Nauki Humanistyczne i Społeczne

Prawo Morskie

Zawartość

Prawo Morskie | 2001 | No XVI

Abstrakt

The author analyzes the transport policies of the European Union. Section V, part lII of the European Union Treaty (articles 70-80) defines the responsibilities ofmember states in terms of introducing a common transport policy. The regulations of this section mainly apply to rail, road, and internal waterway transport. The regulations of section VI, part III of the European Union Treaty (articles 81-97) are addressed to all states in the world whose economic activities distort or threaten to distort competition in the European Union. The establishment and development of a transeuropean transport, telecommunications, and energy network (articles 154-156) constitute the central element in an economic zone without internal borders. The contemporary economy is a result of two trends: a process of globalization and a process of regionalization. The principle of subsiduarity plays a major role in the process of regionalization. It filters through to the idea of the ,,Europe of Regions." In essence, states transfer their responsibilities and authority via the Union to regions. The Union only retains those responsibilities and authority that are essential to its functioning. Remaining rights should be transferred downwards, to the level ,,as near as possible to the citizen." The Union implements the principle of the decentralization of power. Matters connected with the financing of the traditional sector of the maritime economy will depend on the appropriate formulation of the ,,voivodeship contracts" that will soon be concluded by the Council ofMinisters and voivodeship assemblies. The assemblies will have the most influence on the way in which European Union structural funds can be used.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Zdzisław Brodecki

Abstrakt

Contemporary economic policy is a result of two opposed methods of influencing the market: the liberal and the protectionist. The philosophy of the open market was created with the participation of the judges of the European Court of Justice. The following are usually seen as belonging to the general principles of international economic law: the free will of the parties to an economic transaction; pacta sunt servanda; and arbitration in the case of international economic disputes. However, the general character of the principle of economic freedom is questioned by some authorities. The Codifying Commission of Maritime Law should consider the entirety oflegal problems connected with maritime shipyards, with sea transport, and port services. It should aim at developing a unified concept in the area of business activity and services, the freedom of labor and the freedom of services. The division of rules governing international sea transport (which are inevitably based on international models) and those governing coastal transport (in which economic freedom in the sense applicable in processes of European integration does not apply) is confused. Such a division has to be seen as a legacy of a by-gone era and as interference on the part of administrative law in legal relations connected with coastal transport. In Poland there is no up-to-date public service sector against which anti-monopoly regulations could not be enforced. In their place, subvention law regulations should be applied. Without distinguishing, for example, life-saving and chemical clean-up operations as public sector elements, it will be difficult to achieve expected economic goals.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Zdzisław Brodecki
Monika Drobysz

Abstrakt

European Union competition policy is shaped rather differently in particular economic sectors. The best example of this is maritime transport. In recent years this area has found itself at the center of the European Commission's attention. Inter alia, this has been caused by breaches in the prohibition of abuse of a dominant position. This situation is a result of a lack earlier of appropriate legal instruments that could permit the application of Union regulations in this area. Only in 1986 was decree nr 4056/86 issued, which established detailed regulations for applying article 81 and 82 of the Treaty of Rome to maritime transport. Those cases examined buy the European Commission and the European Court of Justice largely concern the still unclear issue of joint domination. The majority of offences is committed by maritime transport conferences, which by operating in conjunction abuse their dominant position.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Agnieszka Resiak

Abstrakt

A debate has been going on for some time within the International Maritime Organization (IMO) concerning necessary legal considerations that would improve the system of international legislation referring to liability for damage connected with the use of shipping vessels. A proposal relating to a general convention on liability for damage caused by vessels was not approved. On 25 November 1999, the Congress of the IMO passed resolution A.898/21/: Guidelines on Shipowners' Responsibilities in Respect ofMaritime Claims. These guidelines have been passed on to member governments and they contain recommendations that those governments should begin to try to persuade maritime ship owners to obtain insurance or another type of financial security in accordance with the principles set out in the guidelines. The guidelines also urge ship owners to obtain insurance cover for their vessels in accordance with the demands of the guidelines, and also to deal with claims relating to any one of their ships. The Legal Committee of the IMO was directed to supervise and review the guidelines, should the need arise.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Maria Dragun-Gertner

