Wyniki wyszukiwania

Filtruj wyniki

  • Czasopisma
  • Autorzy
  • Słowa kluczowe
  • Data
  • Typ

Wyniki wyszukiwania

Wyników: 3
Wyników na stronie: 25 50 75
Sortuj wg:
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

Kontekst rozważań stanowią niepokojące wyniki badań nauk empirycznych dotyczące ryzyka przekraczania tzw. granic planetarnych. Są one od około dwóch dekad nagłaśniane w ramach dyskusji o epoce człowieka – antropocenie. W ich obliczu przyjęte zostaje założenie o konieczności interdyscyplinarnej, prośrodowiskowej korekty szeroko pojętej myśli społecznej oraz uspołecznienia dyskusji o antropocenie. Autorka interpretuje i analizuje dwa modele: krytykę kapitałocenu Jasona W. Moore’a oraz planetarną myśl społeczną Nigela Clarka i Bronisława Szerszynskiego wskazując na wybrane zalety obu koncepcji, a następnie dyskutując słabości propozycji Clarka i Szerszynskiego. W ostatniej części artykułu zrekonstruowane zostały najważniejsze założenia i tezy tzw. ekonomii ekologicznej dewzrostu. Jak przekonuje autorka, dziedzina ta stanowi współcześnie najpłodniejszą egzemplifikację planetarnej myśli społecznej. W jej obrębie możliwe jest konstruktywne uspołecznienie akademickiej debaty o antropocenie.
Przejdź do artykułu

