Celem artykułu jest charakterystyka międzynarodowego rynku węgla energetycznego bazująca na najnowszych dostępnych danych. Informacje sięgają pierwszej połowy 2018 roku. W artykule skupiono się na opisie trzech największych eksporterów i importerów węgla energetycznego. Reprezentantów w wymienionych kategoriach wyłoniono posługując się najnowszymi światowymi statystykami dotyczącymi 2017 roku. W 2017 r. światowa produkcja węgla energetycznego wyniosła 5,68 mld ton i przewyższyła produkcję z 2016 r. o 4%. Od kilku lat niezmiennie światową czołówkę eksporterów węgla energetycznego stanowią: Indonezja, Australia i Rosja. Łącznie te trzy państwa w 2017 r. dostarczyły na rynek międzynarodowy 73% węgla energetycznego. Natomiast za 46% importu węgla energetycznego w skali globalnej (dane za 2017 r.) odpowiadają trzy kraje azjatyckie: Chiny, Indie i Japonia. W przypadku każdego z tych sześciu wymienionych państw (czyli dla: trzech głównych światowych eksporterów i trzech głównych światowych importerów) w artykule zaprezentowano wolumeny odnoszące się do produkcji, eksportu lub importu węgla. Zamieszczono także kierunki dostaw lub głównych eksporterów węgla do danego kraju. Pod koniec artykuły przedstawiono sytuację cenową, jaka wystąpiła na w pierwszej połowie 2018 roku na rynku europejskim oraz azjatyckim.

There is a very high interest in international literature about the governance of common goods related to a redefinition of representative democracy. Scholars like Sheila Foster and Christian Iaione have proposed new models of governance enhancing the preservation and management of the commons in order to overcome problems and contradictions of complex contemporary cities, such as social exclusion and land privatisation. The aim of this paper is to verify, through a recognition of administrative documents, if in the example of Rome, the political actors, the municipal government, and the civil society, could be able to take part in a collaborative governance inspired reform. To answer this question, the relationship between the policy making process, the economic production model and the normative claims arising from social groups will be investigated. What is emerging is a difficulty of the administration in implementing collaborative principles. This is reflected in the issuance of discordant administrative measures, stemming from problems in relaying to civil society and active citizens the role that these principles assign. The reasons for this mismatching might be identified in the distinctive urban regime of Rome and the political and economic set that fosters social exclusion and does not consider the positive effects and the value of collaborative-oriented policy, enhancing sharing economy and social cohesion. The constant recall in the political discourse of concepts such as common goods, citizen’s participation and collaboration values takes the characteristics of a discursive resource, a ‘common washing’, which institutions and politics seem to re-propose and consolidate the traditional mode of public action, though apparently declaring its inadequacy and ineffectiveness.

The paper aims at locating argumentation schemes with hidden premises derived from shared cultural knowledge ( topoi) within philosophical models of communication and discourse referring to inference and argumentation (Robert B. Brandom’s semantic argumentation and related theories, Jean‑Claude Anscombre and Oswald Ducrot’s theory of argumentation‑in‑language). These models enable comparison of argumentation and topics with other inferential mechanisms that underlie communication. A solution for the problem of mutual knowledge, relevant from the viewpoint of topics, is scrutinised from psychologically‑ and sociologically‑oriented perspectives.

ARGUMENTUM

In hac dissertatiuncula opiniones, quas Plutarchus Chaeronensis nonnullis suis opusculis in collectione, cui Moralia titulus est, asservatis de amicitia exhibuit, monstrantur et cum Platonis Aristotelisque doctrinis breviter comparantur.

Lithium was one of the first elements (besides hydrogen and helium) after the Big Bang. As a chemical element was identified in 1818. In the 19th century, Carl Lange treated periodic depression with lithium, based on the „uric acid diathesis” concept. In 1949, John Cade demonstrated the therapeutic effect of lithium in manic states. In 1963, Geoffrey Hartigan found that long-term lithium administration prevents recurrences in mood disorders, and lithium became a prototype of mood-stabilizing drugs. Currently, lithium is regarded as a first-line drug for preventing manic and depressive recurrences in mood disorders, and is useful for the treatment of manic and depressive episodes and the augmentation of antidepressants. Among mood-stabilizers, lithium exerts the strongest anti-suicidal activity. A negative correlation between lithium in drinking water and suicides was described. Lithium exerts immunomodulatory and antiviral actions, mostly against herpes viruses. The neuroprotective effect of lithium manifests by increasing the grey matter in the brain and reducing the risk of dementia. Lithium's mechanisms include influencing intracellular signaling and inhibition of glycogen synthase kinase-3. Using lithium in a greater number of patients with mood disorders has been recommended. Lithium’s introduction into contemporary psychiatry and therapeutic action has been reflected in literature and art.

W bezglebowej rekultywacji odpadów górniczych decydująca rola przypada doborowi odpowiednich dawek i form nawozów mineralnych. Dotyczy to szczególnie azotu, gdzie określoną rolę odgrywają formy mineralne, jak i organiczne. Wpływ na relację pomiędzy poszczególnymi formami ma skład pctrograficznomineralny, procesy wietrzeniowe odpadów na zwałowisku, a także skład chemiczny i relacje pomiędzy głównymi pierwiastkami takimi, jak: wapń, magnez, sód i potas. Nie bez znaczenia są wprowadzone na zwałowiska gatunki drzew i krzewów, bowiem zapotrzebowanie na poszczególne składniki przez różne gatunki może być inne. Jak wykazały badania, decydujące o powodzeniu rekultywacji biologicznej są przeważnie pierwsze 2-3 lata i związane są głównie z nawożeniem azotem. Nawożenie fosforem odgrywa ważną rolę w okresie późniejszym, zaś potasem jest zbędne, bo odpady zawierają znaczne ilości potasu ogólnego, a także wymiennego i rozpuszczalnego w wodzie.

This paper presents the results of a dynamic response evaluation of a segmental bridge during two construction stages: before connecting the final segment of the bridge and after connecting the final segment of the bridge but prior to opening the bridge to traffic. The vibration signals obtained from Ambient Vibration Testing (AVT) campaigns were processed in order to obtain the modal parameters of the bridge during the two construction stages. Modal parameters experimentally obtained for the first stage were compared with those obtained from Finite Element (FE) models considering different construction loads scenarios. Finally, modal parameters experimentally obtained for the second stage were used to update its corresponding FE model considering two scenarios, before and after the installation of the asphalt pavement. The results presented in this paper demonstrated that a rigorous construction control is needed in order to effectively calibrate FE models during the construction process of segmental bridges.