Etyka cnót jest obecnie jedną z najważniejszych koncepcji etycznych. Jej głównym założeniem jest przekonanie, że dobre moralnie działanie może zagwarantować właściwie ukształtowany charakter moralnego sprawcy, na który składają się cnoty etyczne. W szczytowym momencie rozwoju etyka cnót została ostro skrytykowana przez sytuacjonistów – etyków zainspirowanych badaniami przeprowadzonymi w obrębie współczesnej psychologii społecznej (J.M. Doris, G. Harman, M.W. Merritt, P.B.M. Vranas). Jednym z efektów tej dyskusji jest powstanie deflacyjnych koncepcji cnoty, zarówno na gruncie sytuacjonizmu, jak i w obrębie samej etyki cnót. W moim artykule omawiam dwa deflacyjne ujęcia cnoty etycznej – jedno sformułowane przez sytuacjonistów i drugie przez etyka cnót – Roberta Adamsa, które sytuacjoniści uznali za pokrewne ich propozycji. Dokonuję krytyki porównawczej obu podejśći pokazuję ich trudności.

Po tym jak Elizabeth Anscombe postulowała „wyrzucenie za burtę” jałowych dyskusji nad tym, czy czyn jest dobry, czy zły, etyka doświadczyła renesansu etyki cnót. Ta odnowiona etyczna tradycja zaczęła być stosowana do etyk szczegółowych, w tym także do debaty na temat środowiska. To dało początek etyce cnót środowiskowych, która łączy doskonałość moralną człowieka z jego zobowiązaniami wobec świata naturalnego. Artykuł analizuje etykę cnót środowiskowych jako etykę adekwatną dla „antropocenu”, czyli ery człowieka.

The article is an interpretation of the teaching of Pope Francis on „the joy of the Gospel”. An analysis of the Exhortation Evangelii gaudium has led to the conclusion that the joy of the Gospel according to Francis is a Christian virtue. Traditional the-ology distinguishes two categories of virtues: theological and cardinal. Benedict XVI points out to a new group of virtues: ecclesial ones. According to Francis the basis of this joy is the adoption and proclamation of the Gospel. Its source is the person of Jesus Christ. Through the union with Him, the human person is liberated from alien-ation, selfishness and slavery. The joy of the Gospel is being revealed in the dialogue which is an exchange of gifts between individual persons. It takes place in an en-counter which gives an opportunity to know one another, God and man. The ecclesial context of joy is presented in the personal opening to Christ and in the opening of the Church to all people. Christian joy, based on Pope Francis’ concept of the joy of the Gospel, can be qualified as one of the ecclesial virtues.