5.Numeracja stron powinna być ciągła. Numerujemy strony aż do spisu rysunków włącznie (z wyjątkiem stron z rysunkami)

6.W pliku artykułu nie umieszczamy danych o autorach.

7.Tytuł główny pracy powinien być powtórzony na pierwszej stronie tekstu. Tytuł powinien być sformułowany zwięźle, ale bez stosowania skrótów. Umieszcza się go centralnie oraz pisze dużymi literami.

8.Proponujemy trzypoziomową strukturę śródtytułów

(rozpoczynając od najbardziej ogólnego):

(I)umieszczony na środku, bez podkreślenia, bez kropki na końcu;

(II) bez wcięcia z lewej strony, bez kropki na końcu;

(III) wcięcie z lewej strony, na końcu kropka, brak przejścia do nowej linii. Na przykład:

METODA BADAŃ PROCEDURA DOBORU OSÓB

       Faza selekcji. Selekcji badanych dokonano...

Śródtytułów nie należy numerować, natomiast na marginesie należy zaznaczyć ołówkiem rzymską cyfrę odpowiadającą randze danego tytułu.

9. Kolejność poszczególnych części tekstu:

a) Strona tytułowa

b) Streszczenie polskie ze słowami kluczowymi

c) Właściwy tekst

d) Literatura cytowana

i) Tłumaczenie streszczenia oraz słów kluczowych (wraz z tytułem i afiliacją!) na język angielski

e) Przypisy

f) Tabele

g) Spis rysunków

g) Rysunki

10. Literatura cytowana powinna obejmować wyłącznie te publikacje, na które Autor powołuje się w swojej pracy (Uwaga! Nie umieszcza się w bibliografii prac cytowanych za innym autorem). Powinna być ułożona w porządku alfabetycznym, bez numeracji. Każdą pozycję bibliograficzną (stanowiącą odrębny paragraf) należy zaczynać od nowego wiersza. Dane w pozycji bibliograficznej powinny być podane w następującej kolejności:

- dla książek: nazwisko autora, przecinek, inicjały imion z kropkami po nich (i spacją między inicjałami imion danego autora),  rok wydania podany w nawiasie, kropka, tytuł książki (kursywą), kropka, miejsce wydania, dwukropek, nazwa wydawnictwa, kropka. W przypadku rozdziału w książce po tytule książki w nawiasie zakończonym kropką umieszczamy zakres stron, które sygnalizujemy skrótem „s.” i łączymy myślnikiem bez spacji. Np.:

Bernstein, T. M. (1965). The careful writer: A modern guide to English usage. New York : Atheneum.

Hartley, J. T., Harker,  J. O. i Walsh, D. A. (1980). Contemporary issues..., [w:] L.W. Poon (red.), Aging in the1980s: Psychological issues (s. 239-252). Washington: American Psychological Association.

W przypadku większej liczby autorów wszystkie nazwiska z wyjątkiem ostatniego należy rozdzielić przecinkiem, a przed ostatnim nazwiskiem postawić spójnik „i”.

- dla czasopism: nazwisko autora, przecinek, inicjały imion z kropkami po nich i spacją pomiędzy inicjałami tego samego autora, rok wydania podany w nawiasie, kropka, tytuł artykułu, kropka, pełny tytuł czasopisma

Spetch, W. I., Wilkie, D. M. i Posner, F. D. (1983). Subjective shortening: A model of pigeons memory for

evident duration. Journal of Experimental Psychology:

Animal Behavior Processses, 9, 2 , 14-30.

- dla materiałów nieopublikowanych: nazwisko autora, przecinek, inicjały imion autora z kropkami po nich oddzielone spacją, rok powstania podany w nawiasie, kropka, tytuł pracy (kursywą), kropka, formuła: „Materiał nie opublikowany", kropka. W przypadku nieopublikowanej pracy magisterskiej lub doktorskiej należy użyć formuły: „Nieopublikowana  praca magisterska (doktorska)", po której następuje nazwa uczelni i miejscowość.

Powołując się na bibliografię należy podawać w tekście nazwisko autora i rok wydania pracy. Kiedy nazwisko autora/autorów stanowi część zdania, rok publikacji umieszcza się w nawiasie np. White (1978); White i Carter (1968). Kiedy nazwiska nie są częścią zdania umieszcza się je wraz z rokiem publikacji w nawiasie oddzielając te elementy przecinkiem (White i Carter, 1978). W przypadku dosłownego cytatu należy podać także stronę, np. (White, 1978, s. 153).

W przypadkach formatowania spisu Literatury cytowanej oraz powoływania się na literaturę w tekście zalecamy korzystanie z zasad opisanych w:

Piber-Dąbrowska, K., Cypryańska, M. i Wawrzyniak, M. (2007). Standardy edytorskie dla naukowego tekstu empirycznego z zakresy psychologii. Warszawa: Akademica Wydawnictwo SWPS.  

11. Przypisy powinny być ograniczone do niezbędnego minimum i mieć numeracje ciągłą dla całej pracy. Tekst przypisów z odpowiednim oznaczeniem należy umieścić na odrębnej stronie, po bibliografii.

12.Tabele powinny być ponumerowane cyframi arabskimi (Tabela 1). Każda tabela powinna być umieszczona na oddzielnej stronie. W prawym górnym rogu należy po dać skrótowy tytuł artykułu oraz stronę maszynopisu, na której znajduje się miejsce na daną tabelę. W lewym górnym rogu należy podać napis Tabela n, następnie odstęp i tytuł tabeli. W tekście miejsce, w którym powinna się

znaleźć tabela należy zaznaczyć w następujący sposób:

tu wstawić Tabelę 1. Tabele powinny być tak skonstruowane, by były czytelne bez opisywania ich w tekście. Powinny rozszerzać i uzupełniać dane zawarte w tekście, a nie powielać je. Wielkość tabel należy dostosować do szerokości i długości strony (maksymalnie 15,5 x 21,5 cm).

13.Spis tytułów rycin powinien być zrobiony według następującego wzoru:

Ryc. 1. (tytuł)

Ryc. 2. (tytuł)
14.Ryciny (rysunki, wykresy) powinny być wykonane z dużą starannością i wydrukowane w wysokiej rozdzielczości, bez użycia kolorów. Ryciny bryłowe dopuszczalne są w wypadku trójwymiarowego układu współrzędnych.  Każda rycina powinna być umieszczona na oddzielnej stronie i ponumerowana (ryc. 1., ryc. 2.) w lewym górnym rogu. Ryciny muszą być czytelne i rzeczywiście ułatwiać zrozumienie tekstu.
15.Streszczenie zarówno w języku polskim, jak i angielskim nie powinno przekraczać 200 wyrazów (20 wierszy, do 1000 znaków). Jego treść powinna być zrozumiała bez odwoływania się do tekstu. Streszczenie w języku angielskim winno zawierać także tłumaczenie nazwy instytucji oraz tytułu artykułu.
np. Słowa kluczowe: depresja, lęk, psychoterapia, myśli automatyczne,   ruminacja.
16. Plik artykułu powinien obejmować zarówno teks