Tematem niniejszego artykułu jest prawo do zabezpieczenia społecznego w państwie zamieszkania w świetle rozporządzenia 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Inspiracją do podjęcia wspomnianego tematu był wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 8 maja 2019 r. w sprawie C-631/17 SF przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst. Trybunał po raz pierwszy dokonał wiążącej wykładni art. 11 ust. 3 lit. e wspomnianego rozporządzenia w kontekście sytuacji marynarza pływającego na statku pod banderą państwa trzeciego i dla pracodawcy mającego siedzibę w innym państwie członkowskim niż państwo zamieszkania marynarza. Celem artykułu jest uzasadnienie prawa do zabezpieczenia społecznego w miejscu zamieszkania na podstawie art. 11 ust. 3 lit. e rozporządzenia 883/2004. W wyniku przeprowadzonej analizy bezsporna jest konieczność wprowadzenia stosownych zmian w polskiej ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych. Jednocześnie w odniesieniu do marynarzy konieczne jest uwzględnienie specyfiki pracy na morzu, w tym rozważenie wprowadze-nia marynarskiego ubezpieczenia społecznego jako szczególnego rodzaju ubezpieczenia społecznego, na przykład na wzór prawa francuskiego. Zmiany powinny być wpro-wadzane stopniowo, aby uniknąć ryzyka zmniejszania zatrudniania polskich marynarzy przez unijnych armatorów.