Bibliografia

1. Angus, Ian. 2016. Facing the Anthropocene. Fossil Capitalism and the Crisis of the Earth System. New York: Monthly Review Press.
2. Asafu-Adjaye, John et al. 2015. An Ecomodernist Manifesto. http://www.ecomodernism.org. Dostęp: 29.01.2022.
3. Bińczyk, Ewa. 2018. Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
4. Bińczyk, Ewa. 2018a. Utrata przyszłości w epoce antropocenu. Stan Rzeczy, 1, 14: 109–134. DOI: 10.51196/srz.14.6.
5. Bińczyk, Ewa. 2021. Pandemia i rozszczelnianie zdrowego rozsądku. Szansa na demontaż ‘business as usual’? W: P. Wielgosz, red. Ekonomie przyszłości. Warszawa: Biennale Warszawa, 27–35.
6. Bińczyk, Ewa. 2021a. Klimatyczne korygowanie gospodarek. Jonathan Symons na rzecz państwa z misją dekarbonizacji. W: E. Lechman, A. Marszk, P. Parszutowicz, M. Popowska, red. Ekonomia, kultura, wartości albo trzy oblicza roztropności. Gdańsk: Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, 213–226.
7. Bonneuil, Christophe. 2015. The Geological Turn. Narratives of the Anthropocene. W: C. Hamilton, C. Bonneuil, F. Gemenne, eds. The Anthropocene and the Global Environmental Crisis. Rethinking Modernity in a New Epoch. Routledge, London-New York: Routledge, 17–31.
8. Bonneuil, Christophe, Jean-Baptiste Fressoz. 2016. The Shock of the Anthropocene: the Earth, History and Us. Przekład David Fernbach. London: Verso.
9. Chakrabarty, Dipesh. 2014. Klimat historii. Cztery tezy. Przekład Magdalena Szcześniak. Teksty Drugie, 5: 168–199.
10. Clark, Nigel, Szerszynski, Bronislaw. 2021. Planetary Social Thought. The Anthropocene Challenge to the Social Sciences. Cambridge, Medford: Polity Press.
11. Crutzen, Paul J., Eugene F. Stoermer. 2000. The ‘Anthropocene’. Global Change Newsletter, 41: 17–18.
12. Daly, Herman. 1996. Beyond Growth: the Economic of Sustainable Development. Boston: Beacon Press.
13. D’Alisa Giacomo, Federico Demaria, Giorgos Kallis, eds. 2020. Dewzrost. Słownik nowej ery. Przekład Łucja Lange. Wydawnictwo Instytutu Spraw Obywatelskich.
14. Ellis, Erle. 2018. Anthropocene. A Very Short Introduction. Oxford, UK: Oxford University Press.
15. Fletcher, Robert, Crelis Rammelt. 2017. Decoupling: A Key Fantasy of the Post-2015 Sustainable Development Agenda. Globalizations, 14, 3: 450–467. doi: 10.1080/14747731.2016.1263077.
16. Galbraith, Kenneth. 2012. Godne społeczeństwo. Program troski o ludzkość. Przekład Adam Szeworski. Warszawa: Polskie Towarzystwo Ekonomiczne.
17. Gates, Bill. 2021. Jak ocalić świat od katastrofy klimatycznej. Rozwiązania, które już mamy, zmiany, jakich potrzebujemy. Przekład Michał Rogalski. Warszawa: Wydawnictwo Agora.
18. Grodzicki, Maciej. 2021. Efektywność to nie wszystko. Światową produkcję czekają przetasowania. W: P. Wielgosz, red. Ekonomie przyszłości. Warszawa: Biennale Warszawa, 37–46.
19. Hamilton, Clive. 2016. The Anthropocene as Rupture. The Anthropocene Review, 3, 2: 93–106. DOI: 10.1177/2053019616634741.
20. Hamilton, Clive, Christophe Bonneuil, François Gemenne, eds. 2015. The Anthropocene and the Global Environmental Crisis. Rethinking Modernity in a New Epoch. London, New York: Routledge.
21. Hickel, Jason. 2020. What Does Degrowth Mean? A Few Points of Clarification. Globalizations, 18, 7784: 1–7. DOI: 10.1080/14747731.2020.1812222.
22. Hickel, Jason. 2021. Mniej znaczy lepiej. O tym, jak odejście od wzrostu gospodarczego ocali świat. Przekład Jerzy Paweł Listwan. Kraków: Karakter.
23. Hornborg, Alf. 2019. Nature, Society, and Justice in the Anthropocene. Unraveling the Money-Energy-Technology Complex. Cambridge, New York: Cambridge University Press.
24. IPBES. 2019. Global Assessment Report on Biodiversity and Ecosystem Services of the Intergovernmental Science-Policy Platform on Biodiversity and Ecosystem Services. E. S. Brondizio, J. Settele, S. Díaz, H.T. Ngo, eds. Bonn: IPBES.
25. Jackson, Tim. 2015. Dobrobyt bez wzrostu. Ekonomia dla planety o ograniczonych zasobach. Przekład Marcin Polakowski. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.
26. Jackson, Tim. 2021. Post Growth. Life after Capitalism. Cambridge, UK, Medford MA: Polity Press.
