In the Mardin-Mazıdağı region, which corresponds to the northern Arabian Plate, layers containing marine phosphorite rocks are found within the Karababa Formation (Upper Cretaceous). The Karataş member contains phosphorites and carbonate rocks with nodular chert geodes and fossils.
The phosphorite and micritic limestones contain invertebrate fossil fragments and materials such as optical isotropic pelletic apatite minerals, angular/subangular and plated fish bone fragments, and brachiopod shells. SEM (scanning electron microscopy) results show that the apatite minerals are either spherical or ellipsoidal in shape and their size varies between 100–200 μm. According to X-ray diffraction (XRD) examinations, the rocks contain apatite (carbonate rich fluorapatite; CFA), carbonate (calcite, dolomite), silica (quartz and opal-CT), little feldspar, and clay (smectite, palygorskite/ sepiolite, kaolinite, illite, chlorite, mixed layered chlorite-vermiculite (C-V) and illite-vermiculite (I-V).
The average major and trace elements found in the phosphorite include P2O5 (35.41 wt.%), REE s (44.57 ppm), Y (52.85 ppm), and U (5.45 ppm). The Mazıdağı phosphorite analysis indicates that the conditions are slightly oxic, which is supported by their slightly negative Ce _anom average values (–0.30), low Ce/La ratios (0.32), and a V/(V + Ni) mean of 0.93 ppm. All the recoded values of the average REE for the study area are considerably lower than those in Iraq (84.30 ppm), Tunisia (400.3 ppm), Morocco (571.75 ppm) and Jordan (187 ppm). It is inferred that mineral formation processes are affected by the biogenic and biogeochemical activities that occurred in conjunction with the changes in sea level driven by the tectonic conditions associated with the evolution of the Neotethys Ocean.

W artykule przeanalizowano mineralogię i skład chemiczny osadów iłowców górnej kredy i dolnego paleocenu z Mardin i Batman w południowo-wschodniej Turcji. Główną paragenezą minerałów w elemencie górnej kredy były minerały chloryt-smektyt (C-S) i illit, natomiast w elemencie dolnego paleocenu występowały minerały chloryt-wermikulit (C-V) i wermikulit. Gliny były ubogie w krzemionkę, ale wykazywały wysoką zawartość Al, Fe, Mg, Cr, Ni, V i Zr. Niższa zawartość pierwiastków alkalicznych (Na, Ca, Mg, K) w osadach ilastych sugeruje stosunkowo intensywne zwietrzenie obszaru źródłowego. Skład mineralogiczny, proporcje głównych pierwiastków, zawartość pierwiastków śladowych i pierwiastków ziem rzadkich (REE) w osadach pokazują, że element górnej kredy składa się z materiałów o litologii źródeł felsowych, podczas gdy stosunkowo udział źródeł podstawowych występuje w jednostce dolnego paleocenu. Porównanie zawartości pierwiastków głównych i śladowych w minerałach krzemianów warstwowych/ilastych z członami ujawniło, że układy glin różniły się od siebie, chociaż wzbogacenia/ubytki były odmienne w zależności od pochodzenia (skały bazowe lub detrytyczne) skał pochodnych, minerałów i pierwiastków. W dolnym paleocenie zawartość REE w iłach wzrosła z minerałów detrytycznych do krzemianów warstwowych/ilastych pochodzenia chemicznego/ diagenetycznego/neoformacyjnego. W okresie kredy i trzeciorzędu lokalne lub regionalne zdarzenia geodynamiczne i diagenetyczne w dużej mierze wpływały na procesy sedymentacji skał i różnice w pochodzeniu wśród przedstawicieli formacji Germav.