Celem tekstu jest rozważenie niedostatecznie dotąd opracowanego problemu miejsca języka w myśli Karola Marksa. W pierwszej części artykułu omówionych zostaje kilka przykładów marksistowskich prób filozoficznej lub językoznawczej refleksji nad językiem. Stawiam tezę, że marksistowska teoria znaczenia nie rozwinęła się jako nurt współczesnej myśli ze względu na dominację „tradycyjnej teorii znaczenia” (TTZ) – abstrahującej od konkretnych społecznych uwarunkowań. W drugiej części wskazuję na dające się odnaleźć u Marksa zapowiedzi tendencji obecnych we współczesnej filozofii języka, takich jak eksternalizm czy pragmatyzm. Jednocześnie zaznaczam, że w kontekście materializmu historycznego nabierają one charakteru, który każe wyjść poza TTZ. Następnie argumentuję, że teoria języka z wykorzystaniem koncepcji podziału pracy językowej pozwala rozwiązać pewne trudności związane z Marksa koncepcją ideologii.