Fourteen symposia on early/lower vertebrates have taken place over the last 50 years, usually at about four year

intervals. An average 60 participants have taken part at these symposia, with over one hundred occasionally. The

results of the symposia have been published in proceedings. The symposia started honoring E. A:son Stensiö and

E. Jarvik. Honors were taken up at the 11th symposium in Uppsala again. Since the 13th symposium a Stensiö

award is also given to young researchers in the field.

The central question of the article is should Stanisław Lem be read as a futurologist? The main thesis is that more than in predicting the future Lem always has been more interested in exploration the conceptual limits of science and its technological offshoots.

Gramatyka i logika orzeczników wyrażających relacje jest dobrze znana w ujęciu rachunku predykatów, mówiąc w skrócie, dzięki dziedzictwu Whiteheada i Russella. Jednak w języku naturalnym relacje są często opisywane przy użyciu zwrotów, które C.S. Peirce nazywał „relatywami”, tzn. wyrażeń takich jak np. „brat”, „upominek”, „kierownik”, „skutek”, „następca”, które wymagają dopełnienia przez jeden lub więcej określających terminów, tak aby uzyskać z nich nazwy czy terminy ogólne. Peirce opracował logikę takich relatywów, która wywarła wpływ na E. Schrödera i A. Tarskiego. Nieco później S. Leśniewski, aby sformułować swoją mereologię, wolał użyć terminów relacyjnych, takich jak „część”, „przedmiot obejmujący”, „klasa”, niż predykatów i operatorów, do jakich następnie odwoływano się bardziej powszechnie. W artykule omawiam aspekty gramatyki i logiki terminów relacyjnych, mając na względzie ich zastosowanie do kilku wyróżnionych tematów logiczno-filozoficznych, jak np. liczebność desygnatów, funkcje, abstrakcyjność, zagadnienie kolejności argumentów czy stworzona przez B. Russella wielorelacyjna teoria przekonań i sądów.

This article traces the process by which Ricoeur establishes the character of the discipline of history as a form of narration which expresses the relation between the experience of ‘belonging-to-history’ and the capacity to place this experience at a distance and, thereby, to experience it reflectively.

Zgodnie z pruskim prawem krajowym znalazca skarbu dzielił się własnością po połowie z właścicielem gruntu. Bez obawy o utratę korzyści znalazcy zgłaszali więc odkrycia władzom, o czym licznie informują archiwalia. Już w pierwszych doniesieniach pobieżnie klasyfi kowano monety. Traktowano je nie tylko jako szlachetny kruszec, ale także jako zabytek historyczny. Należało jednak przede wszystkim wyjaśnić, czy znalazca był właścicielem gruntu – w takim przypadku należało do niego 100% (wartości) znaleziska; gdy było inaczej – przyznawano tylko 50%. Liczne przykłady świadczą, że wobec ubogich znalazców skarbów srebrnych państwo pruskie zrzekało się własnych praw. W 1795 r. we wsi Mrzezino w gminie Puck (zaanektowanej przez Prusy w I rozbiorze i występującej pod nazwą Bresin, Amt Putzig) Michał Kloka, pracując na swym polu z synem i sługą, odkrył bogaty skarb złotych monet. Jako czynszownikowi, przyznano mu połowę znaleziska (właścicielem gruntu było państwo). Nie mamy wiadomości, co działo się w latach 1796 i 1797 ze znalezionymi w Mrzezinie solidami wschodniorzymskimi. Dopiero w 1798 r. widzimy w tej sprawie nieporozumienia między władzami lokalnymi w Kwidzynie (wówczas Marienwerder) i władzą centralną, tj. rządem w Berlinie. Władze skarbowe prowincji (Kamera Dominialna) zamierzały monety rozprzedać rozmaitym nabywcom w cenie co najmniej 4 talarów za sztukę, podobnie czyniąc z połową znalazcy. Sumę z aukcyjnej sprzedaży 80 egzemplarzy chciano przeznaczyć dla biblioteki okręgowej w Kwidzynie (Kammerbibliothek), na co zezwolił król Fryderyk Wilhelm III. Rozbieżne zdanie miano co do planowanych miejsc sprzedaży (Berlin, Królewiec, Gdańsk, Elbląg i Toruń). W Berlinie wyrażano wątpliwość, by w innych miastach osiągnięto wyższe ceny niż w stolicy. Pięć monet wyłączono wcześniej z zespołu ze względu na ich nadzwyczajną rzadkość. Niedługo potem wydzielone do sprzedaży 80 egzemplarzy otrzymał do zbadania berliński kupiec Peter Philipp Adler (1726-1814), który był znanym kolekcjonerem monet. W swej ekspertyzie orzekł on, że monety ze skarbu nie są rzadkościami i spotyka się je w większości zbiorów, dlatego powinny być wycenione według wartości złota. Zaproponował ich sprzedaż mennicy berlińskiej i jednocześnie prosił o odsprzedanie mu po dwa egzemplarze monet cesarzy: „Leona, Zenona, Bazyliskusa i Anastazjusza”, po cenie mennicy plus 5%. Propozycji Adlera jednak nie zaakceptowano. Na królewskie polecenie w 1799 r. miano przesłać do Berlina 21 egzemplarzy: „3 Leona, 2 Bazyliskusa, 1 Teodozjusza, 8 Anastazjusza, 7 Zenona” — okazało się jednak, że już przed 25 maja 1799 r. część monet sprzedano (w Królewcu, Elblągu, Warszawie i Toruniu). Do Berlina przesłano zaledwie 15 monet: „10 Anastazjusza, 3 Zenona, 1 Leona i 1 Bazyliskusa”. Mennica nie rozpoznała próby monet (jak stwierdzono, można by to uczynić tylko metodą ogniową) i wyceniła je wedle wagi na 57 talarów. Spośród nich cztery sztuki, niestety dziś nie do zidentyfi kowania, sprzedano do Królewskiego Gabinetu Numizmatycznego w Berlinie — gdzie odnotowano jedynie w 1800 i 1801 r. akcesję czterech złotych monet wczesnobizantyńskich ze skarbu spod Wielkiej Wsi (Grossendorf, dziś Władysławowo). Pozostałe nabyli trzej dygnitarze, a trzy sztuki zaoferowano Adlerowi.

