Nauki Humanistyczne i Społeczne

Prawo Morskie

Zawartość

Prawo Morskie | 2015 | No XXXI

Abstrakt

Artykuł poświęcony jest konwencji STCW (International Convention on Standard of Training, Certification and Wachtkeeping for Seafarers) z 1978 r. i jej wpływowi na system kształcenia kadr morskich. Autorzy przedstawiają stały rozwój konwencji STCW, pisząc o zmianach w konwencji z 1995 i 2010 r. Praca zawiera odniesienie także do prawa Unii Europejskiej iroli EMSA we wdrażaniu konwencji. Sporo uwagi poświęcono implementacji systemu STCW w prawie polskim, podkreślając wady i długotrwałość tego wdrażania. Na koniec, podając przykład Wydziału Nawigacyjnego Akademii Morskiej w Gdyni, autorzy zwracają uwagę na celowość przywrócenia jednolitych studiów magisterskich dla przyszłych oficerów działu pokładowego w celu optymalnego wykonania postanowień konwencji, a zwłaszcza właściwego łączenia teorii z praktyką.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Mirosław H. Koziński
Adam Weintrit
Ryszard Wawruch

Abstrakt

Ratyfikacja przez Polskę konwencji STCW-F świadczy o większej dbałości prawnej o odpowiedni poziom bezpieczeństwa statków rybackich i pracujących na nich załóg. Wzmocni się przez to poziom harmonizacji polskiego systemu szkolenia i certyfikowania marynarzy pracujących na statkach rybackich z postanowieniami Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht dla załóg statków rybackich, która została uchwalona przez IMO w 1995 r., a weszła w życie 29.09.2012 r.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Dorota Pyć
ORCID: ORCID

Abstrakt

Międzynarodowy kodeks zarządzania bezpieczną eksploatacją statków i zapobieganiem zanieczyszczaniu (kodeks ISM) został przyjęty z powodu rosnącej liczby wypadków morskich z winy czynnika ludzkiego. W artykule obszernie omówiono rolę załogi statku i przedsiębiorstwa armatorskiego we wdrażaniu procedur i kształtowaniu nowej kultury bezpieczeństwa. Przedstawiono ocenę obu stron w aspekcie efektywności stosowania wymogów kodeksu, w tym dotyczącą nadmiernej biurokracji.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Justyna Nawrot

Abstrakt

Artykuł omawia nowe zjawiska w morskim prawie przewozowym. W szczególności analizuje wpływ nowych instytucji, takich jak: slot charter, volume contract, na kształt umowy przewozu morskiego ładunku. Przedstawiono także problematykę umów przewozu morskiego w związku z umowami przewozu innymi środkami transportu niż statek morski. W pracy porównuje się definicje umowy przewozu morskiego z reguł: hasko-visbijskich, hamburskich i rotterdamskich. Autor dochodzi do wniosku, że współczesny obrót morski wymaga przewartościowania dotychczasowych poglądów na temat podziału umów na umowy czarterowe i bukingowe, umowy zawierane w żegludze regularnej i nieregularnej, na rzecz nowego ogólnego pojęcia umowy przewozu morskiego ładunku.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Mirosław H. Koziński

Abstrakt

Dnia 23.04.2014 r. wszedł w życie Protokół do konwencji ateńskiej w sprawie przewozu pasażerów i ich bagażu (PAL 2002), który poprawia sytuację prawną pasażera. Autorka przedstawia dwa warianty zmian w Kodeksie morskim, jakie należałoby wprowadzić, ratyfikując PAL 2002, odnoszące się do treści artykułu 181 i 182 obecnego k.m.: 1) przy objęciu reżimem konwencji ateńskiej 2002 również przewozów krajowych pozostających poza zakresem rozporządzenia 392/2009, przy jednoczesnym wyłączeniu obowiązku finansowego zabezpieczenia odpowiedzialności do limitów wskazanych w tejże konwencji, 2) przy zastosowaniu reżimu odpowiedzialności w brzmieniu odpowiadającym konwencji ateńskiej 1974 w stosunku do przewozów statkami, które nie są objęte reżimem rozporządzenia 392/2009.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Zuzanna Pepłowska-Dąbrowska

