Abstract
W tekście podjęta jest problematyka edukacji akademickiej, a szczególnie jej obecność
w trzech projektach Ustawy 2.0. W każdym z nich misja i funkcja kształcenia akademickiego opiera
się na formalnie zadekretowanej Polskiej Ramie Kwalifi kacji, co oznacza tradycyjne podejście do
edukacji na uniwersytecie. Podkreślone są konsekwencje podtrzymania paradygmatu nauczania oraz
instrumentalnego interesu w kształceniu. Autorka argumentuje, że prowadzi to do przewagi wzorów
paternalizacji w interakcjach edukacyjnych oraz udziecinniania zarówno studentów, jak i nauczycieli.
Na tym tle wskazane są negatywne konsekwencje dla doświadczeń demokratycznych, kształtowania
kapitału społecznego w szkole wyższej oraz emancypowania się uczestników interakcji edukacyjnych.
Go to article
Authors and Affiliations
Maria Czerepaniak-Walczak