Abstrakt

This article discusses two legislative renvoys to the 1961 Maritime Legal Code which are contained in new legislation from 2000. The first of these is contained in the legislation of 21.12.2000 concerning internal waterway transport; the second is contained in the legislation of 29.11.2000, the Law on Atomic Matters. The essay is organized according to the issue under discussion; hence it deals with two quite different questions: lien on vessels (maritime mortgage), and liability for atomic damages. Such separate matters are linked by new legislation's connection with the Maritime Legal Code; that is the attempt by Polish legislation to exploit the achievements of maritime law. The renvoy of article 25 of legislation concerning internal waterway transport demands the implementation in internal waterway transport of the institution of lien on vessels (an institution that is characteristic of maritime law). The article criticizes this solution, demonstrating the impossibility of recording, in the administrative register, the property rights relating to a vessel involved in internal waterway transport. The second renvoy, contained in article 102 of statute 2 of the Law on Atomic Matters, envisages, in the event of limitation of liability on the part of persons employing atomic devices, the possibility of using the institutions of the limited liability fund, as established and allocated (such institutions being regulated according to maritime law). The author points to a host of problems that may arise if this revision is implemented.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Mirosław H. Koziński

Abstrakt

The preamble to the international convention SALVAGE 89 contains the principle of protecting the maritime environment. Damage done to the environment means real physical damage done to human health or life at sea, or to resources in coastal waters or those inland, or to areas adjacent to these, caused by pollution, contamination, fire, explosion, or other similar serious events. The principles for calculating rewards for those who perform rescues are contained in article I 3 and 14 of the SALVAGE 89 convention. The new convention, just like the 191 O international convention on the lack of uniformity in several regulations concerning assistance and saving, is in favor of the principle ,,without saving there is no reward." Article 14 of SALVAGE 89 contains the principle of allocating rewards to those who through their efforts prevent (or lessen) environmental damage. Such a reward is called special recompense. It seemed that the 1989 convention had accommodated the interests of all parties. However, in practice it has emerged that those who perform rescue efforts continue to be unhappy about the solutions that have been adopted. A new solution concerning reward for saving has been adopted in the SCOPIC clause. An appeal to this clause in an agreement is entirely dependent on the will of the saving party. The essence of the clause is to introduce a new method of calculating the special recompense owed to the saving party for his/her actions, in the course of which environmental damage was avoided or lessened.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Dorota Lost-Siemińska
ORCID: ORCID

Abstrakt

This article deals with the new Polish legislation of 9 November 2000 concerning Maritime Safety. This legislation harmonizes in detail the basic issues in what can be broadly understood as Maritime Safety. The author of this study has frequently drawn attention to the inadequacies of regulations up to now in the area of maritime safety. He has emphasized the need for legislation on maritime safety. This legislation regulates the issue ofmaritime safety in the following: ship building, and fixed machinery and equipment on board ships (articles 6-16); the qualifications and composition of the crew (articles 17-25); safety in navigation (articles 26-39); and saving life at sea (article 40-50). The legislation is of a framework kind, and the emergence of rational legal system of safety at sea depends on the addition of many executive legal instruments to the legislation. A characteristic feature of the legislation is that the requirements relating to maritime safety are based on international standards. Thus numerous regulations within the legislation refer to well-known international conventions in the area ofmaritime safety, for example, to the SOLAS, LL, CSC, COLREG, SAR, and other conventions. The legislation also contains a range of regulations relating to supervision of safety at sea, and to sanctions for non-observance of requirements relating to maritime safety. The author discusses the new legislation in its entirety, emphasizing its strong and weak points.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Mirosław H. Koziński