This paper presents and compares microphone calibration methods for the simultaneous calibration of small electret microphones in a wave guide. The microphones are simultaneously calibrated to a reference microphone both in amplitude and phase. The calibration procedure is formulated on the basis of the damped plane wave propagation equation, from which the acoustics field along the wave guide is predicted, using several reference measurements. Different calibration models are presented and the methods were found to be sensitive to the formulation, as well as to the number of free parameters used during the reconstruction of the wave-field. The wave guide model based on five free parameters was found to be the preferred method for this type of calibration procedure.

In some areas of the United States (US), asthma prevalence has reached historically unprecedented highs. Three peer-reviewed studies in New York City found prevalence rates among children from 25% to 39%. That is not true in all places. For example, prevalence in Miami, Florida, was estimated to be only 6-10%. A recent study in major cities in Georgia found only 8.5%. One study in California found asthma prevalence was unrelated to local concentrations of criterion pollutants. In the US, all criterion pollutants, including PM2.5, show a downward trend over the last two decades. These facts argue against any significant influence of criterion pollutants in this crisis.These facts suggest that an unrecognized ambient pollutant may be the cause. One important study in southern California in mid-summer measured pulmonary function in children as it was related to outdoor ozone pollution. They found a negative association; higher levels of ozone were associated with improved respiratory function. We call this a "Paradoxical Ozone Association" (POA). Further evidence for a POA appears in seven other studies in Los Angeles, London, Scotland, and southeastern Canada.One plausible explanation for these observations would be the production of methyl nitrite (MN) as an exhaust product of MTB E in gasoline. Unlike ozone, MN is rapidly destroyed by sunlight. All of the POA studies were done in regions with significant methyl ether in gasoline. This explanation is strengthened by the observation that a POA has not been seen in regions without ether in gasoline.A previous A WMA paper proposed a plausible chemical model predicting that MTBE in gasoline will create MN in the exhaust. MN is highly toxic and closely related alkyl nitrites are known to induce respiratory sensitivity in humans. Funding to measure MN has not been available

Water is a sensitive and limited resource, mainly in intensively used agricultural areas in Austria, where groundwater is used as drinking water as well as for irrigation purposes. In order to guarantee a sustainable use of irrigation water, soil water measurement devices can be used to opti-mise irrigation, which means that controlling the soil water content in the entire root system may prevent water stress due to water deficiency on the one hand, and over wetting on the other hand. Furthermore, losses of nutrients due to leaching can be avoided. Several research studies on that topic were initiated during the last few years. The soil water status on selected fields planted with different crops (onions, carrots, sugar beets, sweet maize, zucchini) was monitored continuously by FDR (Fre-quency Domain Reflectometry) soil water measurement devices. Sensors in different depths measure the plant water uptake in the root zone under standard irrigation practices on different sites and dif-ferent soils, respectively. The deepest sensor is installed to avoid deep percolation caused by over irrigation. By means of these data, irrigation could be regulated based on the actual plant water re-quirements to keep the soil water content within an ideal range for crop development.

