Z czego zbudowany jest Wszechświat? Czy ciemna materia jest tylko wygodną hipotezą? Chociaż jej istnienie pierwszy raz postulowano niemal sto lat temu, do dziś fizykom nie udało się zgłębić jej natury. Teraz próbę podejmują naukowcy z UMK, wykorzystując zegary atomowe.

Pomiar kosmicznych odległości jest jednym z najważniejszych, najbardziej pasjonujących i najtrudniejszych zadań współczesnej nauki. Pozwala nie tylko poznać fizyczne rozmiary Wszechświata, lecz także zbadać, jak jest zbudowany i jak ewoluuje. Wskazuje również, ile energii emitują badane obiekty, i pomaga w określaniu ich natury.

Patrząc w czyste, błękitne niebo, nie zdajemy sobie sprawy, ile śmieci krąży w przestrzeni kosmicznej wokół Ziemi.

Dzięki skonstruowaniu detektorów odbierających fale grawitacyjne możliwe jest penetrowanie najdalszych zakątków Wszechświata w poszukiwaniu czarnych dziur i gwiazd neutronowych.

Fale grawitacyjne nie są rzadkim zjawiskiem, które występuje w kosmosie raz na jakiś czas. Powstają one w następstwie różnych kosmicznych wydarzeń i przebiegają przez Ziemię bardzo często. Badanie ich genezy jest bezcennym źródłem wiedzy o kosmosie.

This article questions the consensus view of The Invincible (Niezwyciężony) as one of Lem’s classical sci-fi fictions. The author contends that in this novel the familiar conventions (later rejected in His Master’s Voice) coexist with a structural design characteristic of his late novels. An analysis of two pieces of the world of The Invincible, usually disregarded by the critics because of their sketchiness, i.e. the story of the extinct Lyrans and the account of the ancient biosphere of Regis III, reveals that in either case Lem no longer cares for the realist credentials of his fiction and does not put the two planets on the astronomical map (which is no doubt deliberate choice). Moreover, in contrast to his earlier novels, his outline histories of the two biospheres contain hidden (but nonetheless unmistakable) parallels to the prehistory of the biosphere of the Earth (though he was no believer in evolutionary repeatability). As this article tries to demonstrate the two peripheral facets of the world depicted in the novel are clearly related and subordinated to the central story line (concerned with the ‘necrosphere’ and humanity). This structural dependence as well as the way in which key aspects of the world depicted in the novel seem to illustrate the theses articulated in Lem’s essays justifi es the conclusion that The Invincible should be treated as the first novel of his late phase, represented – on account of its form – by His Master’s Voice.