Abstrakt

As one of the sources of law, the Constitution of the Polish Republic mentions ,,instruments of local law" issued by, among others, the directors of maritime public institutions, on the basis of legal authorization. The first, and hitherto only, postconstitutional piece of legislation referring to instruments of local law produced by the directors of maritime public institutions is that of2000 concerning maritime safety. This settlement of the matter gives rise to some doubts on the grounds of constitutionality and of its accordance with the principles of legislative methods. It requires reworking. This article indicates directions that such reworking could take.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Zbigniew Godecki

Abstrakt

The article presents the principles and the organization of supervision and protection of seagoing activities that are applied and enforced by the navies ofNATO member states. Assuming that the most likely kind of conflict in the future will be a regional conflict, characterized by limited range and a fluctuating level of danger, and also by a continuation of commercial maritime activity, NATO has developed appropriate procedures in the area of supervision and protection ofmaritime activity, both during the conflict and in a time of crisis (and of growing crisis). This article discusses contemporary views relating to supervision and protection of maritime activity. It presents the regional system of supervision and protection of maritime activity, its detailed organization, and the principles of its operation. It presents - for the first time in a Polish publication - the issue of supervision and protection of maritime activity developed by NATO.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Andrzej Makowski
ORCID: ORCID
Dariusz Bugajski

Instrukcja dla autorów

Wytyczne dla autorów tekstów naukowych publikowanych w czasopiśmie "Prawo Morskie":

1. Tekst naukowy, w tym m.in. artykuł naukowy lub glosa, musi zawierać wyróżnione wprowadzenie oraz wnioski.
2. Po tytule należy umieścić abstrakt oraz słowa kluczowe, zaś na końcu tekstu, po bibliografii – tytuł w języku angielskim, keywords oraz abstract.
3. Źródła podawane w bibliografii należy pogrupować wg rodzaju: literatura, akty prawne, wykaz orzecznictwa, źródła internetowe.
4. Objętość tekstu: min. 20 000 znaków, max. 40.000 znaków.
5. Ustawienia strony: standardowe programu Word – marginesy górny, dolny, prawy i lewy 2,5 cm.
6. Tekst główny: czcionka Times New Roman 12 pkt., interlinia 1,5 wiersza wyrównanie obustronne (tj. wyjustowane). Należy zlikwidować podwójne spacje, przecinki, kropki, wielokrotne entery, ręczne zrzucenia wierszy, ręczne przeniesienia wyrazów itp.
7. Akapity należy rozpoczynać jednakowo we wszystkich artykułach.
8. Odstęp między wyrazami – zawsze 1 spacja.
9. Tytuły artykułów, śródtytuły każdego rzędu: rozmiar i rodzaj czcionki, umieszczenie na kolumnie, sposób wyróżnienia, numeracja (jeżeli występuje), światła nad i pod tytułem/śródtytułem ujednolicone, we wszystkich artykułach zgodne z szablonem czasopisma. W pracach zbiorowych podtytuły tego samego rzędu redaktor naukowy przekazujący pliki do składu i łamania powinien oznaczyć jednakowo we wszystkich artykułach.
10. Słowa kluczowe: umieszczenie i zapis w każdym artykule zgodnie szablonem czasopisma/publikacji.
11. Przypisy należy ujednolicić i wstawiać automatycznie za pomocą funkcji: „Odwołania” → „Wstaw przypis dolny”, bez dodatkowej spacji. Należy stosować numerację przypisów w automatycznej frakcji górnej cyfry arabskiej. Wyjątkiem od tej reguły jest znak „*”, którego można użyć w przypadku informacji o autorze artykułu, w pracy zbiorowej lub dla odróżnienia przypisów tekstowych (źródłowych) i odautorskich rzeczowych w edycji dokumentów historycznych.
12. W przypisach odnoszących się do źródeł poprzednio cytowanych, stosujemy odnośniki w wersji łacińskojęzycznej (op. cit., idem, ibidem itp.)
13. W przekazywanym pliku powinny być zaznaczone wszystkie miejsca, które docelowo będą zawierały hiperlinki, w szczególności olinkowane powinny być wszelkie numery ORCID, DOI, E-MAIL.
14. Spacji nie należy stawiać przed następującymi znakami: kropka, przecinek, średnik, dwukropek, nawias zamykający, cudzysłów zamykający, odsyłacz do przypisu, znak procentu, znak stopnia Celsjusza.
15. Nie stawia się spacji po następujących znakach: nawias otwierający, cudzysłów otwierający. W skrótach typu: s. (strona), t. (tom) itp. po kropce zawsze powinna znajdować się spacja.
16. Nie stosuje się ukośników w funkcji nawiasów.
17. W tekstach w języku polskim obowiązuje cudzysłów „drukarski”. W tekstach w innych językach stosuje się cudzysłowy właściwe temu językowi, np. “tekst angielski”, « tekst francuski », „tekst niemiecki“. Cudzysłowów angielskich używa się, w przypadku kiedy cały artykuł jest w języku angielskim, niemieckich – gdy cały artykuł po niemiecku itd.
18. Stosuje się następującą kolejność cudzysłowów: „ « ‘ ’ » ”.
19. Nie wstawia się znaku prim (') w miejsce apostrofu (’).
20. W przypadku tekstów obcojęzycznych należy używać poprawnych znaków specjalnych (np. à, á, â, ã, ä).
21. Nie należy przenosić do następnej linii tekstu pojedynczych liter, np. „a”, „w”, „i” – o ich usytuowaniu w tekście docelowym zadecyduje profesjonalny program do składu.
22. Wyróżnienia należy wykonywać konsekwentnie w całej pracy. Do oznaczania zwykłych wyróżnień (np. kursyw, podkreśleń) nie należy stosować stylów znakowych.
23. Zapis dotyczący dat należy ujednolicić w obrębie całej pracy (np. 10.03.2021 r.).
24. Wyrażenia liczbowe określające zakres lub wielkość przybliżoną należy w całej publikacji konsekwentnie rozdzielać dywizem (np. 1914-1918, XIX-XXI w., s. 5-8, 5-8 proc.).
25. Nie stosuje się dywizu (-) ani półpauzy (–) w funkcji minusa (−).
26. Bibliografię należy ujednolicić w obrębie całej pracy zgodnie z szablonem publikacji.
27. Afiliacje poszczególnych autorów artykułów: ujednolicone i umieszczone w pliku źródłowym zgodnie z szablonem publikacji ujednoliconą dla wszystkich autorów.

