Władza Centralna miała duże znaczenie w międzynarodowym aspekcie niemieckiej rewolucji 1848 roku. Stworzone ramy prawne warunkowały działania i określały kroki możliwe do podjęcia. Władza Centralna przedstawiała siebie (i tak też była postrzegana) jako spadkobierczynię dawnego parlamentu, tak więc wcześniejsze zobowiązania pozostawały w mocy. W ramach tych uprawnień była stroną w negocjacjach dotyczących Szlezwika-Holsztynu, próbowała także negocjować w sprawie północnych Włoch. Podstawowe ustalenia kongresu wiedeńskiego (z wyjątkiem modyfikacji np. Belgii) nadal stanowiły ramy prawne dla wszelkich międzynarodowych działań. Podczas gdy ideologia nacjonalistyczna dała początek konfliktowi zbrojnemu w wypadku Szlezwika-Holsztynu, zastosowanie pewnych rozwiązań prawnych zapobiegło podobnej sytuacji w Limburgu. Ciągłość prawna miała znaczenie również w wewnętrznych sprawach Niemiec. Fakt istnienia Władzy Centralnej po zakończeniu rewolucji gwarantował istnienie grup stworzonych przez Związek Niemiecki nawet po rozwiązaniu parlamentu oraz innych ciał państwowych.