Abstract
W dotychczasowej recepcji Dialogów Stanisława Lema przyjmuje się, że cała
moc argumentacyjna skoncentrowana jest na dialogu ostatnim, w którym pisarz —
używając terminologii z zakresu cybernetyki — poddaje krytyce ustrój centralnie
sterowany. Autorka podejmuje polemikę z przyjętą opinią i wskazuje na inne zadanie,
które postawił przed sobą Lem: czy możliwe jest, a jeśli tak, to pod jakimi
warunkami, przeszczepienie ludzkiej świadomości na elektromózg? Tym tropem
podąża autorka w niniejszym artykule, analizując warunki konieczne i wystarczające
do przeprowadzenia transferu świadomości na nośnik niebiologiczny. Przedstawia
też stanowisko Lema w odniesieniu do teorii tożsamości osobowej, koncepcji świadomości
czy roli, jaką przypisuje on technologii.
Go to article