In November 1994 a first inventory of Tanaidacea from the Beagle Channel and at some stations of the Atlantic continental shelfwas obtained using epibenthic sledge samples. In total, 2175 specimens from 27 species of eight families of Tanaidomorpha and two families of Apseudomorpha were collected. Two species, Allotanais hirstutus (Beddard, 1886) and Apseudes heroae Sieg, 1986, strongly dominated this area. Generally low diversity and abundances were recorded for the western area of the Beagle Channel, while substantially higher values were reported at the eastern entrance on the Atlantic side of the Beagle Channel. Abundances slightly varied with depths, but not significantly.

Praktyka badawcza w biomedycynie ma fundamentalne znaczenie dla rozwoju bardziej bezpiecznych i skutecznych metod leczniczych. Praktyka ta ma więc ogromną wartość społeczną, jest jednak działalnością moralnie problematyczną, ponieważ jej realizacja wymaga narażania ludzi na ryzyko dla dobra innych – nauki, przyszłych pacjentów i społeczeństwa jako całości. Problem ten jest szczególnie widoczny w przypadku badań niemających potencjału dostarczenia uczestnikom bezpośrednich korzyści zdrowotnych – tzw. badaniach „nieterapeutycznych”. Istnieje międzynarodowy konsensus co do tego, że prowadzenie badań „nieterapeutycznych” na osobach niezdolnych do wyrażenia zgody jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy ryzyko związane z udziałem w takich badaniach nie przekracza pewnego minimalnego progu. Brak jednak zgody co do tego, czy powinien istnieć nieprzekraczalny próg ryzyka badawczego, na jakie mogą narażać się osoby kompetentne za swoją zgodą. Celem pracy jest przedstawienie argumentów etycznych przemawiających za wyznaczeniem maksymalnego dopuszczalnego poziomu ryzyka w badaniach „nieterapeutycznych” z udziałem ochotników. Przeanalizowane zostają także sposoby wyznaczenia takiego maksymalnego progu ryzyka, zawarte w dokumentach regulacyjnych oraz sformułowane w literaturze bioetycznej.