STRESZCZENIE:
Fałszerstwa monet mogą mieć metrykę historyczną lub współczesną. Już w średniowieczu dobrze wiedziano, że brakteaty stanowią o wiele trudniejszy obiekt fałszerstw niż monety dwustronne. Głównym tego powodem jest bardziej złożona technologia produkcji brakteatów, wywodząca się z technik złotniczych. Dlatego większość fałszywych brakteatów pochodzi z wieku XVIII i późniejszych, przy czym najsłynniejsze z nich, wykonane przez Nicholausa Seeländera pochodzą właśnie z osiemnastego stulecia. Są to monety wymyślone lub kopie brakteatów istniejących. Egzemplarze takie są z reguły zbyt ciężkie i inaczej niż oryginały posiadają starannie zaprojektowane przedstawienie na stemplu.
W ostatnich dziesięcioleciach na rynku pojawiły się współczesne fałszerstwa. W porównaniu z brakteatami oryginalnymi, fałszywe monety mają najczęściej następujące cechy: 1) niewłaściwa waga, 2) niższy relief, 3) ostrzejsze kontury na rewersie, 4) artystycznie nieporadna stylistyka, 5) w przypadku kilku egzemplarzy dowody wskazujące na użycie tego samego stempla i/lub 6) puste pola w tle. Ostatnio wykorzystuje się technikę laserową do produkcji cyfrowych fotografii oryginalnych brakteatów, których następnie używa się do stworzenia stempla. Również i te fałszerstwa mogą zostać wykryte ze względu na fakt, że fałszerze przy biciu rzadko stosują właściwe miękkie podkładki pod krążki.
The persons with intellectual disability have serious difficulties in language skills and consequently in the process of learning. The problems can be caused by Central Auditory Processing Disorders. In this paper we present research results on effectiveness of the Warnke method as a supporting tool in the development of language skills and in the process of education of children with such intellectual disabilities of mild degree.