Abstrakt

Artykuł poświęcony jest problematyce morskich ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej z tytułu wykonywania żeglugi w kontekście ich obowiązkowego (przymusowego) charakteru. Podjęto w nim próbę odpowiedzi na pytanie, czy morskie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej są ubezpieczeniami obowiązkowymi i czy stosuje się do nich także przepisy ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Następnie omówiono poszczególne rodzaje morskich ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej i sprawdzono, czy są zgodne z ustawową definicją ubezpieczeń obowiązkowych i czy spełniają ich podstawowe cechy konstrukcyjne. W ostatniej części zaprezentowano propozycje legislacyjne do nowego kodeksu morskiego przygotowane w ramach prac Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Morskiego, w szczególności ujednolicenia zapisów dotyczących obowiązkowego zabezpieczenia finansowego.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Magdalena Adamowicz

Abstrakt

W artykule omówiono obszernie orzecznictwo unijne dotyczące rejestracji statków i wykonywania żeglugi morskiej w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Unia Europejska podejmuje działania zmierzające do zachęcania do rejestracji statków wpaństwach członkowskich. Ponadto, nie czekając na powrót statków pod unijną banderę, wprowadza regulacje wymuszające zastosowanie jako właściwego prawa UE lub prawa jednego z państw członkowskich.

Większość znaczących polskich armatorów ulokowała swoje spółki poza krajem (Grecja, Cypr). Oznacza to, że żegluga morska nie jest uprawiana pod polską banderą.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Monika Tomaszewska
Sylwia Majkowska-Szulc

Abstrakt

Wyłanianie się spod lodu Oceanu Arktycznego stwarza nowe możliwości związane z dostępem i eksploatacją zasobów naturalnych i biologicznych oraz wykorzystaniem nowych szlaków żeglugowych, ale również nowe niebezpieczeństwa i zagrożenia dla środowiska naturalnego.

W artykule przedstawiono zagadnienie wolności rybołówstwa na morzu otwartym w świetle prawa międzynarodowego. Omówiono kwestie regulacji połowów w enklawach morza otwartego na Morzu Barentsa (Loophole) i na Morzu Beringa (Donat Hole). Przedstawiono kampanię Greenpeace na rzecz ustanowienia sanktuarium na Oceanie Arktycznym, w którym obowiązywałby zakaz przemysłowego wydobywania zasobów naturalnych i komercyjnego poławiania oraz ograniczenie działalności wojskowej. Idea Greenpeace znalazła poparcie Parlamentu Europejskiego w postaci rezolucji przyjętej 12.03.2014 r.

Przedstawiono również proces uzgadniania stanowisk przez pięć nadbrzeżnych państw arktycznych oraz wstępne uzgodnienia dotyczące moratorium na połowy komercyjne w centralnej części Oceanu Arktycznego stanowiącej morze otwarte (Nuuk, luty 2014 r.).

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Janusz Symonides

Abstrakt

W artykule przedstawiono bezprecedensowy w swym wymiarze prawnym przykład wykorzystania platformy morskiej „Odyseja” i towarzyszącego jej statku do wynoszenia satelitów na orbitę geostacjonarną (GEO) Ziemi w ramach międzynarodowej spółki partnerskiej Sea Launch skupiającej komercyjne przedsiębiorstwa: morskie i przemysłu kosmicznego z USA, Federacji Rosyjskiej, Ukrainy i Norwegii. Ukazano wybrane problemy związane z wzajemnymi relacjami istosowaniem prawa morza, prawa morskiego oraz prawa kosmicznego, a także dotyczące koordynacji współpracy międzynarodowej partnerów w aspekcie prawnym i organizacyjnym. Podniesiono również kwestie prawne i ekonomiczne związane z niepowodzeniami tego międzynarodowego projektu gospodarczego między innymi na skutek bankructwa. Zasygnalizowano także postulowane przez doktrynę przyjęcie nowej, odrębnej konwencji dotyczącej „transportu kosmicznego”, z uwzględnieniem kompleksowo ujętej regulacji dotyczącej wynoszenia obiektów wprzestrzeń kosmiczną z platform morskich.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Leonard Łukaszuk

Abstrakt

W artykule omówiono szczegółowo zagadnienie zewnętrznej granicy szelfu kontynentalnego w świetle konwencji o prawie morza z 1982 r. oraz rolę Komisji Granic Szelfu Kontynentalnego – organu o charakterze technicznym i naukowym. Jako przykład obrazujący trudności z wyznaczaniem granic (z właściwą kwalifikacją podmorskich grzbietów) podano znajdujący się na dnie Oceanu Arktycznego Grzbiet Łomonosowa, będący przyczyną sporu między państwami nadbrzeżnymi.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Robert Tarnacki

