska została wybrana jako przykład ze względu na znaczną zależność od paliw kopalnych i podatność na obecne fluktuacje cen na rynkach międzynarodowych. Wyniki przeprowadzonej analizy wskazują, że Polska ma jeden z najbardziej uregulowanych rynków ciepła sieciowego, a regulacje te mogą wpływać na rentowność firm ciepłowniczych. W celu wypracowania zachęt dla potencjalnych inwestorów i obecnych przedsiębiorstw ciepłowniczych do rozwijania zrównoważonych i niskoemisyjnych systemów ciepłowniczych, rekomendowane jest rozważenie możliwości zwiększanie częstotliwości formułowania i zatwierdzania taryf ciepłowniczych.

Celem niniejszego artykułu jest rozwiązanie problemów związanych z wydajnością i niezawodnością struktur poboru wody dla systemów energetycznych i irygacyjnych w regionie Azerbejdżanu. Wśród metod wykorzystanych w badaniu należy wyróżnić metody eksperymentalne, analityczne i modelowania. Podczas badania przeprowadzono analizy i badania terenowe głównych struktur oraz systemów energetycznych i nawadniających na pogórzu w celu zidentyfikowania przyczyn małej wydajności istniejących starych struktur poboru wody oraz zmniejszenia ich negatywnego wpływu na środowisko. Wyniki badań wykazały, że wiele budowli hydrotechnicznych wybudowanych na małych rzekach jest nie tylko w złym stanie technicznym, ale również nie spełnia współczesnych wymogów środowiskowych. wymogów środowiskowych. Wiele z tych obiektów zostało wybudowanych ponad trzydzieści lat temu i nie zostało zmodernizowanych lub przebudowanych zgodnie z nowymi technologiami i wymogami. W wyniku przeprowadzonych badań opracowano zalecenia dotyczące projektowania nowych ujęć wody, które spełniają wszystkie współczesne wymogi środowiskowe i gwarantują bardziej efektywne wykorzystanie zasobów wodnych. Nowe obiekty przyczynią się również do zmniejszenia strat wody podczas procesu przelewania, co sprawi, że korzystanie z wody będzie bardziej opłacalne. Ponadto jednym z głównych rezultatów jest opracowany użyteczny model, który odnosi się do dziedziny budownictwa hydrotechnicznego dla poboru wody z rzek górskich i podgórskich, służąc jako dodatkowa bariera ograniczająca napływ dużych osadów do zbiornika.

Wystarczające krajowe zasoby kopalne i niezależny system zaopatrzenia w wodę są niezbędnymi elementami struktury bezpieczeństwa każdego państwa. Niezależność energetyczna, jako czynnik determinujący samowystarczalność, jest obecnie podstawową okolicznością dla krajów lub regionów pragnących rozwijać się niezależnie i swobodnie. Celem niniejszego artykułu jest identyfikacja specyfiki europejskiej strategii energetycznej w regionie Azji Centralnej poprzez uwzględnienie podstawowych obszarów współpracy pomiędzy stronami w tym sektorze gospodarki. Niniejsza praca badawcza została przygotowana głównie przy użyciu następujących metod: historycznej, statystycznej, prognostycznej, syntezy, porównania i analizy systemowej. Badanie zagłębia się w zawiłą dynamikę działań polityki zagranicznej członków Unii Europejskiej w zakresie surowców energetycznych, szczególnie w kontekście historycznym. Analizując współpracę między Brukselą a krajami Azji Środkowej, wskazano zarówno pozytywne, jak i negatywne aspekty tego sojuszu w dziedzinie energii. Szczególną uwagę poświęcono relacjom między Unią a Republiką Kazachstanu, podkreślając ich rolę w szerszych ramach bezpieczeństwa regionu i kontynentu. Studium oferuje praktyczne zalecenia dotyczące wzmocnienia państwowych strategii energetycznych i wspierania produktywnych dwustronnych i wielostronnych partnerstw energetycznych. Wyniki i wnioski z przedstawionej pracy mogą być wykorzystane jako podstawa do opracowania praktycznych zaleceń dotyczących ustanowienia i ulepszenia strategii energetycznych państw oraz planowania dwustronnej i wielostronnej wzajemnie korzystnej współpracy w sektorze energetycznym.

