Abstrakt
Tekst koncentruje się na kwestii ruchów wewnętrznych i zewnętrznych człowieka
w planie działań życiowych i myśli. Tworzą one fragmentaryczne i całościowe
cele aktywnego świadomego i nieświadomego „ja”. Opisujemy je
z perspektywy etycznej zarysowanej przez Henryka Elzenberga. Przedstawiamy
rozmaite konteksty teoretyczne, które mogłyby tę perspektywę usprawiedliwiać.
Analiza skupia się na wybranych refleksjach H. Elzenberga na temat
znikającego „ja”, które zastępuje ból jako wskaźnik istnienia. Są to refleksje
F. Znanieckiego, H.A. Murraya i Z. Galora (socjologia), C. Beersa, R. Lainga
(psychiatria), C. Bernarda i K. Dąbrowskiego (medycyna) oraz F. Nietzschego
(filozofia). Główną kategorią analizy jest pojęcie „ja”, które występuje jako
centrum ludzkiej świadomości, działań, relacji oraz jako ruchomy ośrodek
aktywności życiowej człowieka.
Przejdź do artykułu