Abstrakt

„Kapitan portu” to nazwa ustawowa, jednak ustawowo niezdefiniowana. Definiują ją akty podustawowe jako osobę oznaczającą kierownika jednostki organizacyjnej urzędu morskiego o nazwie „kapitanat portu”, przy której pomocy dyrektor urzędu morskiego wykonuje swoje kompetencje w portach. Z odnośnych ustaw wynika jednak, że „kapitan portu” posiada też takie kompetencje, jakich nie posiada dyrektor urzędu morskiego. Powstaje w związku z tym pytanie o status prawny kapitana portu. Artykuł zawiera rozważania na ten temat i pozwala na wyciągnięcie odpowiednich wniosków tak przez ustawodawcę, jak przez naukę prawa.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Zbigniew Godecki

Abstrakt

Obecnie 98 procent światowego złomowania odbywa się w Indiach, Bangladeszu, Chinach, Pakistanie oraz Turcji.

Konwencja z Bazylei o kontroli transgranicznego przemieszczania odpadów niebezpiecznych z1989 r., a także orzeczenia sądów: holenderskich, francuskich, tureckich, indyjskich i brytyjskich wycofany z eksploatacji statek kwalifikują jako odpad. W związku z ograniczoną skutecznością tej konwencji w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa ekologicznego w procesie złomowania stworzono Międzynarodową konwencję o bezpiecznym i przyjaznym dla środowiska recyklingu statków (konwencja z Hongkongu 2009). Wejdzie ona w życie po jednoczesnym spełnieniu trzech warunków określonych w jej art. 17, co oznacza, że co najmniej jedno z wiodących państw zajmujących się recyklingiem statków musiałoby podjąć decyzję o jej ratyfikacji.

Unia Europejska jest jednym z największych orędowników podpisania konwencji z Hongkongu. Jej ratyfikacja przez UE będzie stanowić istotny wkład ilościowy i polityczny w osiągnięcie warunków jej wejścia w życie. W celu ułatwienia procesu ratyfikacji przez państwa członkowskie Unii Parlament Europejski i Rada przyjęły rozporządzenie 1257/2013 w sprawie recyklingu statków.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Maciej Nyka

Abstrakt

W opracowaniu przedstawiono podstawowe regulacje prawne odnoszące się do bezpiecznego i sprawnego funkcjonowania terminalu przeładunkowego skroplonego gazu naturalnego – LNG. Przyjęto przedmiotowy podział przepisów opisanych w trzech grupach tematycznych, których podstawowym zagadnieniem jest szeroko pojęte bezpieczeństwo: bezpieczeństwo statku i infrastruktury portowej, ochrona środowiska naturalnego oraz kwestie ochrony portu przed atakiem terrorystycznym.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Aleksandra Koska-Legieć

Instrukcja dla autorów

Wytyczne dla autorów tekstów naukowych publikowanych w czasopiśmie "Prawo Morskie":

