The aim of this paper is to examine individual social remittances in the sphere of employment, against the background of the changing employment patterns and flexibilisation of work. Through an analysis of life stories of post-accession return migrants from the UK to Poland, it investigates the way in which returnees’ work experience gathered abroad impacts on their perception of employment standards in general. The revealed differences are understood as ‘potential social remittances’, i.e. the discrepancies acknowledged by returnees between the realities experienced during emigration and after their return (in this case to Poland). It is argued that the actualisation of the ‘potential social remittances’ depends on return migrants’ coping strategies as well as on the institutional and structural settings in returnees’ home country. The four main distinguished strategies are: re-emigration, activism, adaptation and en-trepreneurship.

W artykule, wychodząc od pojęcia prekaryjności, opisujemy, jak osoby biorące udział w konkursie na pamiętniki bezrobotnych z 2017 roku starają się ograniczyć konsekwencje braku zatrudnienia i jakie trudności z tym związane napotykają. Odwołujemy się przy tym do czterech głównych mechanizmów ochrony związanych z pracą, instytucją państwa, wspólnotą oraz rodziną. Wnioski wskazują na silne powiązanie czterech wymienionych ob- szarów przeciwdziałania prekaryzacji osób bezrobotnych. Główną rolę odgrywa rodzina, znacznie mniejszą natomiast instytucja państwa oraz wspólnota. Szczególnie negatywnie oceniane są rynek pracy oraz urzędy. W artykule szczegółowo przyglądamy się wysiłkom bezrobotnych w obszarze poszukiwania i wykonywania prac, które wbrew przypuszcze- niom podtrzymują, a niekiedy nawet pogłębiają ich prekaryjność. Analizujemy również dwa instrumenty w postaci staży oraz świadczenia pieniężnego na dzieci tzw. 500+. O ile staże nie spełniają swojej funkcji i służą raczej przedłużaniu sytuacji niepewności, o tyle świadczenie 500+, zarządzane w większości przez kobiety, ma raczej pozytywny efekt.

The main aim of this paper is to assess the extent to which the 2016 Brexit referendum impacted on the decisions of young Polish and Lithuanian migrants to stay in the UK or return to the country of origin. We analyse information from 76 in-depth semi-structured interviews with Lithuanians and Poles living in the UK, as well as those who have returned to Lithuania and Poland since June 2016. We find that, for our interviewees, the referendum had little impact on the decision to stay in the UK or return to the country of origin, giving way, instead, to work, family and lifestyle considerations. Only for a select few did it act as a trigger, either adding to other reasons which eventually prompted the return to Lithuania or Poland, or motivating people to secure their rights in the UK and delay plans to leave the country. We conclude by discussing our results together with existing research on transnationalism and life-course migration theory: regardless of interviewees’ decisions to stay or return, these were never final, stressing the fluid nature of migration and the desire of our interviewees to maintain ties across multiple places.