Praca obejmuje wyniki trzyletnich badań liczebności bakterii wskaźnikowych stopnia zanieczyszczenia (ogólna liczba bakterii oznaczana na agarze bulionowym w temperaturze 22 i 37°C) i stanu sanitarnego (liczba bakterii grupy coli - TC, bakterii grupy coli typu kałowego - FC, paciorkowców kałowych- FS i beztlenowych bakterii przetrwalnikujących redukujących siarczyny - Clostridium pcrfringensi w wodzie Jeziora Długiego Wigierskiego w warunkach bytowania kormorana czarnego tPhaiocrocorax carbo). Badania przeprowadzono w latach I 998-200 I w 530 próbach wody pobieranych na I 4 stanowiskach wyznaczonych w charakterystycznych miejscach jeziora, ze szczególnym uwzględnieniem miejsc lokalizacji siedlisk kormoranów. Większość (powyżej 60%) przebadanych prób wody Jeziora Długiego Wigierskiego mieściła się w l klasie wód o bardzo dobrej jakości. Okolo 20-30% prób wody mieściła się w Il klasie wód dobrej jakości, tylko niewielki procent prób wody wykazywało nieznacznie większy stopień zanieczyszczenia i zaklasyfikowano je do Ill klasy czystości, tzn. wód o zadowalającej jakości. Wyższym stopniem zanieczyszczenia charakteryzowały się próby wody pobierane zazwyczaj w pobliżu dopływu i odpływu rzeki Dłużankijak też w sąsiedztwie bytowania kormoranów-w pobliżu wyspy Ostrówek i w strefie przybrzeżnej. Próby wód bardziej zanieczyszczonych bakteriologicznie pobierano częściej w okresie wiosenno-letnim, kiedy aktywność ptactwa wodnego i innych zwierząt w rejonie jeziora była większa. Wskazuje na to niski stosunek FC : FS w większości pobieranych w tym czasie prób wody z jeziora. Niski stosunek liczbowy kałowych bakterii grupy coli do paciorkowców kałowych w większości badanych prób wody sugeruje przeważający udział ptactwa wodnego w zanieczyszczaniu tego zbiornika.