The most interesting area of ethical considerations by Bertrand Russell belongs to the field of metaethics and concerns the meaning of basic ethical concepts and their epistemological status. In the classic dispute between cognitivism and noncognitivism, Russell has chosen the emotivist position which deprives moral opinions of any cognitive value by treating them as an expression of individual emotive attitudes. Thus, he advocates a kind of subjectivism in ethics, and at the same time he refutes all arguments ascribing to moral phenomena specific objective qualities independent of human attitudes and emotions. He also puts to doubt all sources of morality that have a religious character. His own normative statements concerning metaethical issues are so phrased, however, that a serious methodological doubt arises: Is it possible to practice normative ethics without using an objectivist hypothesis?

On the base of Emil Cioran's philosophical concepts, the Author undertakes an attampt to interpret the ethic and intellectual tensions between the traditional and Enlightenment ideas of Polish eighteenth century thinkers: Hugo Kołłątaj, Stanislaw Staszic, Jan Śniadecki and Tadeusz Czacki.

W ofiarowanej Władysławowi Tatarkiewiczowi księdze pamiątkowej Charisteria (1960) znalazła się krytyka jego estetyki dokonana przez Jerzego Pelca. Merytorycznie spór dotyczył pojęć „formy” i „treści” zastosowanych do dzieł sztuki literackiej i dzieł sztuki plastycznej. Według Tatarkiewicza, dzieła plastyczne mają „formę A”, rozumianą jako układ elementów zmysłowych, a dzieła literackie „formę B”, czyli są zbiorem znaków językowych. „Formie B” przysługuje zawsze „treść”, której dzieła plastyczne są pozbawione. Jerzy Pelc wysunął wobec tej koncepcji uwagi krytyczne z perspektywy semiotyki logicznej. Według Pelca, znaki językowe spełniają trzy równorzędne funkcje językowe: (1) znaczą, (2) oznaczają i (3) wyrażają – co odpowiednio różnicuje pojęcie „treści”. Dzieła plastyczne również mogą spełniać te funkcje, ponieważ w ramach ogólnej teorii znaku, jaką jest semiotyka logiczna, znakami są zarówno „znaki ikoniczne” (dzieła plastyczne), jak i „znaki symboliczne” (dzieła literackie). Z punktu widzenia historii filozofii, książka Charisteria była w epoce marksizmu oazą filozofii tradycyjnej, przedwojennej. Spór między W. Tatarkiewiczem i J. Pelcem przebiegał we wspólnej tradycji szkoły lwowsko- warszawskiej, choć toczył się pomiędzy jej skrzydłem lewym, nastawionym rygorystycznie i scjentystycznie (Pelc), a skrzydłem prawym, nastawionym bardziej tolerancyjnie i humanistycznie (Tatarkiewicz).