W roku 2002 przeprowadzono badania wpływu wycieku gazu ziemnego (GZ 50), wskutek awarii gazociągu średniego ciśnienia 63 PE, która miała miejsce w listopadzie 2000 r., na właściwości gleb, stan fizjologiczny roślin i skład wody gruntowej na terenie działki rekreacyjno-wypoczynkowej we Włocławku. Do badań pobrano próbki glebowe z ośmiu odwiertów glebowych z głębokości 0-20, 20-40, 60-80 i 100-120 cm oraz próbki wody gruntowej i materiału roślinnego tj. obumarłych igieł żywotników szmaragdowych i złocistych. Aktualną ocenę zmian w środowisku glebowym oparto na parametrach pośrednich, które uległy zmianie po około dwuletnim okresie od wystąpienia awarii, takich, jak: odczyn gleb, całkowita zawartość siarki, właściwości redukcyjne gleb i aktywność dehydrogenaz. W rezultacie awarii nastąpiło głównie zachwianie równowagi dynamicznej w fazie gazowej gleb. Wyniki badań właściwości i składu gleb wykazały, że ulatniający się gaz spowodował wystąpienie warunków redukcyjnych i zakłócenie aktywności mikrobiologicznej i enzymatycznej. Warunki redukcyjne i niedobór tlenu wywołały negatywny wpływ na roślinność, co przejawiło się w skrajnych przypadkach wypadaniem roślin (żywotników). Stwierdzono również utrzymujący się i wskazujący na zanieczyszczenie poziom metanu i tetrahydrotiofenu w wodzie gruntowej.

Przedstawiono podstawy bioluminescencji oraz przykłady stosowania biotestów wykorzystujących naturalną luminescencję bakterii do oceny efektów skażenia i remediacji środowiska. Uwzględniono osiągnięcia ostatnich ośmiu lat i nowe spojrzenie na stosowanie szybkich biotestów w badaniach toksyczności wód, ścieków, osadów i gleb.

W pracy badano zależność pomiędzy aktywnością dehydrogenaz a zawartością wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w glebie użyźnionej osadem ściekowym. Osad ściekowy wprowadzano do gleby lekkiej w następujących dawkach: 30 Mg/ha, 75 Mg/ha, 150 Mg/ha, 300 Mg/ha oraz 600 Mg/ha. Zawartość WWA w badanym materiale była proporcjonalna do zastosowanej dawki osadu ściekowego. Użyźnienie gleby osadem ściekowym stymulowało również aktywność dehydrogenaz. Wraz z upływem czasu obserwowano stopniowy spadek jej aktywności. Wyliczone współczynniki korelacji pomiędzy aktywnością dehydrogenaz, a zawartością WWA wykazały, że dodatek osadu ściekowego (o zawartości WWA - 5712 μg/kg) miał stymulujący wpływ na aktywność dehydrogenaz przy dawkach 75 i 150 Mg/ha.

Przeprowadzono badania nad możliwością zastosowania bakterii zaadaptowanych do wysokich stężeń produktów naftowych do biodegradacji oleju w glebie o różnych wartościach pH (5,0; 7,0; 9,0) Stwierdzono, że proces biodegradacji zachodzi przy wszystkich badanych wartościach pH - zarówno w glebie z mikroflorą autochtoniczną jak i z dodatkiem szczepionki. Po 21 dniach w glebie szczepionej redukcja oleju wynosiła 40% (±1,63%) w glebie kwaśnej, 42% (±0,82%) w glebie o pH obojętnym i 31% (±1,41%) w glebie o pl-I 9, zaś po 42 dniach spadek zawartości oleju przy wszystkich badanych pH wynosił około 60% (± 1,63%). W próbach kontrolnych w tym czasie (42 dni) uzyskano średnio 49% (±1,63%) ubytek produktów naftowych. Dodatek szczepionki wpływał, zatem na zwiększenie efektywności tego procesu o około I 0%.

Celem pracy było określenie wpływu szczepionek, zawierających grzyby keratynolityczne auto- lub allochtonicznego pochodzenia, na stopień usunięcia węglowodorów ropopochodnych z gleby pokrytej i nie pokrytej włosami. Włosy stanowiły podstawowy substrat odżywczy dla grzybów kerarynolirycznych i innych drobnoustrojów glebowych. Najwyższy ubytek węglowodorów stwierdzono w glebie zaszczepionej grzybami autochtonicznymi. Wynosił on 63,7 i 76,6% TPH odpowiednio w glebie z włosami i bez włosów. Najniższy stopień usunięcia zanieczyszczeń ropopochodnych zaobserwowano w glebie nie zaszczepionej grzybami (60, 1%), identyczny dla próbek z włosami i bez włosów. Pod wpływem szczepionek zaszły istotne zmiany w składzie gatunkowym grzybów keratynolitycznych w glebie.