Artykuł dotyczy migrantów z podlaskich wsi wyjeżdżających do dużych miast polskich w poszukiwaniu wykształcenia i pracy zwanych potocznie mianem „Słoiki”. Ta mobilność wywołuje również przemieszczanie się przedmiotów-jedzenia, które stają się mobilnym medium tożsamości lokalnej, reprodukując więzi z ludźmi pozostałymi w domu. Podtrzymują one również w sposób symboliczny więź i poczucie wspólnoty z rodziną i społecznością lokalną.
Celem artykułu jest pokazanie roli jedzenia w określaniu tożsamości: jej idiomem jest jedzenie „swoje”: ze wsi, lokalne, rodzinne. Pytania badawcze dotyczą ich ambiwalentnej tożsamości jednostkowej, ale również regionalnej (lokalnej) badanej grupy, i tego jak jest ona konstruowana: z jednej strony budowana jest na różnicy w stosunku do ludzi z miasta, z drugiej zaś bazuje ona na silnym związku z wsią. Analiza opiera się na badaniach etnograficznych (obserwacji uczestniczącej, ok. 300 wywiadach pogłębionych) prowadzonych w społeczności Dąbrowy Białostockiej i jej okolicach w latach 2008–2013.
This article presents the results of research into Podlasie surnames motivated by common nouns (appellatives). Appellatives reconstructed on the basis of surnames used in this region are very often associated genetically with East Slavonic subdialects (mainly Belarusian and Ukrainian), which differ from Polish at the phonetic level, including full-voiced articulation, the lack of nasal vowel production, softening in combinations such as *tj, *dj and other features. The presence of subdialect vocabulary of East Slavonic origin shows the influence of the Belarusian and Ukrainian languages, and their regional varieties on the process of surname formation in Podlasie, reaching the area under discussion together with successive waves of incomers of Russian origin.