Materiały dodatkowe dołączane do przekazywanego tekstu


1. Tabele, rysunki, wykresy, schematy, ilustracje powinny być umieszczone w miejscu docelowym lub oddzielnym katalogu z dokładnym opisem: numer artykułu, numer tabeli/rysunku itp, tj.:
• rysunki, wykresy, schematy – powinny być opracowane i przesłane jako zapis elektroniczny (pliki źródłowe) w programach pracujących w środowisku Windows (np. Word, Excel, Corel 11, Photoshop itp.), wydruki czy rysunki oryginalne dobrej jakości,
• zdjęcia – oryginalne lub zapis z aparatu cyfrowego w możliwie najwyższej rozdzielczości (tif, jpg), ewentualnie skany z rozdzielczością minimum 300 dpi.,
• tabele – należy umieścić w tekście lub osobnym dokumencie (jeżeli jest ich dużo), nie należy stosować ozdobników, kolorów tła.

2. Do wszystkich materiałów dodatkowych należy przesłać opisy dotyczące: ułożenia na kolumnie, wielkość w podstawie, ewentualnie wytyczne dotyczące kadrowania, podpisy, tytuły, numery. Rysunki i tablice umieszczone w tekście podstawowym – blisko miejsca powołania na nie lub na osobnych stronach w kolejności numeracji, z zaznaczeniem w tekście miejsca ich występowania. Prosimy pamiętać o wykonywaniu rysunków zgodnie z poniższymi wytycznymi:
• rysunki muszą być czytelne i wyraźne,
• opisy rysunków należy ujednolicić i dostosować do ich wielkości,
• rysunki nie powinny mieć obramowania i cieniowanego szarego tła,
• na wykresach, rysunkach i schematach opis tekstowy należy upraszczać do niezbędnego minimum.
• wszelkie objaśnienia należy umieszczać w podpisie, ewentualnie w legendzie pod rysunkiem.
• rysunki, wykresy i schematy, jeśli to możliwe, prosimy dołączyć w wersji oryginalnej jako pliki źródłowe,
• wszystkie dostarczane grafiki w formie rastrów (.jpg, .tif, .png) powinny być wielkości umożliwiającej uzyskanie rozdzielczości 300 dpi w podstawie, pliki o niższej rozdzielczości uniemożliwiają poprawne ich wydrukowanie.

