Celem artykułu jest pogłębiona analiza jakości podstawowego aktu fenomenologicz-nego poznania. Zestawiając ze sobą argumenty Jana Patočki i Paula Ricoeura, autor dochodzi do wniosku, że ani negacja (jak twierdzi Patočka), ani afirmacja (jak sądzi Ricoeur), lecz wyprzedzające oba te akty zapytywanie jest podstawowym doświad-czeniem fenomenologicznym. Z tej perspektywy „rzecz myślenia” nie jest ani niebytem (nicością), ani byciem, lecz pytajnością. Filozoficzne akty afirmacji i negacji, których korelatami są byt i niebyt, są odpowiedziami na źródłowe doświadczenie pytajności. Wytrzymanie w nim nie tylko kwestionuje prymat sądu w filozofii, lecz także hegemonię pisma jako jedynego środka wyrazu myślenia filozoficznego.

Artykuł jest próbą zdefiniowania redukcji – narzędzia metodologicznego fenomenologii – jako początku filozofii. Autor rozważa takie pytania jak: Co motywuje fenomenologa do przeprowadzenia redukcji? W jakim sensie redukcja jest początkiem filozofowania? Czy można mówić o filozofii przed redukcją? Co jest istotą redukcji? Aby odpowiedzieć na te pytania, autor sięga do filozofii Husserla i Patočki, starając się pokazać, że redukcję należy rozumieć jako nieumotywowany wyraz woli filozofa do przekroczenia oczywistości właściwej nastawieniu naturalnemu. Autor argumentuje, że redukcja umożliwia problematyzację świata jako takiego. W końcu redukcję definiuje się jako próbę wzięcia myślenia na poważnie.