In the collection of articles by Peter Strawson published in his Analysis and metaphysics the author defines his meta-philosophical position by offering two analogies, relating respectively to philosophy conceived as therapy and to philosophy construed as a grammar of thought. These analogies, if they are viewed in a perspective invoked by reflections on ‘the human condition’ – admittedly, a style of investigation fairly remote form analytic research – open several interesting questions and raise puzzling uncertainties. If we follow some implications of these queries, the general position of Strawson in contemporary philosophy becomes more convincing; it fits quite comfortably in the ‘mainstream philosophy’, and highlights some leading topics in the eternal philosophical agenda.
In the article I discuss Roger Scruton’s opposition between utopian optimism and anti- -utopian pessimism. I show how it connects with the concepts of politics of faith and politics of skepticism introduced by Michael Oakeshott. Then I explain the relationship between the attitude of skeptical moderation and philosophical realism.
Co pragmatyzm ma do zaoferowania w obliczu „problemów współczesnego świata”? Pragmatyzm jest jedną z dominujących dziś ideologii humanistycznych. Mimo pozorów nowości, w istocie jest to – jak stwierdził James – jedynie nowa nazwa dla starych pomysłów. Omawiając główne założenia pragmatycznej ideologii odwołuję się do dwóch dziewiętnastowiecznych ruchów myślowych – pozytywizmu Comte’a i marksizmu. Moim zdaniem pragmatyzm, a raczej ideologia pragmatyczna, jest współczesnym wariantem tych eschatologicznych ruchów, a jako taki nie jest w stanie poradzić sobie z „problemami współczesnego świata”.