Henri Bergson as well as Gaston Milhaud undertake a radical critique of the conception of radical determinism because they both think that mind is able to act in a free and creative manner. In the article, I examine to what degree their arguments, aimed to prove this autonomy, converge. I inquire whether their endorsement of freedom of the mental acts led the two philosophers to the same conclusions regarding the cognitive extent of the intellect and therefore the parallel description of the status of scientific cognition.

W artykule badam naturę poznania intelektualnego opisaną przez Henri Bergsona w Ewolucji twórczej (1907). W pracy tej teoria wiedzy naukowej i potocznej zyskuje w istocie swój ostateczny kształt; zostaje umieszczona w ewolucji życia. W tym kontekście analizuję charakter relacji wytyczanych przez ludzki rozum oraz rodzaj zależności występującej między poznaniem intelektualnym i rozwojem gatunkowym człowieka. Według Bergsona można stosować z powodzeniem metody rozumu w naukach ścisłych czy przyrodniczych, lecz nie w tych gałęziach wiedzy, w których oddziałuje trwanie. Dlatego błędem jest rozszerzanie praw fizyki i matematyki na zjawiska zachodzące w materii organicznej i w umyśle. Z punktu widzenia epistemologicznego życie i świadomość konstytuują inny, specyficzny dla siebie poziom. Wyznaczenie dziedziny badań właściwej intelektowi i ograniczenie pola jego aktywności pozwala zarazem na przekroczenie relatywizmu poznawczego I. Kanta.