Artykuł podejmuje problematykę solidarności ekologicznej jako przejawu wartości relacyjnej z rzekami. Obecne w literaturze rozważania teoretyczne nie zostały dotąd poparte wynikami badań empirycznych. Wkładem pracy w rozwój socjologii środowiska jest zatem empiryczne zbadanie przejawów solidarności ekologicznej jako wartości relacyjnej oraz weryfikacja założeń teoretycznych na jej temat, a także wytyczenie kierunków dalszej operacjonalizacji tego pojęcia w badaniach społecznych. Podstawą osiągnięcia wskazanego celu było przeprowadzenie eksploracyjnych wywiadów jakościowych z osobami zaangażowanymi w działania na rzecz rzek w Polsce. Wyniki badań pokazują, że wskazane w literaturze trzy wymiary solidarności ekologicznej są współzależne, a wspólnie mogą motywować do działania na rzecz rzek. Zrozumienie współczesnego charakteru relacji człowieka z rzekami oraz czynników kształtujących te relacje wydaje się kluczowe dla projektowania adekwatnych rozwiązań problemów dotykających ekosystemy rzeczne w Polsce.