The irrigation system control is identified as a complex hierarchical process of stochastic nature, at the head of which the uncertainties, caused by random variations of meteorological factors (climate) and diversion capacity regime from irrigation canals, were laid.

Under such conditions application of the determinate methods for irrigation system control regarding the effectiveness surrenders to the formalistic and empirical methods.

The most appropriate method is the developed by us, method of preventive control.

As a result of retrospective analysis, to each system status, for example, diversion capacity, it is fixed the factors which lead to its changes, for example, rain layer or total evaporation. To every consequence “factor – system status” it is fixed the indicator and it is determined the probability of its exceeding in retrospective series.

The control is in following of such indicator dynamics, forecasting of the most probably changes within system status and adjustment of the water delivery regime to canal reaches with diversion capacity regime from irrigation canals by means of standard preventive graphical chats of water flow control within hydraulic structures and pumping stations.

Use of such control method allows to minimize the uncertainty influence, also it does not require the major modifications in the design and engineering infrastructure.

As an exception can be the measures, directed to the increase of self-regulating qualities of irrigation systems, namely the ability of on-line water volume control, which is regulated in the idle capacities, provided in canal beds or special reservoirs.

The example of such decision in practice is the Kakhovskaya irrigation system in the South of Ukraine. The use factor of water resources on this system reaches 0.85, the technological discharge water does not exceed 7%, the deficit of productive moisture reserve in soil at the end of interirrigation period does not exceed 20% and all these data were obtained under adverse weather conditions.

Since the digitalization of terrestrial television, many countries have discontinued television broadcasting in the UHF band. The freed-up frequencies are now available as digital dividends for mobile and fixed wireless access communication networks (MFCN), particularly for 4G/5G and public safety services in broadband called BBPPDR. Since cable TV still uses the UHF band, leakage from cable TV networks is the most common cause of interference in MFCN networks. Insufficient containment of the radio frequency signals transmitted through a cable system results in cable signal leakage. This article investigates the significance of controlling electromagnetic signal leaks from cable TV networks and how they impact authorized and standardized MFCN networks in the digital dividend bands. The periodic drivetest approach to detect and measure electromagnetic leakage from a cable TV system in the 700 MHz band at a site is detailed. The causes of the detected leaks and offered the appropriate procedure to repair them are also discussed. Additionally, the current measures taken in Hungary to address cable television signal leakage in the digital dividend bands are also discussed and alternative strategies for the adopted test drive approach are proposed.

Wśród wczesnych odmian tzw. denarów Ottona i Adelajdy (OAP) znajdują sie monety z pięcioma punktami we wnętrzu kaplicy. Dzielą sie one na dwa warianty, różniące się usytuowaniem liter ODDO w kątach ramion krzyża. Istnieje możliwość wykazania, że oba warianty wybito w tej samej, dotychczas niezlokalizowanej, mennicy. Liczba stempli była raczej niewielka, a wariant O-O-D-D poprzedza O-D-D-O. Ich emisja musiała rozpocząć się wkrótce po 983/984 i przypuszczalnie została zakończona ok. 993 r.

Wśród pierwszych monet zachodnioeuropejskich zarejestrowanych w skarbach ze Słowiańszczyzny Zachodniej, importowanych po załamaniu się napływu srebra z Azji Środkowej, znajdują się monety anonimowe, zarówno pod względem emitenta, jak i mennicy. Są one przedmiotem zainteresowania badaczy od początku wieku XIX. W piśmiennictwie doczekały się różnych określeń: po niemiecku Sachsenpfennige, Hochrandpfennige, Kreuzpfennige, po polsku zaś denary krzyżowe, krzyżówki. Przyjęto, że pochodzą z graniczących ze Słowianami mennic wschodniosaskich. Mają one istotne znaczenie dla zrozumienia użytkowania i datowania srebra monetarnego na ziemiach słowiańskich, szczególnie w Polsce i wschodnich Niemczech. Przykład wczesnego skarbu ze Strandby w Danii, gdzie takie denary pojawiły się w większej liczbie i są dobrze udokumentowane, pozwala stwierdzić, że dotychczasowe datowanie (Kilger 2000) jest niewłaściwe. Wszystkie najstarsze odmiany musiały zostać wybite przed 983/984 r., a nie jak dotąd sądzono przed 1000 r. Nie widać bowiem kontynuacji między nimi a młodszymi seriami z uniesionymi brzegami, które pojawiły się na początku XI w.