The presence of the Bible in the movies is a complex reality: besides direct interpretations of the stories from the Holy Scriptures, a number of films has been inspired by other cultural sources (passion-plays, arts, literature, music, other films). By reason of its subject and its non-religious origin, a biblical film is important for theologians: numerous audiovisual adaptations of the Gospel have raised the issues of the faithfulness of this particular kind of translation (transmediatization) of the Bible. A particular attention should be paid to Jesus-movies because of their impact on the audiences and very different ways of portraying of Jesus (from a relatively simple „historical" Jesus till elaborated Christ-figures).

Pośród filmów podejmujących tematykę Zagłady oraz obojętności (a nawet współwiny Polaków) na los Żydów, ważne znaczenie ma Dekalog VIII (1988) Krzysztofa Kieślowskiego. Jego pierwszoplanowymi postaciami są Elżbieta, której jako żydowskiemu dziecku Zofia, obecnie profesor etyki, odmówiła ratunku podczas wojny pod pretekstem zawartego w Dekalogu zakazu kłamstwa. Ich rozmowa po czterech dziesięcioleciach, pozwalająca na poznanie prawdy o motywach postępowania, prowadzi do pojednania opartego na przebaczeniu. Kieślowski w swoim filmie wprowadza również wątek teologiczny, stawiając pytanie o istnienie Boga. Oprócz utworu Kieślowskiego, tematyka pomocy udzielanej Żydom, ale również obojętności, a nawet współodpowiedzialności Polaków wobec Zagłady, obecna jest w licznych polskich filmach fabularnych i dokumentalnych. Wątkiem, który w nich powraca, jest także rola ludzi wierzących, którzy nie zawsze potrafili sprostać wymogom sumienia i wiary.

Numerous films, especially reinterpretations of the Gospel, can be read as loci theologici. Nevertheless, it’s important to recognize that the commercially motivated interest of filmmakers has its theological consequences: a resulting challenge is the catechetical use of apocryphal films in the pastoral praxis of the Church. The paper recalls main documents of the Church, relating to the cinema, stressing the absence of official teaching on the cinema in the last 20 years. Films, produced with commercial motivation, are often kitsch; it’s a result of tendencies to gain the possibly large audiences and to fulfill their expectations. An analysis of selected films (e.g. The Passion of the Christ and Son of God) indicates that the kitschy audiovisual apocrypha, superficial, emotional and lacking of authenticity, become a false filmic transformation of the message of the Bible. The paper postulates the need of constructing a theology of film: its object could be audiovisual texts, which extra-ecclesial theologies influence religious imagination and thinking of the viewers.