Abstract
Głównym celem artykułu jest dokonanie oceny stanu bezpieczeństwa dostaw gazu ziemnego
do Polski oraz prognoza sytuacji w perspektywie 2025 r. Autor postawił pytania badawcze dotyczące
poziomu zapewnienia bezpieczeństwa dostaw gazu ziemnego, zmian indeksu bezpieczeństwa energetycznego
w odniesieniu do gazu ziemnego pomiędzy latami 2009 a 2015, a także szans na zwiększenie
samowystarczalności energetycznej w zakresie wydobycia gazu ziemnego oraz charakteru
zmian struktury zaopatrzenia w paliwo gazowe w perspektywie 2025 r. Postawiono hipotezę, że rozbudowa
infrastruktury gazowej w perspektywie 2025 r. zapewni Polsce bezpieczeństwo dostaw gazu
ziemnego. W artykule zastosowano racjonalne podejście do problematyki polityki energetycznej,
a także wykorzystano metodę analizy czynnikowej, również systemowej. Posłużono się ponadto
wielowymiarową analizą porównawczą z zastosowaniem wskaźnika agregatowego oraz metody
analizy porównawczej do określenia zmian indeksu bezpieczeństwa energetycznego w odniesieniu
do gazu ziemnego pomiędzy latami 2009 a 2015. Wnioski wynikające z przeprowadzonej analizy
badawczej wskazują, że Polska rozbudowała infrastrukturę energetyczną do tego stopnia, że
jest w stanie zróżnicować źródła dostaw gazu ziemnego w zakresie ponad połowy importowanej
ilości. Strategiczne znaczenie ma terminal LNG w Świnoujściu, który zapewnia dywersyfikację
kierunków oraz źródeł dostaw skroplonego gazu. Polska ma szansę zwiększyć samowystarczalność
energetyczną w zakresie zaopatrzenia w paliwo gazowe, gdyż porównanie 2009 r. i 2015 r. wskazuje
na wyraźny trend na rzecz zwiększenia krótkoterminowych transakcji. Postawiona w artykule
hipoteza badawcza, że rozbudowa infrastruktury gazowej w perspektywie 2025 r. zapewni Polsce
bezpieczeństwo dostaw gazu ziemnego została zweryfikowana pozytywnie.
Go to article