Abstract
Przedmiotem publikacji są cesarskie ograniczenia nałożone przez rzymskich cesarzy
chrześcijańskich w okresie późnego cesarstwa oraz wymierzone w Żydów. Opracowanie
zawęża tę problematykę tylko do dziedziny prawodawczej, ponieważ skupia się tylko na
późnoantycznym ustawodawstwie skierowanym przeciwko wyznawcom judaizmu. Materiał
źródłowy stanowią cesarskie rozporządzenia ogłoszone w latach 339–438, zamieszczone
w K odeksie Teodozjańskim. Ustawodawcy zakazali wyznawcom judaizmu zawierania
małżeństw mieszanych oraz nabywania niewolników chrześcijan. Ograniczeniom uległy
również kwestie zdolności sporządzania przez nich ważnych testamentów. Żydom zakazano
także, bez specjalnego pozwolenia ze strony władz państwowych, nie tylko budowania
nowych synagog, ale również remontowania już istniejących. Na początku V wieku cesarze
także zdecydowali się podjąć kroki prawne w kierunku ograniczenia wyznawcom judaizmu
praw publicznych, ustawowo zakazano im bowiem sprawowania niektórych urzędów.
Wszystkie te ustawy z całą pewnością pogarszały sytuację prawną tej grupy ludzi.
Go to article