27. Kallis, Giorgos. 2011. In Defence of Degrowth. Ecological Economics, 70: 873–880. doi: 10.1016/j.ecolecon.2010.12.007. 28. Kolbert, Elizabeth. 2016. Szóste wymieranie. Historia nienaturalna. Przekład Tatiana Grzegorzewska, Piotr Grzegorzewski. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B.
29. Latouche, Serge. 2009. Farewell to Growth. Cambridge: Polity Press.
30. Lessenich, Stephan. 2019. Living Well at Other’s Expense. The Hidden Costs of Western Prosperity. Przekład Nick Somers. Cambridge, Medford MA: Polity Press.
31. Lewis, Simon L., Mark A. Maslin. 2015. Defining the Anthropocene. Nature, 519: 171–180. DOI: 10.1038/nature14258.
32. Lövbrand, Eva, Silke Beck, Jason Chilvers, Tim Forsyth, Johan Hedren, Mike Hulme, Rolf Lidskog, Eleftheria Vasileiadou. 2015. Who Speaks for the Future of the Earth? How Critical Social Science Can Extend the Conversation on the Anthropocene? Global Environmental Change, 32 (Supplement C): 211–218.
33. Lynch, Amanda H., Siri Veland. 2018. Urgency in the Anthropocene. Cambridge: The MIT Press.
34. Malm, Andreas, Alf Hornborg. 2014. The Geology of Mankind? A Critique of the Anthropocene Perspective. The Anthropocne Review, 1, 1: 62–69. DOI: 10.1177/2053019613516291.
35. Malm, Andreas. 2016. Fossil Capital: the Rise of Steam Power and the Roots of Global Warming. London: Verso.
36. Marzec, Andrzej. 2021. Antropocień. Filozofia i estetyka po końcu świata. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
37. Meadows, Donella et al. 1973. Granice wzrostu. Przekład Wiesława Rączkowska, Stanisław Rączkowski. Wstęp Kazimierz Secomski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne.
38. Moore, Jason. W. 2014. Kryzys ekologiczny czy ekologicznie-światowy? Przekład Andrzej W. Nowak, Krzysztof Abriszewski. Praktyka Teoretyczna, 4, 14: 259–267. doi: 10.14746/prt.2014.4.13.
39. Moore, Jason. W., red. 2021. Antropocen czy kapitałocen? Natura, historia i kryzys kapitalizmu. Przekład Krzysztof Hoffman, Patryk Szaj, Weronika Szwebs. Poznań: WBPiCAK, UAM.
40. O’Neill, Dan, Federico Demaria, Giorgos Kallis et al. (238 badaczy). 2018. The EU Needs a Stability and Wellbeing Pact, not More Growth – A Letter. The Guardian, 16 września. https://www.theguardian.com/politics/2018/sep/16/the-eu-needs-a-stability-and-wellbeing-pact-not-more-growth. Dostęp 29.08.2021.
41. Orłowski, Witold. 2021. Unia Europejska i świat po pandemii – wymiar ekonomiczny (9 hipotez i 4 wnioski dla Polski). W: J. Niżnik, red., z udziałem J. Barcza i J. Truszczyńskiego. Polska w Europie jutra: polityka europejska Polski w kontekście zmian międzynarodowych XXI wieku. Warszawa: Komitet Prognoz „Polska 2000 Plus” PAN, 33–47.
42. Pitron, Guillame. 2019. Wojna o metale rzadkie. Ukryte oblicze transformacji energetycznej i cyfrowej. Przekład Andrzej Bilik. Warszawa: Wydawnictwo Kogut.
43. Raworth, Kate. 2021. Ekonomia obwarzanka. Siedem sposobów myślenia o ekonomii XXI wieku. Przekład Aleksandra Paszkowska. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej.
44. Rignot, Eric, Jérémie Mouginot, Berndt Scheuchl et al. 2019. Four Decades of Antarctic Ice Sheet Mass Balance from 1979-2017. PNAS, 116, 4: 1095–1103. DOI: 10.1073/pnas.1812883116.
45. Ripple, William J. et al. 2021. World Scientists’ Warning of a Climate Emergency 2021. Bioscience. DOI: 10.1093/biosci/biab079, 28 lipca. Dostęp 29.08.2021.
46. Rockström, Johan et al. 2009. A Safe Operating Space for Humanity. Nature, 46 (wrzesień): 472–475. DOI: 10.1038/461472a.
47. Schandl, Heinz, Marina Fischer-Kowalski, James West, Stefan Giljum et al. 2018. Global Material Flows and Resource Productivity. Fourty Years of Evidence. Journal of Industrial Ecology, 22, 4: 827–838. DOI: 10.1111/jiec.12626.
48. Symons, Jonathan. 2019. Ecomodernism. Technology, Politics and Climate Crisis. Cambridge. Medford MA: Polity Press.
49. Victor, Peter. 2019. Managing without Growth. Slower by Design, not Disaster. Cheltenham, UK, Northhampton, MA: Edward Elgar, wyd. drugie poprawione i uzupełnione.
50. Weizsäcker, Ernst Ulrich von, Anders Wijkman. 2018. Come On! Capitalism, Short-termism and the Destruction of the Planet. New York: Springer.
51. Wiernadski, Władimir. 1998. The Biosphere. Przekład David B. Langmuir. New York: Springer

