Artykuł poświęcony jest problematyce prawnej bezpieczeństwa morskiego, którądość rzadko podejmuje literatura prawnicza. Pierwsza część opracowania poświęcona jest ocenie nowej ustawy o bezpieczeństwie morskim z 18.08.2011 r. Ustawa reguluje sprawy bezpieczeństwa morskiego w zakresie budowy statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia, inspekcji statku, kwalifikacji załogi, bezpiecznego uprawiania żeglugi morskiej oraz ratowania życia na morzu.

Analiza obszernego tekstu ustawy wskazuje, że przepisy te zawierają wiele rozwiązań wątpliwych pod względem legislacyjnym, a niektóre z nich są nawet błędne. Założenia tego aktu normatywnego można ocenić krytycznie.

W związku z pogarszającą się jakością legislacji w zakresie bezpieczeństwa morskiego autor postuluje przystąpienie do prac nad całościową, systematyzującą ten dział prawa, regulacją – Prawem bezpieczeństwa morskiego. Celowe wydaje się nadanie nowej ustawie rangi prawa, które bliższe jest unormowaniu kodeksowemu niż zwykłej ustawie. Proponuje się uzupełnienie dotychczasowego zakresu ustawy o bezpieczeństwie morskim poprzez inkorporowanie do prawa bezpieczeństwa morskiego m.in. ustaw: o wyposażeniu morskim, o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich, o ochronie żeglugi i portów morskich. Postulaty de lege ferenda zawierają także wiele nowych rozwiązań, dotyczących np. wprowadzenia części ogólnej, osobnej części zajmującej się formami elektronicznego wspierania, a także sankcji za nieprzestrzeganie wymagań bezpieczeństwa morskiego.