Rozwój energetyki słonecznej jest integralną częścią oceny odnawialnej „zielonej” energii w rozumieniu koncepcji zrównoważonego rozwoju. W opracowaniu skupiono się na specyfice wdrażania energetyki słonecznej na przykładzie USA, UE i Chin, ujętej przedmiotowo w powiązaniu ze specyfiką sytuacji geograficzno-terytorialnej i klimatyczno-przyrodniczej. Oryginalność badań polega na podejściu do modelowania realizacji energetyki słonecznej z uwzględnieniem głównych czynników ekonomicznych, technologicznych i zasobowych. Celem niniejszego opracowania jest ocena trendów w rozwoju i wdrażaniu regionalnej energetyki słonecznej, której rozwój odbywa się wyłącznie kosztem inwestycji prywatnych, a wsparcie państwa jest minimalne. Zatem moc zainstalowanych elektrowni słonecznych w stosunku do wielkości inwestycji wykazuje wysoką korelację. Z punktu widzenia działalności gospodarczej energia słoneczna w analizowanych regionach jest wykorzystywana przez gospodarstwa domowe w niewielkich ilościach. Największe wykorzystanie energii słonecznej przez gospodarstwa domowe występuje w USA, gdzie wskaźnik ten wynosi 8,3%, a najniższe w Chinach (0,13%). Z analizy wynika, że w chwili obecnej energetyka słoneczna nie jest priorytetem w rozwoju energetyki, a jedynie uzupełnieniem. Dalszy rozwój energetyki słonecznej możliwy jest dzięki innowacjom technologicznym, które zwiększą efektywność wykorzystania promieniowania słonecznego. W publikacji wykazano, że największe wykorzystanie energii słonecznej występuje w Chinach (19,6%), podczas gdy w USA tylko 4,04%, a w UE prawie 9%. Według kryterium wpływu ekonomiczno-technologicznego na rozwój energetyki słonecznej, Chiny zajmują czołową pozycję (9,89%), podczas gdy UE ma zaledwie 0,03%. Tym samym energetyka słoneczna nie jest obecnie atrakcyjnym obszarem dla biznesu i wymaga priorytetowego traktowania w gospodarce UE, co potwierdzają niewielkie napływy inwestycji w porównaniu do Chin i USA.

W artykule ukazano, że przewidywany kryzys energetyczny w Kazachstanie sprawia, że kwestia małej energetyki i komplementarnych instytucji społeczeństwa obywatelskiego staje się bardziej aktualna. Kryzys ten, spowodowany pogorszeniem sieci ciepłowniczych budowanych w czasach byłego ZSRR, może mieć więcej niż dużą skalę, o czym świadczą wydarzenia w mieście Ekibastuz, gdzie znaczna część ludności została zimą 2022/2023 pozbawiona ogrzewania. Udowodniono, że rozwój małej energetyki powinien być złożony, tj. w dającej się przewidzieć przyszłości należy skupić uwagę na łączeniu odnawialnych i tradycyjnych źródeł energii, co oznacza stopniowy wzrost udziału energii odnawialnej. Uzasadniona jest celowość stosowania pojęcia „wolności energetycznej”, przynajmniej w odniesieniu do Republiki Kazachstanu. W artykule pokazano, że celem rozwoju małej zielonej energii powinno być właśnie osiągnięcie wolności energetycznej gospodarstw domowych, zorientowanej na instytucje społeczeństwa obywatelskiego. Oznacza to, między innymi, rozwój szerokiej gamy nietypowych rozwiązań technicznych, które zapewniają, na przykład, bezpośrednie wytwarzanie ciepła bez pośredniego etapu konwersji na prąd elektryczny. W artykule rozważono konkretny przykład wykazujący adekwatność proponowanego podejścia. Pokazano także, że podstawowe działania zapewniające wolność energetyczną gospodarstw domowych można realizować nawet przy wykorzystaniu dostępnych na rynku urządzeń. Przedstawiono konkretne obliczenia, które dowodzą, że przejście na zdecentralizowane dostawy ciepła jest ekonomicznie wykonalne przy użyciu dostępnego sprzętu.