Abstract
Znaczący udział węgla w strukturze wytwarzania energii oraz duża zależność od importu
gazu z Federacji Rosyjskiej sprawiają, że Polska podejmuje działania i inicjatywy dotyczące
sektora energetycznego, które nie wynikają z polityki energetycznej UE, a w wielu przypadkach
przeszkadzają nawet realizacji jej zasadniczych celów. Mają one służyć głównie obronie suwerenności
energetycznej oraz utrzymaniu cen energii na możliwie niskim poziomie. W artykule zidentyfikowano
te działania i inicjatywy oraz wykazano, że dotyczą one przede wszystkim kształtowania
struktury wytwarzania energii oraz funkcjonowania rynków energii elektrycznej i gazu. Przedstawiono
podstawowe zależności zachodzące między nimi a realizacją celów polityki energetycznej
UE w wymiarze krajowym i unijnym. Sformułowane wnioski obejmują efekty wpływu tych działań
i inicjatyw na osiąganie celów tej polityki w obu wspomnianych wymiarach.
Go to article