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Ewa Bińczyk
1
ORCID: ORCID

  1. Uniwersytet Mikołaja Kopernika

Abstrakt

The problem of mutual relations between philosophy and theology has been a challenge since Christian antiquity and disputes about the role of pagan philosophy in theological deliberations. In the Middle Ages, a model of creative cooperation between the two sciences was developed, but in modern times, as a result of the progressing processes of secularization, philosophy began to oppose theology. In contemporary times, the references of philosophical sciences to theology are not easy and escape unambiguousness. The article reflects on the contemporary relationship between philosophy and theology and asks what conditions must be met for a creative dialogue between the two sciences to take place. When does theology become interesting for a philosopher, and when is it a relic of its former glory, with nothing to offer it today? The analysis undertaken in the article contributes to the title problem, important both from the point of view of contemporary theology and humanistic culture.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Krzysztof Stachewicz
1

  1. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

The article discusses iconography as a phenomenon of theo-anthropology. The general aim of these analyses is to explain the essence of iconography from the perspective of ontological anthropology – by relating it to the human existence in terms of the possibility and duty of being oneself. In this article, we consider the hypothesis according to which icon-writing has four main complementary formulations: liturgical (icon-writing as a liturgical process), artistic (icon-writing as God’s art), spiritual (icon-writing as spirituality), mystical (icon-writing as prayer). Confirming the truth of the hypothesis constitutes our main goal. We are heading towards it through the implementation of two main research tasks. In the first of them, we demonstrate that each of the assumed models of iconography contains four components (liturgical, artistic, spiritual, mystical), but in each model only one of them dominates, and it is from its perspective that the others are understood. In the second task, we show that each of these models is based on a different onto-anthropological principle – one of the four main ones (community, reflexivity, ethics, religiosity) – corresponding to one of the dimensions of the human existence in ontological terms, the concept of which we adopt for the purposes of this article. A given anthropological principle determines which of the elements of iconography dominates, i.e. what it is above all.
Przejdź do artykułu

