Jednym z parametrów, pozwalającym ocenić surowiec węglowy, jest efekt cieplny zwilżania. Wielkość ciepła zwilżania dostarcza informacji o energii powierzchniowej ciał zanurzonych w cieczy oraz ich teksturze. Znajomość ciepła zwilżania materiałów węglowych jest wykorzystywana w badaniach ich właściwości sorpcyjnych, do charakteryzowania struktury i do wyznaczania powierzchni właściwej. Zaproponowano metodę pomiaru zwilżania materiałów węglowych jako jedną z metod do oceny surowca węglowego. Na podstawie przeprowadzonych badań wyznaczono ciepło zwilżania alkoholem metylowym węgla kamiennego z kopalni Brzeszcze, węgli brunatnych z kopalni w Turowie i Bełchatowie oraz dla porównania wybrano jeden z węgli aktywnych firmy Gryfskand (WD-ekstra). Opierając się na uzyskanych wynikach obliczono powierzchnię badanych materiałów oraz entalpię immersji. Wykazano, że efekty cieplne zwilżania zależą od budowy materiału zwilżanego, zarówno od jego struktury jak i budowy chemicznej. Największe ciepło zwilżania obliczone na 1 g materiału węglowego uzyskano dla węgla aktywnego, który jest materiałem o najbardziej rozwiniętej powierzchni właściwej i największej objętości mikroporów. Jednak ciepło zwilżania nie wzrasta proporcjonalnie do wielkości powierzchni właściwej. W pracy stwierdzono, że efekty cieplne zwilżania dla węgli kopalnych maleją wraz ze wzrostem powierzchni właściwej. Dla badanych trzech próbek uzyskano zależność liniową. Wśród węgli kopalnych najwyższe efekty cieplne (ΔT) oraz ciepło zwilżania (Q) wyznaczono dla węgla brunatnego z kopalni w Bełchatowie, mimo że węgiel ten miał najsłabiej rozwiniętą strukturę porowatą. Na przykładzie tej próbki widać wyraźny wpływ procesu pęcznienia na mierzone efekty cieplne.