Rozwój zarówno miasta jak i gminy Zielona Góra wykazuje postępujący proces niekontrolowanej linearnej rozbudowy tzw. urban sprawl. Zjawisko to, mimo że jest w historii miasta obecne od dawna, wraz z intensywnym rozwojem w XXI wieku, nasila się i wywiera niekorzystny wpływ na jakość zamieszkania, komunikację i dostępność. Przyjęte kierunki zmian zagospodarowania przestrzennego w aktualnych dokumentach strategicznych obszaru nowego miasta (od 1 stycznia 2015) powstałego z połączenia miasta i gminy wiejskiej Zielona Góra nie gwarantują zahamowania niekorzystnych procesów. Skutkiem występowania procesu niekontrolowanej linearnej rozbudowy jest nadmierny i zagęszczony rozrost struktur urbanistycznych wzdłuż dróg i szlaków komunikacyjnych. Uniemożliwia on optymalne wykorzystanie terenów położonych głębiej lub w drugiej linii od istniejącej infrastruktury oraz powoduje powstawanie martwych przestrzeni bez obsługi i dostępu komunikacyjnego. Wraz z każdą nową inwestycją (działka, zgodnie z przepisami, z zapewnionym dostępem do drogi publicznej), dostęp do rozproszonych terenów rekreacyjnych (zieleni), oddala się coraz bardziej od ścisłego centrum miasta. Pogarszające się warunki zamieszkania są bezpośrednią konsekwencją niekorzystnego zjawiska sprawl.