@ARTICLE{Brożek_Marian_Wpływ_2003,
 author={Brożek, Marian and Oruba-Brożek, Ewa},
 number={No 3},
 journal={Gospodarka Surowcami Mineralnymi - Mineral Resources Management},
 pages={91-109},
 howpublished={online},
 year={2003},
 publisher={Komitet Zrównoważonej Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN},
 publisher={Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN},
 abstract={Teoretyczna wytrzymałość materiałów kruchych na rozciąganie jest 102-104 razy większa od wytrzymałości rzeczywistej. Na wytrzymałość rzeczywistą, oprócz siływiązań atomowych w idealnym krysztale, ma wpływstruktura ziarna. Jako podstawę przyjmuje się ziarno jednofazowe, ciągłe przestrzennie i jednorodne pod względem składu chemicznego. Wprowadzając w przestrzeń ziarna wrodzone mikroszczeliny i inne geometryczne i fizyczne wady wewnętrzne tworzy się ziarno rzeczywiste. Rozkład wielkości i liczba tych defektów, rzutujące na wytrzymałość ziarna, tworzą jego strukturę mechaniczną. Ponieważ zarówno liczba, jak i rozmiar wrodzonych mikroszczelin są zmiennymi losowymi, w związku z tym wytrzymałość ziarna na rozciąganiejest zmienną losowąopisywaną rozkładem Weibulla. W pracy przeanalizowano wpływ struktury ziarna na jego wytrzymałość na rozciąganie z punktu widzenia teorii najsłabszego ogniwa oraz statystycznej teorii pękania. W obu przypadkach na rozkład wytrzymałości ziarna uzyskuje się rozkład Weibulla, którego parametry są związane z rozkładem długości mikroszczelin (wzory 5 i 15). W dalszej części przedstawiono wyniki badań empirycznych wytrzymałości na rozciąganie ziaren wapienia i porfiru. Wyznaczono dystrybuanty rozkładu wytrzymałości (wzory 20--22 oraz rysunki 3-5) oraz wyliczono moduły Weibulla badanych próbek i średnią wytrzymałość ziarna. Średnia wytrzymałość ziarna na rozciąganie jest związana z wielkością ziarna jednym z wzorów (25) w zależności od tego, czy pęknięcie ziarna jest następstwem pobudzania mikroszczelin objętościowych, powierzchniowych czy krawędziowych. W przypadku wapienia (surowca jednoskładnikowego) pękanie ziarna jest spowodowane przez mtkroszczeliny krawędziowe (wzór 27a), natomiast w przypadku porfiru (surowca wieloskładnikowego) przez mikroszczeliny powierzchniowe (wzór 27b). · Zależność stopnia rozdrabniania od wytrzymałości ziarna jest opisywana rosnącą funkcją potęgową (wzory 29-32). Wykładnik potęgi w tej zależności jest skorelowany z modułem Weibulla (wzór 33). Przedstawione wyniki dotyczą dwóch surowców. To czy uzyskane wyniki mają charakter powszechny, odnoszący się do wszystkich surowców-rozstrzygną dalsze badan},
 type={Artykuł},
 title={Wpływ struktury ziaren mineralnych na ich własności wytrzymałościowe na przykładzie wapienia i porfiru},
 URL={http://journals.pan.pl/Content/132553/PDF-MASTER/8_GSM_19_3_2003_Brozek_Wplyw.pdf},
 keywords={Porfir, wapień, wytrzymałość na rozciąganie, rozkład Weibulla, mikroszczeliny wrodzone, stopień rozdrabniania},
}