Tekst stara się ukazać zapomniane piękno w architekturze. Wydaje się, że architektura „rysowana” może ukazywać więcej niż ta realna — zbudowana. Awangarda początku XX wieku zabiła w sztuce potrzebę podążania ku pięknu. Nowość i współcześnie reklamowa forma architektury stają się najważniejsze. Problem piękna wydaje się jednak ciągle interesujący w sztuce. Architektura odchodząca powoli od funkcjonalistycznego sposobu tworzenia, mimo tego nie może powrócić do tak ważnego kiedyś piękna. Ta rysowana, niosąca przesłanie nierealności, umożliwia jednak powrót do zapomnianego podejścia do tworzenia. Rysunki architektów mogą na powrót przynosić przesłanie wizjonerskie i idealistyczne.