1. Tekst naukowy, w tym m.in. artykuł naukowy lub glosa, musi zawierać wyróżnione wprowadzenie oraz wnioski.
2. Po tytule należy umieścić abstrakt oraz słowa kluczowe, zaś na końcu tekstu, po bibliografii – tytuł w języku angielskim, keywords oraz abstract.
3. Źródła podawane w bibliografii należy pogrupować wg rodzaju: literatura, akty prawne, wykaz orzecznictwa, źródła internetowe.
4. Objętość tekstu: min. 20 000 znaków, max. 40.000 znaków.
5. Ustawienia strony: standardowe programu Word – marginesy górny, dolny, prawy i lewy 2,5 cm.
6. Tekst główny: czcionka Times New Roman 12 pkt., interlinia 1,5 wiersza wyrównanie obustronne (tj. wyjustowane). Należy zlikwidować podwójne spacje, przecinki, kropki, wielokrotne entery, ręczne zrzucenia wierszy, ręczne przeniesienia wyrazów itp.
7. Akapity należy rozpoczynać jednakowo we wszystkich artykułach.
8. Odstęp między wyrazami – zawsze 1 spacja.
9. Tytuły artykułów, śródtytuły każdego rzędu: rozmiar i rodzaj czcionki, umieszczenie na kolumnie, sposób wyróżnienia, numeracja (jeżeli występuje), światła nad i pod tytułem/śródtytułem ujednolicone, we wszystkich artykułach zgodne z szablonem czasopisma. W pracach zbiorowych podtytuły tego samego rzędu redaktor naukowy przekazujący pliki do składu i łamania powinien oznaczyć jednakowo we wszystkich artykułach.
10. Słowa kluczowe: umieszczenie i zapis w każdym artykule zgodnie szablonem czasopisma/publikacji.
11. Przypisy należy ujednolicić i wstawiać automatycznie za pomocą funkcji: „Odwołania” → „Wstaw przypis dolny”, bez dodatkowej spacji. Należy stosować numerację przypisów w automatycznej frakcji górnej cyfry arabskiej. Wyjątkiem od tej reguły jest znak „*”, którego można użyć w przypadku informacji o autorze artykułu, w pracy zbiorowej lub dla odróżnienia przypisów tekstowych (źródłowych) i odautorskich rzeczowych w edycji dokumentów historycznych.
12. W przypisach odnoszących się do źródeł poprzednio cytowanych, stosujemy odnośniki w wersji łacińskojęzycznej (op. cit., idem, ibidem itp.)
13. W przekazywanym pliku powinny być zaznaczone wszystkie miejsca, które docelowo będą zawierały hiperlinki, w szczególności olinkowane powinny być wszelkie numery ORCID, DOI, E-MAIL.
14. Spacji nie należy stawiać przed następującymi znakami: kropka, przecinek, średnik, dwukropek, nawias zamykający, cudzysłów zamykający, odsyłacz do przypisu, znak procentu, znak stopnia Celsjusza.
15. Nie stawia się spacji po następujących znakach: nawias otwierający, cudzysłów otwierający. W skrótach typu: s. (strona), t. (tom) itp. po kropce zawsze powinna znajdować się spacja.
16. Nie stosuje się ukośników w funkcji nawiasów.
17. W tekstach w języku polskim obowiązuje cudzysłów „drukarski”. W tekstach w innych językach stosuje się cudzysłowy właściwe temu językowi, np. “tekst angielski”, « tekst francuski », „tekst niemiecki“. Cudzysłowów angielskich używa się, w przypadku kiedy cały artykuł jest w języku angielskim, niemieckich – gdy cały artykuł po niemiecku itd.
18. Stosuje się następującą kolejność cudzysłowów: „ « ‘ ’ » ”.
19. Nie wstawia się znaku prim (') w miejsce apostrofu (’).
20. W przypadku tekstów obcojęzycznych należy używać poprawnych znaków specjalnych (np. à, á, â, ã, ä).
21. Nie należy przenosić do następnej linii tekstu pojedynczych liter, np. „a”, „w”, „i” – o ich usytuowaniu w tekście docelowym zadecyduje profesjonalny program do składu.
22. Wyróżnienia należy wykonywać konsekwentnie w całej pracy. Do oznaczania zwykłych wyróżnień (np. kursyw, podkreśleń) nie należy stosować stylów znakowych.
23. Zapis dotyczący dat należy ujednolicić w obrębie całej pracy (np. 10.03.2021 r.).
24. Wyrażenia liczbowe określające zakres lub wielkość przybliżoną należy w całej publikacji konsekwentnie rozdzielać dywizem (np. 1914-1918, XIX-XXI w., s. 5-8, 5-8 proc.).
25. Nie stosuje się dywizu (-) ani półpauzy (–) w funkcji minusa (−).
26. Bibliografię należy ujednolicić w obrębie całej pracy zgodnie z szablonem publikacji.
27. Afiliacje poszczególnych autorów artykułów: ujednolicone i umieszczone w pliku źródłowym zgodnie z szablonem publikacji ujednoliconą dla wszystkich autorów.

Materiały dodatkowe dołączane do przekazywanego tekstu


1. Tabele, rysunki, wykresy, schematy, ilustracje powinny być umieszczone w miejscu docelowym lub oddzielnym katalogu z dokładnym opisem: numer artykułu, numer tabeli/rysunku itp, tj.:
• rysunki, wykresy, schematy – powinny być opracowane i przesłane jako zapis elektroniczny (pliki źródłowe) w programach pracujących w środowisku Windows (np. Word, Excel, Corel 11, Photoshop itp.), wydruki czy rysunki oryginalne dobrej jakości,
• zdjęcia – oryginalne lub zapis z aparatu cyfrowego w możliwie najwyższej rozdzielczości (tif, jpg), ewentualnie skany z rozdzielczością minimum 300 dpi.,
• tabele – należy umieścić w tekście lub osobnym dokumencie (jeżeli jest ich dużo), nie należy stosować ozdobników, kolorów tła.