3. We wszystkich artykułach należy zachować jednolity podział tekstu i zapis, jednolitą numerację rysunków, wzorów i tablic oraz jednolitą skalę rysunków.

Szablon publikacji nadsyłanych do czasopisma "Prawo Morskie"

Zasady etyki publikacyjnej


Zasady etyki publikacyjnej


Redakcja „Prawa Morskiego” stosuje zasady odpowiedzialności i etyki zalecane przez Committee on Publication Ethics (COPE) dla wszystkich stron biorących udział w procesie publikacji i podejmuje wszelkie możliwe środki przeciwko jakimkolwiek nadużyciom.


1. Odpowiedzialność redakcji

1.1. Zasada bezstronności i sprawiedliwości. Przesłane teksty naukowe są oceniane pod kątem tylko i wyłącznie zawartości merytorycznej, bez względu na rasę, płeć, orientację seksualną, przekonania religijne, obywatelstwo lub ideologię polityczną.

1.2. Decyzje o publikacji. Redaktor naczelny jest odpowiedzialny za podjęcie decyzji, który z nadesłanych artykułów powinien zostać opublikowany. Decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu tekstu naukowego do publikacji redaktor naczelny podejmuje w oparciu o recenzje, oceniające jego treść, oryginalność, nowatorstwo, przejrzystość oraz adekwatność do zakresu czasopisma. Przy podejmowaniu decyzji, Redaktor naczelny może konsultować się z Radą Naukową. Redaktor naczelny jest zobowiązany do przestrzegania obowiązujących przepisów dotyczących zniesławienia, łamania praw autorskich i plagiatu oraz do ponoszenia pełnej odpowiedzialności za decyzje o publikacji tekstów naukowych.

1.3. Zasada poufności. Redaktor naczelny oraz Rada Naukowa muszą zapewnić, że wszystkie materiały przesłane do publikacji pozostaną poufne na etapie recenzowania. Nie mogą ujawniać żadnych informacji o przesłanym rękopisie nikomu poza autorami, recenzentami, potencjalnymi recenzentami, innymi doradcami redakcyjnymi (np. tłumaczami) i wydawcą.

1.4. Ujawnienie i konflikt interesów.
Niepublikowane artykuły, ich fragmenty czy materiały w nich zawarte nie mogą być wykorzystywane przez redaktora do własnych badań, bez pisemnej zgody autorów.

1.5. Utrzymanie integralności dorobku naukowego.
Redakcja będzie strzec integralności opublikowanego dorobku akademickiego, wydając w razie potrzeby poprawki, uzupełnienia i odwołania. Równocześnie redakcja dołoży wszelkich starań by wyłapać niewłaściwe badania i publikacje. Plagiaty i prace opierające się na fałszywych danych są niedopuszczalne. Redaktor powinien podjąć odpowiednie działania, gdy pojawią się zastrzeżenia etyczne do przesłanej pracy lub opublikowanego artykułu. W uzasadnionych przypadkach redakcja będzie publikować poprawki, wyjaśnienia, odwołania i przeprosiny.

