Mądrze zaprojektowane przestrzenie publiczne stanowią istotny element sanacji miast zarówno jako strefy kolektywnej rekreacji jak i katalizatory rozmaitych aktywności społecznych. Ujmując temat z perspektywy racjonalnego użytkowania przestrzeni, kluczowym staje się wtórne wykorzystanie obszarów uwalnianych w wyniku zmian zachodzących w miastach oraz rewitalizacja terenów poprzemysłowych. Te ostatnie prezentują osobliwe walory estetyczne ze względu na specyfikę pierwotnej funkcji. Dysertacja porównawcza wybranych projektów i zagadnień naukowych ma stanowić głos w dyskusji na temat aspektów rewitalizacji terenów zdegradowanych oraz miastotwórczej i centrotwórczej roli obiektów kultury. Występowanie w przywołanych miejscach pierwiastków definiujących formę otwartą podkreśla wagę zależności natury psychologicznej zachodzących między człowiekiem, a otoczeniem.