2. Do wszystkich materiałów dodatkowych należy przesłać opisy dotyczące: ułożenia na kolumnie, wielkość w podstawie, ewentualnie wytyczne dotyczące kadrowania, podpisy, tytuły, numery. Rysunki i tablice umieszczone w tekście podstawowym – blisko miejsca powołania na nie lub na osobnych stronach w kolejności numeracji, z zaznaczeniem w tekście miejsca ich występowania. Prosimy pamiętać o wykonywaniu rysunków zgodnie z poniższymi wytycznymi:
• rysunki muszą być czytelne i wyraźne,
• opisy rysunków należy ujednolicić i dostosować do ich wielkości,
• rysunki nie powinny mieć obramowania i cieniowanego szarego tła,
• na wykresach, rysunkach i schematach opis tekstowy należy upraszczać do niezbędnego minimum.
• wszelkie objaśnienia należy umieszczać w podpisie, ewentualnie w legendzie pod rysunkiem.
• rysunki, wykresy i schematy, jeśli to możliwe, prosimy dołączyć w wersji oryginalnej jako pliki źródłowe,
• wszystkie dostarczane grafiki w formie rastrów (.jpg, .tif, .png) powinny być wielkości umożliwiającej uzyskanie rozdzielczości 300 dpi w podstawie, pliki o niższej rozdzielczości uniemożliwiają poprawne ich wydrukowanie.

3. We wszystkich artykułach należy zachować jednolity podział tekstu i zapis, jednolitą numerację rysunków, wzorów i tablic oraz jednolitą skalę rysunków.

Szablon publikacji nadsyłanych do czasopisma "Prawo Morskie"

Zasady etyki publikacyjnej


Zasady etyki publikacyjnej


Redakcja „Prawa Morskiego” stosuje zasady odpowiedzialności i etyki zalecane przez Committee on Publication Ethics (COPE) dla wszystkich stron biorących udział w procesie publikacji i podejmuje wszelkie możliwe środki przeciwko jakimkolwiek nadużyciom.


1. Odpowiedzialność redakcji

1.1. Zasada bezstronności i sprawiedliwości. Przesłane teksty naukowe są oceniane pod kątem tylko i wyłącznie zawartości merytorycznej, bez względu na rasę, płeć, orientację seksualną, przekonania religijne, obywatelstwo lub ideologię polityczną.

1.2. Decyzje o publikacji. Redaktor naczelny jest odpowiedzialny za podjęcie decyzji, który z nadesłanych artykułów powinien zostać opublikowany. Decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu tekstu naukowego do publikacji redaktor naczelny podejmuje w oparciu o recenzje, oceniające jego treść, oryginalność, nowatorstwo, przejrzystość oraz adekwatność do zakresu czasopisma. Przy podejmowaniu decyzji, Redaktor naczelny może konsultować się z Radą Naukową. Redaktor naczelny jest zobowiązany do przestrzegania obowiązujących przepisów dotyczących zniesławienia, łamania praw autorskich i plagiatu oraz do ponoszenia pełnej odpowiedzialności za decyzje o publikacji tekstów naukowych.

1.3. Zasada poufności. Redaktor naczelny oraz Rada Naukowa muszą zapewnić, że wszystkie materiały przesłane do publikacji pozostaną poufne na etapie recenzowania. Nie mogą ujawniać żadnych informacji o przesłanym rękopisie nikomu poza autorami, recenzentami, potencjalnymi recenzentami, innymi doradcami redakcyjnymi (np. tłumaczami) i wydawcą.

1.4. Ujawnienie i konflikt interesów.
Niepublikowane artykuły, ich fragmenty czy materiały w nich zawarte nie mogą być wykorzystywane przez redaktora do własnych badań, bez pisemnej zgody autorów.

