Abstract
Artykuł przedstawia koncepcję trzech Testamentów Klemensa Aleksandryjskiego:
Testament helleński (diatheke tôn Hellenôn), tj. filozofia, Testament hebrajski (diatheke
tôn Judaiôn), tj. nauczanie proroków i P rawo, oraz Testament chrześcijański (diatheke
tôn christianôn), tj. przepowiadanie Chrystusa wyjaśnione przez Apostołów, czyli Nowy
Testament. Testamenty helleński i hebrajski były natchnione przez Boga, ale nie w tym
samym stopniu. Prorocy przekazali czyste przesłanie Boga. Nauczanie filozofów zawierało
elementy Prawdy, ale znajdowały się tam również czysto ludzkie idee. Pod pojęciem filozofii
Klemens rozumie poznanie Prawdy na drodze intelektualnej oraz określoną sprawność lub
formację umysłową. Filozofia może być pojmowana jako dar Boży dla Greków, podobnie
jak Prawo było darem Bożym dla Żydów. Żydzi byli prowadzeni do Chrystusa przez Prawo
i P roroków, Grecy – przez filozofię. Obydwa narody spotkały się w K ościele, tzn. w szkole
Logosu. Znajomość proroctw uzdalnia Żydów do zaakceptowania Chrystusa jako Mesjasza,
natomiast znajomość filozofii ułatwia Grekom rozumienie nauki i dzieła Chrystusa. W ten
sposób Testament grecki i T estament hebrajski zostały dopełnione przez Nowy Testament.
Go to article