Analiza badawcza periodyka „Duchowość w P olsce” pod kątem zawartych w nim aktualnych nurtów i perspektyw teologii duchowości w P olsce pozwoliła na wyciągnięcie następujących wniosków. Teologia duchowości, stanowiąca samodzielną uporządkowaną metodologicznie dyscyplinę naukową, ma duże znaczenie dla teologii, zwłaszcza gdy idzie o połączenie spekulatywnej i przeżyciowej strony życia duchowego człowieka. Ponadto skupia wokół siebie wiele wymiarów duchowości i dziedzin pokrewnych. Stanowi fundament dla duchowości kapłańskiej, małżeńskiej, zakonnej, laikatu. Jest punktem odniesienia dla mistyki, antropologii czy historii duchowości. Z tego też względu wymaga nieustannego doprecyzowywania metodologii nauk. Wśród aktualnych jej nurtów i perspektyw należy wymienić: personalistyczno-chrystologiczną koncepcję duchowości Jana Pawła II , stanowiącej paradygmat teologii duchowości w P olsce, oraz nurt chrystoformiczno-eklezjalny w służbie formacji do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Do perspektyw natomiast należy udział teologii duchowości we właściwym sprecyzowaniu duchowości zrzeszeń chrześcijańskich i ruchów charyzmatycznych oraz ich miejsca i znaczenia we wspólnocie Kościoła.