1.5. Utrzymanie integralności dorobku naukowego.
Redakcja będzie strzec integralności opublikowanego dorobku akademickiego, wydając w razie potrzeby poprawki, uzupełnienia i odwołania. Równocześnie redakcja dołoży wszelkich starań by wyłapać niewłaściwe badania i publikacje. Plagiaty i prace opierające się na fałszywych danych są niedopuszczalne. Redaktor powinien podjąć odpowiednie działania, gdy pojawią się zastrzeżenia etyczne do przesłanej pracy lub opublikowanego artykułu. W uzasadnionych przypadkach redakcja będzie publikować poprawki, wyjaśnienia, odwołania i przeprosiny.

1.6. Wycofanie opublikowanych artykułów. Redaktor czasopisma rozważy wycofanie opublikowanego tekstu naukowego, jeżeli: istnieją dowody wskazujące, że wyniki badań w nim zaprezentowane są niewiarygodne, zostały wcześniej opublikowane w innym miejscu bez odpowiedniego odniesienia, pozwolenia lub uzasadnienia (przypadki zbędnych publikacji), praca stanowi plagiat lub opiera się na nieetycznych badaniach. Powiadomienie o wycofaniu powinno być powiązane z wycofanym tekstem naukowym (poprzez umieszczenie tytułu i autorów w nagłówku wycofania), wyraźnie identyfikować wycofany tekst i wskazać, kto go wycofuje. Zawiadomienia o wycofaniu powinny zawsze zawierać uzasadnienie wycofania z podaniem powodu, aby odróżnić niezamierzony błąd od niewłaściwego postępowania. Wycofane teksty naukowe nie będą usuwane z drukowanych egzemplarzy czasopisma, ani z archiwów elektronicznych, ale ich wycofany status zostanie wskazany w sposób możliwie jak najbardziej czytelny.




2. Obowiązki autorów


2.1. Standardy publikowania wyników badań. Autorzy artykułów prezentujących wyniki oryginalnych badań powinni przedstawić dokładny opis wykonanej pracy oraz obiektywne omówienie jej znaczenia. Dane wyjściowe powinny być dokładnie przedstawione w artykule. Artykuł powinien zawierać wystarczająco dużo szczegółów i odnośników, aby umożliwić innym weryfikowanie postawionych tez. Sfabrykowanie, prezentowanie fałszywych lub niedokładnych wyników badań stanowi zachowanie nieetyczne i skutkować będzie odrzuceniem rękopisu lub wycofaniem opublikowanego artykułu.

2.2. Oryginalność i plagiat. Autorzy powinni upewnić się, że napisali całkowicie oryginalne prace, a jeśli wykorzystali pracę i/lub słowa innych osób, musi to być wyraźnie oznaczone jako cytat. Plagiaty są niedopuszczalne.

2.3. Publikacja wielokrotna lub równoczesna. Autorzy nie powinni publikować rękopisu opisującego te same badania w więcej niż jednym czasopiśmie. Jednak w wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach Redakcja „Prawa Morskiego” rozważy publikację tekstu opublikowanego w innym wydawnictwie, o ile było ono skierowane do innego odbiorcy i w innym języku.

2.4. Autorstwo. Prace publikowane w „Prawie Morskim” muszą być podpisane przez osoby, które istotnie są ich autorami i odpowiadają za ich treść. Osoby, których udział w powstaniu zgłaszanej pracy jest znikomy (na przykład ograniczony do udostępnienia materiałów z badań) mogą być wymienione w podziękowaniach, nie mogą jednak figurować jako autorzy. W przypadku wątpliwości redakcja zwraca się z prośbą o określenie udziału w powstaniu pracy poszczególnych osób figurujących jako autorzy. Autorzy powinni też ujawniać w przypisie lub podziękowaniach informacje o osobach i instytucjach, które przyczyniły się do powstania pracy poprzez wkład merytoryczny, rzeczowy lub finansowy. Autor zgłaszający pracę do publikacji powinien upewnić się, że w pracy uwzględnieni są tylko właściwi współautorzy oraz, że widzieli oni i zatwierdzili ostateczną wersję pracy i wyrazili zgodę na przesłanie jej do publikacji. Przypadki nierzetelności naukowej będą dokumentowane i ujawniane.

2.5. Uznanie źródeł. Autorzy powinni dbać o odpowiednie oznaczenie rezultatów pracy innych badaczy. Wobec tego należy cytować publikacje, z których czerpali informacje i tezy podczas pisania własnego tekstu naukowego.