Bibliografia


Aleksandr Sokolov: Ikonopisʹ – udel marginalov. Podgotovila Oksana Golovko, [v:] https://www.pravmir.ru/aleksandr-sokolov-ikonopis-udel-marginalov/.
Alter Icons. The Russian Icon and Modernity, ed. by J. Gatrall, D. Greenfield, Pennsylvania 2010.
Arkhimandrit Zinon (Teodor), Besedy ikonopisca, Sankt-Peterburg 2017.
Arkhimandrit Zinon (Teodor), Ikona v liturgicheskom vozrozhdenii, [v:] http://almanac.voopik.ru.
Bator Z., Ikony jako zadanie i wezwanie dla teologii, „Salvatoris Mater” 2008, nr 1.
Brążkiewicz B., Blask Taboru – światło ikony. Od bizantyńskiej mozaiki do Andrieja Rublowa, „Ethos” 2017, nr 3.
Bułgakow S., Ikona i kult ikony, tłum. H. Paprocki, Bydgoszcz 2002.
Bułgakow S., Prawosławie, tłum. H. Paprocki, Białystok 1992.
Bunge G., Ewagriusz z Pontu – mistrz życia duchowego, tłum. J. Bednarek, i in., Kraków: Tyniec 1998.
Cervera J., Teologia i duchowość świętej ikony Kościoła w świetle Katechizmu Kościoła Katolickiego [w:] Ikona liturgiczna. Ewangeliczne przesłanie ikonografii maryjnej, red. K. Pek, Warszawa 1999.
Chrystus wybawiający. Teologia świętych obrazów, red. A. Napiórkowski, Kraków 2003.
Czerski J., Boska liturgia św. Jana Chryzostoma. Wprowadzenie liturgiczno-biblijne do liturgii eucharystycznej Kościoła Wschodniego, Opole 1998.
Dobieszewski J., Okno ku wieczności – symbolika ikony, [w:] Symbol w kulturze rosyjskiej, red. K. Duda, T. Obolevitch, Kraków 2010.
Dudek A., On some aspects of word, image and human values as reflected by Russian Orthodox icons and western religious paintings, „Politeja” 2016, nr 5.
Elwich B., Ikona – duchowość i filozofia, Kraków 2006.
Ewagriusz z Pontu, Pisma ascetyczne, t. 1, tłum. K. Bielawski i in., Kraków: Tyniec 1998.
Evdokimov P., Sztuka ikony. Teologia piękna, tłum. M. Żurowska, Warszawa 1999.
Florenski P., Ikonostas i inne szkice, tłum. Z. Podgórzec, Białystok 1997.
Foucault M., Hermeneutyka podmiotu, tłum. M. Herer, Warszawa 2012.
Geffré C., Chrześcijaństwo i przemiany sacrum, tłum. L. Grygiel, „Znak” 1975, nr 248.
Glaeser Z., Ikonostas syntezą chrześcijańskiej duchowości, [w:] Chrystus wybawiający. Teologia świętych obrazów, red. A. Napiórkowski, Kraków 2003.
Golovko O., Aleksandr Sokolov – Ikonopisets, kotoromu bylo interesno zhitʹ, [v:] https://pravoslavie.ru/140490.html.
Granat W., Ku uczłowieczeniu przez ascezę, [w:] Asceza – odczłowieczenie czy uczłowieczenie, red. W. Słomka. Lublin 1985.
Hadot P., Ćwiczenia duchowe i filozofia starożytna, tłum. P. Domański, W. Klenczon, Warszawa 2019.
Hadot P., Czym jest filozofia starożytna?, tłum. P. Domański, Warszawa 2018.
Hadot P., Przemowa do wydania francuskiego, [w:] J. Domański, Metamorfozy pojęcia filozofii, Warszawa 1996.
Ikona Svyatogo Khosemarii, [v:] https://opusdei.org/ru/article/ikona-sviatogo-khosemarii.
«Ikonopisʹ kak sposob obshcheniya s Bogom». Aleksandr Lavdanskiy, [v:] https://radiovera.ru/ikonopis-kak-sposob-obshhenija-s-bogom-aleksandr-lavdanskij.html.
Intervʹyu s ikonopistsem Aleksandrom Sokolovym. Besedoval Evgeniy Danilov, [v:] http://www.rodon.org/society-080213151140.
Jacyniak A., Rola ikony w modlitwie, [w:] Ikona liturgiczna: ewangelizacyjne przesłanie ikonografii maryjnej, red. K. Pek, Warszawa 1999.
Janocha M., Dar Wschodu dla Zachodu. Kilka uwag o współczesnej ikonie w Kościele katolickim, [w:] Dziedzictwo chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu: między pamięcią a oczekiwaniem, red. U. Cierniak, J. Grabowski, Częstochowa 2006.
Janocha M., Sztuka a dogmat. Panoramiczny zarys problematyki, [w:] Dogmat i metoda, red. R. Woźniak, Kraków 2021.
Jazykowa I., Oto czynię wszystko nowe. Ikona w XX wieku, tłum. H. Paprocki, Warszawa 2011.
Karłowicz D., Sokrates i inni święci. O postawie starożytnych chrześcijan wobec rozumu i filozofii, Warszawa 2020.
Klauza K., Kultura przestrzenią dialogu Kościoła ze światem po Vaticanum Secundum, „Ethos” 2012, nr 25.
Klauza K., Teologiczna hermeneutyka ikony, Lublin 2000.
Klauza K., Teokalia. Piękno Boga. Prolegomena do estetyki dogmatycznej, Lublin 2008.
Kłoczowski J., Duchowość dzisiaj – wprowadzenie, [w:] Duchowość dzisiaj – kontekst religijny i kulturowy, Kraków 2001.
Konstytucja o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium, 10, [w:] https://apologetyka.katolik.pl/konstytucja-o-liturgii-swietej/.
Kostetskyy M., Epifanijny wymiar ikony, [w:] Wokół teologii ikony, red. B. Kochaniewicz, Poznań 2011.
Leloup J-Y., Hezychazm. Zapomniana tradycja modlitewna, tłum. H. Sobieraj, Kraków 1996.
Leszczyński M., Wybrane aspekty ikonografii archimandryty Zenona (Teodora) i jej teologiczne podstaw, „Latopisy Akademii Supraskiej” 2021, nr 12.
Lonergan B., Metoda w teologii, tłum. A. Bronk, Warszawa 1976.
Łosski W., Teologia mistyczna Kościoła wschodniego, tłum. M. Sczaniecka, Warszawa 1989.