1.6. Wycofanie opublikowanych artykułów. Redaktor czasopisma rozważy wycofanie opublikowanego tekstu naukowego, jeżeli: istnieją dowody wskazujące, że wyniki badań w nim zaprezentowane są niewiarygodne, zostały wcześniej opublikowane w innym miejscu bez odpowiedniego odniesienia, pozwolenia lub uzasadnienia (przypadki zbędnych publikacji), praca stanowi plagiat lub opiera się na nieetycznych badaniach. Powiadomienie o wycofaniu powinno być powiązane z wycofanym tekstem naukowym (poprzez umieszczenie tytułu i autorów w nagłówku wycofania), wyraźnie identyfikować wycofany tekst i wskazać, kto go wycofuje. Zawiadomienia o wycofaniu powinny zawsze zawierać uzasadnienie wycofania z podaniem powodu, aby odróżnić niezamierzony błąd od niewłaściwego postępowania. Wycofane teksty naukowe nie będą usuwane z drukowanych egzemplarzy czasopisma, ani z archiwów elektronicznych, ale ich wycofany status zostanie wskazany w sposób możliwie jak najbardziej czytelny.




2. Obowiązki autorów


2.1. Standardy publikowania wyników badań. Autorzy artykułów prezentujących wyniki oryginalnych badań powinni przedstawić dokładny opis wykonanej pracy oraz obiektywne omówienie jej znaczenia. Dane wyjściowe powinny być dokładnie przedstawione w artykule. Artykuł powinien zawierać wystarczająco dużo szczegółów i odnośników, aby umożliwić innym weryfikowanie postawionych tez. Sfabrykowanie, prezentowanie fałszywych lub niedokładnych wyników badań stanowi zachowanie nieetyczne i skutkować będzie odrzuceniem rękopisu lub wycofaniem opublikowanego artykułu.

2.2. Oryginalność i plagiat. Autorzy powinni upewnić się, że napisali całkowicie oryginalne prace, a jeśli wykorzystali pracę i/lub słowa innych osób, musi to być wyraźnie oznaczone jako cytat. Plagiaty są niedopuszczalne.

2.3. Publikacja wielokrotna lub równoczesna. Autorzy nie powinni publikować rękopisu opisującego te same badania w więcej niż jednym czasopiśmie. Jednak w wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach Redakcja „Prawa Morskiego” rozważy publikację tekstu opublikowanego w innym wydawnictwie, o ile było ono skierowane do innego odbiorcy i w innym języku.

2.4. Autorstwo. Prace publikowane w „Prawie Morskim” muszą być podpisane przez osoby, które istotnie są ich autorami i odpowiadają za ich treść. Osoby, których udział w powstaniu zgłaszanej pracy jest znikomy (na przykład ograniczony do udostępnienia materiałów z badań) mogą być wymienione w podziękowaniach, nie mogą jednak figurować jako autorzy. W przypadku wątpliwości redakcja zwraca się z prośbą o określenie udziału w powstaniu pracy poszczególnych osób figurujących jako autorzy. Autorzy powinni też ujawniać w przypisie lub podziękowaniach informacje o osobach i instytucjach, które przyczyniły się do powstania pracy poprzez wkład merytoryczny, rzeczowy lub finansowy. Autor zgłaszający pracę do publikacji powinien upewnić się, że w pracy uwzględnieni są tylko właściwi współautorzy oraz, że widzieli oni i zatwierdzili ostateczną wersję pracy i wyrazili zgodę na przesłanie jej do publikacji. Przypadki nierzetelności naukowej będą dokumentowane i ujawniane.

2.5. Uznanie źródeł. Autorzy powinni dbać o odpowiednie oznaczenie rezultatów pracy innych badaczy. Wobec tego należy cytować publikacje, z których czerpali informacje i tezy podczas pisania własnego tekstu naukowego.

2.6. Istotne błędy w opublikowanych pracach. Gdy autor odkryje istotny błąd lub nieścisłość we własnej opublikowanej pracy, jego obowiązkiem jest niezwłoczne powiadomienie redaktora lub wydawcy czasopisma oraz współpraca z redaktorem w celu wycofania lub poprawienia tekstu.


3. Obowiązki recenzentów

3.1. Wkład w decyzje redakcyjne. Recenzje naukowe pomagają redakcji w podejmowaniu decyzji redakcyjnych i stanowią pomoc autorom w ulepszaniu ich tekstów naukowych.

