Galicia’s autonomous status was in fact a doubletrack affair. On the one hand Galicia became a shining example of freedom and autonomy, embedded in the new constitutional order of the Austro-Hungarian Empire, while on the other hand it was tied down to a monarchical absolutism which offered only limited protection of individual rights. The press in particular was caught in the dilemmas produced by this situation, especially in the sensitive areas of political loyalty and religion.

W latach 1897–1915 ośmiu twórcom (Teodor Bobowski, Ludwik Małolepszy, Hieronim Stefanowicz, Joachim Sołtys, Idzi Świtała, Sylwester Czarnecki, Zygfryd Kąkolewski i Eryk Średzki) „Gazety Kościańskiej”, od 1902 r. wydawanej jako „Gazeta Polska”, wytoczono procesy prasowe, w wyniku których musieli oni zapłacić 1535 marek grzywny i odsiedzieć w więzieniu trzy miesiące i jeden dzień. Ponadto w większości wypadków sądy zezwoliły na zamianę kary finansowej na pobyt w więzieniu.

W „Dzienniku urzędowym” „Gazety Lwowskiej”, w części „Wyroki prasowe”, publikowano decyzje sądów galicyjskich stwierdzające, czy treść zakwestionowanego przez prokuratora tekstu wypełnia znamiona przestępstwa lub wykroczenia i zlecające jego konfiskatę. W artykule ukazano tę działalność sądową w latach 1894–1914.

Throughout its publishing history (1850–1866) the editors of the Nadwiślanin, a weekly published at Chełmno (Kulm) in Royal Prussia, were the target of harassment by the Prussian police, prosecutors and courts. Print runs of the magazine were often seized, the editors taken to court and sentenced to fines and terms of imprisonment.