Łukaszuk T., Obraz święty – ikona w życiu, w wierze i w teologii Kościoła. Zarys teologii świętego obrazu, Częstochowa 1993.
Macheta L., Aktualność Ewagriańskiej koncepcji ośmiu logismoi. Antropologia duchowości, [w:] Chrześcijaństwo a współczesne koncepcje człowieka, „Prace Komisji Kultury Słowian”, t. 1, Kraków 2013.
Macheta L., Model duchowy ikonopisania według Aleksandra Sokołowa, „Slavia Orientalis” 2023, nr 2.
Macheta L., Onto-antropologiczne podstawy religijności w twórczości duchowych inspiratorów rosyjskiego renesansu filozoficzno-religijnego (Dostojewski, Czechow, Tołstoj), [w:] Epistemologia doświadczenia religijnego w XX-wiecznej filozofii rosyjskiej i żydowskiej, red. J. Dobieszewski, S. Krajewski, J. Mach, Kraków 2018.
Maksym Wyznawca, Rozdziały o miłości (61), [w:] Filokalia. Teksty o modlitwie serca, tłum. J. Naumowicz, Tyniec 1998.
Mantzaridis G., Przebóstwienie człowieka, tłum. I. Czaczkowska, Lublin 1997.
McGuckin J., Florensky and Iconic Dreaming, [in:] Alter Icons. The Russian Icon and Modernity, ed. by J. Gatrall, D. Greenfield, Pennsylvania 2010.
Meyendorff J., Teologia bizantyjska. Historia i doktryna, tłum. J. Prokopiuk, Kraków 2007.
A., Ikona czy obraz sakralny? Pisać czy malować? – kilka dylematów słownych wokół pojęć związanych ze sztuką prawosławną w Polsce, „Latopisy Akademii Supraskiej” 2021, nr 12.
Niziński R., Miłość jako podstawa poznania Boga u mistyków. Nauka św. Jana od Krzyża, „Filozofia Chrześcijańska” 2014, t. 11.
Obraza nelʹzya unichtozhatʹ, dazhe esli oni kazhutsya plokho napisannymi. O rabote i chudesakh v zhizni ikonopistsa Alekseya Vronskogo. Besedovala Oksana Golovko, [v:] https://www.pravoslavie.ru.
Ozorowski E., Dzieje teologii w starożytności, „Studia Тeologiczne” 1984, nr 2.
Paprocki H., Problem ikony, [w:] S. Bułgakow, Ikona i kult ikony, tłum. H. Paprocki, Bydgoszcz 2002.
Pietras H., Orygenes, Kraków 2003.
Putʹ k sebe. Ikonopisec Aleksandr Sokolov, [v:] https://antiguo-hidalgo.livejournal.com.
Quenot M., Ikona. Okno ku wieczności, tłum. H. Paprocki, Białystok 1997. Rak R., Liturgiczno-pastoralne podstawy uczestnictwa w Eucharystii, [w:] Eucharystia – miłość i dziękczynienie, red. W. Słomka, J. Nowak, Lublin 1992.
Ratzinger J. Duch liturgii, tłum. E. Pieciul, Kraków 2020.
Rorem P., Duchowość mistyczna Pseudo-Dionizego Areopagity, [w:] Duchowość chrześcijańska. Początki do XII wieku, red. B. McGinn, J. Meyendorff, J. Leclercq, tłum. P. Blumczyński, S. Patlewicz, Kraków 2010.
Różycka-Klejnowska J., Klejnowski-Różycki D., Studium ikony, Zabrze 2011.
Słupek R., Argument kaloniczny w teologii fundamentalnej. Uwagi na marginesie dokumentu Papieskiej Rady ds. Kultury „Via pulchritudinis” – uprzywilejowana droga ewangelizacji i dialogu, „Wrocławski Przegląd Teologiczny” 2021, nr 29.
Stróżewski W., Wokół piękna. Szkice z estetyki, Kraków 2002.
Strzelecka M., Teologia sztuki sakralnej, „Studia Theologica Varsaviensia” 1968, nr 2.
Špidlik T., Gargano I., Duchowość ojców greckich i wschodnich, tłum. J. Dembska, Kraków 1997.
Štrukelj A., Duchowe piękno ikon, [w:] Chrystus Wybawiający. Teologia świętych obrazów, red. A. Napiórkowski, Kraków 2003.
Tatarova I., Ikona miejscem spotkania. Ikona i artysta, [w:] Dziedzictwo chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu. Między pamięcią a oczekiwaniem, red. U. Cierniak, J. Grabowski, Częstochowa 2006.
Tischner J., Etyka wartości i nadziei, [w:] Wobec wartości. D. von Hildebrand, J. Kłoczowski, J. Paściak, J. Tischner, Poznań 1984.
Tischner J., To, co najważniejsze, oprac. W. Bonowicz, Kraków 2021.
Tofiluk J., Hezychazm i jego wpływ na rozwój duchowości, „Elpis” 2002, nr 4.
Tokarski F., Mistyka drogą chrześcijanina do Boga, „Studia Gdańskie” 2007, nr 21.
Urbański S., Modlitwa w tradycji wschodniej, [w:] Dziedzictwo chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu: między pamięcią a oczekiwaniem, red. U. Cierniak, J. Grabowski, Częstochowa 2006.
Urbański S., Współczesne ujęcie mistyki, [w:] Duchowość przełomu wieku, red. S. Urbański, M. Szymula, Warszawa 2000.
Uspienski L., Teologia ikony, tłum. M. Żurowska. Poznań 1993.
Werbiński I., Rola ascezy w osiąganiu doskonałości chrześcijańskiej, [w:] Asceza – odczłowieczenie czy uczłowieczenie, red. W. Słomka, Lublin 1985.
Weron E., Specyficzna duchowość ludzi świeckich, [w:] Asceza – odczłowieczenie czy uczłowieczenie, red. W. Słomka, Lublin 1985.
Workowski A., Epoché Husserla i mistyka, [w:] Jeśli Bóg jest... Księga pamiątkowa na siedemdziesiąte urodziny Ojca Profesora Jana Andrzeja Kłoczowskiego OP, red. J. Barcik, G. Chrzanowski, Kraków 2007.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Lidia Macheta
1

  1. Uniwersytet Jagielloński w Krakowie

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji