Niniejsza wypowiedź jest próbą charakterystyki osobowości twórczej Henryka Elzenberga. Zwłaszcza pragniemy ukazać swoistość, oryginalność i odmienność zainteresowań i refleksji myśliciela oraz jego szczególny sposób filozofowania, które nie mieściły się w konwencjach teoretycznych ani w stylach myślenia swej epoki. Jako ilustrację powyższego przeświadczenia przywołujemy tu zaledwie cztery charakterystyczne przykłady, a mianowicie refleksje filozofa na temat: relacji kultura – nauka, samobójstwa, fenomenu śmieci, oraz zastanawiamy się nad tą cechą jego pisarstwa, jaką jest, z takim powodzeniem przez niego uprawiana, aforystyczna forma wypowiedzi.