This paper addresses issues of feminism, masculinity, and the emotional culture of middle-class men who self-declare as feminists. The author discusses feminist theories on masculinity and its relations with femininity, critical theories of masculinity, and the role of emotional culture in the expression of masculinity. Feminists have proposed a dimorphic definition of feminism as a political movement and personal attitude critical of masculine domination. The critique of patriarchal, hegemonic masculinity has led feminists either to identify with “positive” masculinity or to reject masculinity for a post-gender narrative or material-discursive fact of “being a man,” which suggests an inadequacy of the sex/gender distinction in the description of gender identity. The identification with feminism allows men to avoid the crisis of traditional masculinity and the perspective of gendered emotions, as well as to gain insight into gendered determinants of emotional expression.

Celem artykułu jest pokazanie zmian użycia metafor „czerwony autobus” i „autobus” w polskiej kulturze popularnej na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat. Znaczenie badania leży w powiązaniu ich ze sposobem przedstawiania społeczeństwa polskiego oraz zbiorowym doświadczaniem i wytwarzaniem emocji. Autorzy zastosowali koncepcje teoretyczne i narzędzia analizy dyskursu. Jako materiał badawczy wykorzystali zbiór 20 polskich utworów muzycznych z lat 1952–2014, w których metafora „autobus” pełniła ważną rolę, wykorzystując ją jako domenę źródłową dla obrazowania stanu zbiorowości. W rezultacie syntetycznego zestawienia treści metafory i zbadania jej umieszczenia w tekście oraz bardziej szczegółowej analizy kontekstowej wybranych utworów autorzy wykazali tendencję do ukazywania społeczeństwa jako wspólnoty ludzi obcych, ale jednocześnie bliskich ze względu na podzielanie pozycji relatywnego wykluczenia, braku zbiorowego celu i indywidualnego wpływu, a także doświadczanie różnych emocji negatywnych.