Orhan Pamuk, zdobywca Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 2006 roku, jest jednym z najciekawszych współczesnych pisarzy, którego twórczość w znaczący sposób przyczynia się do zrozumienia kulturowych podstaw oraz różnic Orientu i Okcydentu, islamu i chrześcijaństwa. Jako niedoszły artysta malarz, obecnie fotograf amator, Autor w niezwykły sposób posługuje się w swoich utworach kolorem, unaoczniając nieustanny zachwyt w stosunku do otaczającego go świata, kreowanego w powieściach. Najważniejszym motywem twórczości Pamuka są jednak podróże dalekie i bliskie, wędrówki wewnątrz siebie, jak i włóczęgi po mieście, zwłaszcza po rodzinnym Istambule. Inspirujące wojaże w świat zestawia on z powrotami do domu bądź kraju, tamże Pisarz ukazuje zanurzenie bohaterów w przeszłości zbiorowej i indywidualnej w całej jej historycznej i politycznej złożoności. Niniejszy artykuł jest analizą utworów Orhana Pamuka z perspektywy podróży, które przypominają czytelnikom topos egzystencji człowieka jako drogi.

James Joyce jest jednym z najważniejszych pisarzy europejskich, którego fikcja jest oparta na elementach autobiograficznych. Z tego powodu mniej znane listy, fotografie, notatki oraz pomniejsze dokumenty rzucają światło nie tylko na życie Joyce’a, lecz także są przyczynkiem do nowych interpretacji jego dzieł. Niniejszy artykuł jest analizą różnych dokumentów znajdujących się w Harry Ransom Center, University of Austin w Teksasie, w kontekście badań biograficznych oraz historii kultury. Analiza dotychczas pomijanych materiałów związanych z członkami dalszej rodziny pisarza oraz jego przyjaciółmi stanowi uzupełnienie teorii (auto)- biografii i pozwala na rekonstrukcje szerszego kontekstu historycznego jego dzieł.