3.2. Terminowość. Każdy recenzent, który czuje się niekompetentny do zrecenzowania zgłoszonej mu pracy lub wie, że terminowe wykonanie recenzji będzie niemożliwe, powinien powiadomić o tym redaktora i wycofać się z procesu recenzowania.

3.3. Poufność. Cały rękopis otrzymany do recenzji jest traktowany jako dokument poufny. Nie wolno go pokazywać, ani omawiać z innymi osobami, z wyjątkiem osób upoważnionych przez redaktora.

3.4. Standardy obiektywności. Recenzje powinny być prowadzone obiektywnie. Krytyka osoby autora jest niewłaściwa. Recenzenci powinni jasno wyrażać swoje poglądy za pomocą odpowiednich argumentów merytorycznych.

3.5. Uznanie źródeł. Wszelkie istotne podobieństwa lub powielanie się między ocenianą pracą a jakimkolwiek innym opublikowanym artykułem należy zgłosić redaktorowi. Recenzenci powinni wskazać odpowiednie opublikowane prace, które nie zostały zacytowane przez autorów.

3.6. Ujawnianie i konflikt interesów. Informacje lub pomysły uzyskane w wyniku oceny muszą być traktowane jako poufne i nie mogą być wykorzystywane przez recenzenta dla osobistych korzyści. Recenzenci nie powinni podejmować się oceny manuskryptów, w których występują konflikty interesów.

wynikające ze współpracy lub innych relacji z jakimkolwiek autorem, podmiotami prywatnymi lub instytucjami zaangażowanymi w opracowanie tekstu naukowego. Autorom przysługuje prawo odniesienia się do recenzenckich uwag krytycznych.

Procedura recenzowania

Procedura recenzowania:

1. Wszystkie teksty naukowe, w tym artykuły naukowe i glosy, zgłoszone do redakcji „Prawa Morskiego” podlegają obustronnie niejawnej recenzji.

2. Każda tekst naukowy oceniany jest przez niezależnych ekspertów w danej specjalizacji.

3. Redakcja dołoży wszelkich starań, aby wybrać recenzentów, którzy nie mają żadnej zależności służbowej czy prywatnej z Autorem ocenianego tekstu.

4. Recenzenci zobowiązani są do przedstawienia obiektywnej oceny zgłoszonego tekstu naukowego.

5. Recenzenci zobowiązani są do ujawnienia odkrytych nieprawidłowości, w szczególności wszelkiego rodzaju plagiatów lub autoplagiatów.

6. Recenzja musi mieć formę pisemną i musi zawierać jednoznaczną ewaluację nadesłanego tekstu naukowego.

7. Recenzenci oceniają czy tekst naukowy kwalifikuje się do publikacji. Ocena jest dokonywana z uwzględnieniem następujących kryteriów:
- nowatorstwo tematu;
- uwzględnienie najnowszej literatury przedmiotu;
- zastosowanie właściwej metodologii; wpływ tekstu naukowego na aktualny stan badań w dziedzinie prawa morskiego, prawa morza, prawa środowiska morskiego i zrównoważonego rozwoju oraz otoczenie społeczno-gospodarcze.

8. Recenzowane teksty naukowe traktowane są jako materiały poufne.

9. Recenzenci pozostają anonimowi.

10. Autorzy są zobowiązani do uczestniczenia w procesie recenzyjnym, w szczególności do uwzględnienia lub odniesienia się do sugerowanych poprawek i usunięcia ujawnionych błędów.

11. W każdym tomie drukowanym „Prawa Morskiego” oraz na stronie internetowej redakcja publikuje listę recenzentów współpracujących z czasopismem przy danym tomie.




Polityka antyplagiatowa

The ‘Maritime Law’ journal observes the principles of scientific transparency and integrity.

We therefore accept no forms of plagiarism, ghostwriting, or honorary authorship. In order to prevent these, relevant provisions have been included into the agreements signed with authors.

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji