Abstract
Samoregulacja mediów może mieć istotny wpływ na kształtowanie się kultury dziennikarskiej
i poziomu etycznego mediów. Jej skuteczność jest jednak uzależniona od stopnia instytucjonalizacji
narzędzi samoregulacyjnych i ich powszechnej akceptacji. Różny jest ten poziom w różnych
systemach medialnych, co często warunkowane jest historycznie. Artykuł za cel przyjmuje prezentację
historycznego rozwoju samoregulacji trzech systemów medialnych (francuskiego, brytyjskiego
i fińskiego) wpisujących się w trzy różne modele systemów medialnych opisane przez Daniela
Hallina i Paolo Manciniego i zestawienie ich z rozwojem samoregulacji mediów w Polsce.
Go to article