Prawo polskie, w art. 184 § 1 kodeksu morskiego (art. 188 § 1 nowego km.), definiuje czarter na czasjako umowę, przez którą armator zobowiązuje się za wynagrodzeniem oddać czarterującemu do rozporządzenia statek obsadzony załogą na oznaczony czas albo na okres jednej lub kilku następujących po sobie podróży w celu określonym umową. Czarterujący ma prawo wydawać kapitanowi polecenia jedynie w sprawach eksploatacji statku i w granicach przewidzianych umową czarteru. Zakres, w jakim załoga ma być podporządkowana czarterującemu, może być uzgodnionyprzez strony umowy. Nieomalże wszyscy autorzypodręczników prawa morskiego i opracowań, dotyczących czarteru, są zgodni co do tego, że czarterujący statek na czas nie maprawa ingerować w sprawy nawigacyjne.