2.6. Istotne błędy w opublikowanych pracach. Gdy autor odkryje istotny błąd lub nieścisłość we własnej opublikowanej pracy, jego obowiązkiem jest niezwłoczne powiadomienie redaktora lub wydawcy czasopisma oraz współpraca z redaktorem w celu wycofania lub poprawienia tekstu.


3. Obowiązki recenzentów

3.1. Wkład w decyzje redakcyjne. Recenzje naukowe pomagają redakcji w podejmowaniu decyzji redakcyjnych i stanowią pomoc autorom w ulepszaniu ich tekstów naukowych.

3.2. Terminowość. Każdy recenzent, który czuje się niekompetentny do zrecenzowania zgłoszonej mu pracy lub wie, że terminowe wykonanie recenzji będzie niemożliwe, powinien powiadomić o tym redaktora i wycofać się z procesu recenzowania.

3.3. Poufność. Cały rękopis otrzymany do recenzji jest traktowany jako dokument poufny. Nie wolno go pokazywać, ani omawiać z innymi osobami, z wyjątkiem osób upoważnionych przez redaktora.

3.4. Standardy obiektywności. Recenzje powinny być prowadzone obiektywnie. Krytyka osoby autora jest niewłaściwa. Recenzenci powinni jasno wyrażać swoje poglądy za pomocą odpowiednich argumentów merytorycznych.

3.5. Uznanie źródeł. Wszelkie istotne podobieństwa lub powielanie się między ocenianą pracą a jakimkolwiek innym opublikowanym artykułem należy zgłosić redaktorowi. Recenzenci powinni wskazać odpowiednie opublikowane prace, które nie zostały zacytowane przez autorów.

3.6. Ujawnianie i konflikt interesów. Informacje lub pomysły uzyskane w wyniku oceny muszą być traktowane jako poufne i nie mogą być wykorzystywane przez recenzenta dla osobistych korzyści. Recenzenci nie powinni podejmować się oceny manuskryptów, w których występują konflikty interesów.

wynikające ze współpracy lub innych relacji z jakimkolwiek autorem, podmiotami prywatnymi lub instytucjami zaangażowanymi w opracowanie tekstu naukowego. Autorom przysługuje prawo odniesienia się do recenzenckich uwag krytycznych.

Procedura recenzowania

Procedura recenzowania:

1. Wszystkie teksty naukowe, w tym artykuły naukowe i glosy, zgłoszone do redakcji „Prawa Morskiego” podlegają obustronnie niejawnej recenzji.

2. Każda tekst naukowy oceniany jest przez niezależnych ekspertów w danej specjalizacji.

3. Redakcja dołoży wszelkich starań, aby wybrać recenzentów, którzy nie mają żadnej zależności służbowej czy prywatnej z Autorem ocenianego tekstu.

4. Recenzenci zobowiązani są do przedstawienia obiektywnej oceny zgłoszonego tekstu naukowego.

5. Recenzenci zobowiązani są do ujawnienia odkrytych nieprawidłowości, w szczególności wszelkiego rodzaju plagiatów lub autoplagiatów.

6. Recenzja musi mieć formę pisemną i musi zawierać jednoznaczną ewaluację nadesłanego tekstu naukowego.

7. Recenzenci oceniają czy tekst naukowy kwalifikuje się do publikacji. Ocena jest dokonywana z uwzględnieniem następujących kryteriów:
- nowatorstwo tematu;
- uwzględnienie najnowszej literatury przedmiotu;
- zastosowanie właściwej metodologii; wpływ tekstu naukowego na aktualny stan badań w dziedzinie prawa morskiego, prawa morza, prawa środowiska morskiego i zrównoważonego rozwoju oraz otoczenie społeczno-gospodarcze.

8. Recenzowane teksty naukowe traktowane są jako materiały poufne.

9. Recenzenci pozostają anonimowi.

10. Autorzy są zobowiązani do uczestniczenia w procesie recenzyjnym, w szczególności do uwzględnienia lub odniesienia się do sugerowanych poprawek i usunięcia ujawnionych błędów.

11. W każdym tomie drukowanym „Prawa Morskiego” oraz na stronie internetowej redakcja publikuje listę recenzentów współpracujących z czasopismem przy danym tomie.




Polityka antyplagiatowa

The ‘Maritime Law’ journal observes the principles of scientific transparency and integrity.

We therefore accept no forms of plagiarism, ghostwriting, or honorary authorship. In order to prevent these, relevant provisions have been included into the agreements signed with authors.

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji