For Peter F. Strawson, transcendental arguments were an important part of his philosophical method, referred to as a connective analysis. Both Strawson and his critical commentators have devoted a lot of effort to determining the nature, scope and purpose of those arguments. In this text, I intend, first of all, to reconstruct and characterize the basic elements of transcendental argumentation, specifying its general form, features and purpose. Secondly, I reconstruct some of the most representative examples of this argumentation. Thirdly, I refer to the basic objections against transcendental arguments formulated in the literature. Finally, I point to a few peculiarities in those arguments, commonly omitted by commentators and interpreters. The overall message of the paper is moderately positive: transcendental arguments are a legitimate way of reasoning in philosophy, and in particular, they constitute a comprehensible and well-founded part of Strawson’s connective analysis.

StreszczenieW niniejszym tekście zamierzałem, po pierwsze, przypomnieć zarzuty wobec reizmu skonstruowane przez Kazimierza Ajdukiewicza, po drugie przytoczyć niektóre odpowiedzi na owe zarzuty, sformułowane zarówno przez Tadeusza Kotarbińskiego, jak i przez Czesława Lejewskiego, po trzecie wskazać, które z odpowiedzi Lejewskiego usuwają czeic zarzutów Ajdukiewicza, po czwar-te - wykazać, dlaczego pozostałe odpowiedzi na niektóre zarzuty Ajdukiewicza nie są przekonujące. Ogólnym celem tej pracy jest uzasadnienie daleko posuniętego sceptycyzmu wobec reizmu semantycznego. Staram się uzasadnić przekonanie, iż jedynym rozsądnym rozwiązaniem dla reisty jest rezygnacja z semantycznej czeici jego doktryny. W pracy zachowuję neutralnosc wobec ontologii reizmu, choć moje predylekcje metafizyczne rozmijają się całkowicie z reistycznym obrazem świata.