Défini comme « la fabrication des lieux », le placemaking repose non pas seulement sur un vocabulaire architectural recherché, mais aussi sur une union harmonieuse de l’architecture et du site. Pour Louis I. Kahn, le rôle que le territoire joue dans ses projets contribue aussi au développement de sa méthode. Les différents endroits dans lesquels il construit lui offrent une source des réflexions générales. Tout au long de sa carrière, Kahn élabore une série de principes que nous pouvons définir comme ses « outils » du placemaking et qui sont inhérents à sa méthode.

Tymczasowe zagospodarowanie lub wykreowanie przestrzeni publicznych staje się coraz bardziej powszechnym zjawiskiem, występującym zwłaszcza w dużych miastach. Jest to zjawisko pozostające niejako poza głównym nurtem zainteresowaniem badaczy urbanistyki współczesnych miast, jednak będące jednym z podstawowych elementów polityki miejskiej. Tymczasowe zagospodarowanie przestrzeni publicznych może mieć różne przyczyny: brak środków na docelowe zagospodarowanie, chęć spróbowania czy dany rodzaj funkcji sprawdzi się w wybranej lokalizacji, czy oddolne nie zawsze legalne działanie społeczne, wynikające z bieżących potrzeb mieszkańców lub użytkowników. Niektóre przestrzenie publiczne zagospodarowane tymczasowo pozostają w swojej formie i funkcji na dłużej, inne są demontowane lub po prostu się zużywają. W niniejszym artykule przedstawiono wybrane przykłady tymczasowych przestrzeni publicznych z europejskich miast.

This paper studied the concept of the habitability of buildings as a sustainability factor in the living environment, particularly in the city of Bogotá. The habitability factor stems from the relationship between human beings, the cultural dimension and the environment. Thus, we can say that the habitability factor is an important element in the building design process. Currently in Bogotá there are buildings that do not meet the requirements of the population. In Bogotá only 40% of buildings are of a good quality and a great number of newly produced buildings have made for lower quality living spaces. Consequently, it is important to give an adequate response to these kinds of demands. For thase reasons, this study created a model to evaluate the habitability factor of buildings. This model gives some guidelines for designing sustainable buildings and implementing stategies to design a better urban habitat. Finally, the Habitability model was tested as a pilot in the Primero de Mayo neighbourhood, which is located in the fourth district of Bogotá. The neighbourhood was classified as a cultural heritage site by city hall.

W niniejszej publikacji cztery dzieła architektury powstałe w Polsce w XXI wieku zostały zestawione parami w dwa kierunki w architekturze dobrane pod kątem zbiorów łączących je cech. Główny temat publikacji uzupełniają wstępne rozważania na temat możliwych pól analizy architektury powstającej w Polsce w XXI wieku.

Tekst omawia zagadnienia relatywizmu w kontekście międzynarodowej architektury, jak również konfrontuje je z przeciwnymi tendencjami. Wybrane przykłady świadczą o tym, że tego rodzaju architektura jako wynik globalizmu przeciwstawia się tradycji. Mimo przedstawienia główne aspektów relatywizmu, artykuł ten stanowi również prolegomenę do tendencji absolutystycznych w architekturze. Paradoksalnie absolutyzm nie zawsze narzuca architekturze styl historyzujący, lub monumentalny. Relatywizm jednak nie stanowi jednorodnego stylu i nie posiada sprecyzowanych granic. W tym świetle jakakolwiek próba całkowitej negacji tradycyjnych wartości w procesie projektowania wydaje się być skazana na niepowodzenie.

Problem budownictwa wielkopłytowego z lat 70-tych XX wieku zaczyna być zarówno w Polsce jak i w Europie problemem palącym. Kraje Europy Zachodniej, w obawie przed narastającą kryminalizacją i ubożeniem osiedli wielkopłytowych a także ich opuszczaniem przez mieszkańców, już w latach 90-tych XX wieku rozpoczęły kompleksowe zabiegi modernizacyjne, rewitalizacyjne i humanizujące stopniowo degradowaną tkankę miejską. Obecnie w blokach z wielkiej płyty żyje około 10 milionów Polaków, co stanowi ponad 1/4 mieszkańców kraju. Mimo podjętych przez wiele spółdzielni mieszkaniowych działań rewitalizacyjnych, jest to wciąż za mało, aby przywrócić tym budynkom wysoki standard i funkcjonalność, pożądaną przez rosnące wymagania i potrzeby powoli, lecz stopniowo bogacącego się polskiego społeczeństwa. Aby problem wielkiej płyty w Polsce rozwiązać w sposób właściwy, kompletny i trwały, niezbędne jest podjęcie kompleksowych działań skupiających się kolejno na: wczesnym uświadomieniu sobie i zrozumieniu skali problemu, dającym możliwość dokładnego zaplanowania i podjęcia działań naprawczych, aktywizacji i integracji społeczności osiedli wielkopłytowych - zaangażowania ich w procesy rewitalizacyjne a także przygotowania budżetu i uchwał prawnych, dających pole manewru do działań naprawczych oraz podjęcie czynności remontowych, wzorując się na doświadczeniach krajów zachodnich, umiejętnie przenosząc je na rodzimy grunt.

Artykuł jest prezentacją programu nauczania przedmiotu „Podstawy projektowania architektonicznego – kompozycje” studentów pierwszego roku kierunku architektura Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej. Przykładowe prace studenckie zamieszczone w tekście są ilustracją wyników procesu dydaktycznego

Designed by the architect Louis I. Kahn, the Phillips Exeter Academy Library is renowned mostly for the quality of its inner spaces. Particularly, the image of the building's central void with its large circular openings giving an insight onto the bookshelves has almost become an archetype of the library. Following the building's design process, however, we will learn how many tangible factors participated in the actual shaping of its architecture. The uniqueness of this project relies not only on embodying the idea of the library as institution, but also on the compromises the architect took as well as on the building's adjustment to its environmental setting.

W opracowaniu podjęto próbę oceny dotychczasowych modernizacji na przykładzie typowych wielorodzinnych budynków prefabrykowanych zrealizowanych w systemie W-70. Zaproponowano też możliwe działania, które mogą mieć wpływ na obniżenie zużycia energii w budynkach i osiedlu.

W ciągu ostatniej dekady znacznie wzrosła ilość osób ze zdiagnozowanym „spektrum zaburzeń autystycznych”. Na podstawie szacunkowych danych można określić, iż w Polsce jest ponad. 30 tys. osób chorych na autyzm, w związku z powyższym liczba osób, których dotyczy ten problem wynosi ponad 100 tys. w Polsce. Rosnące zapotrzebowanie na obiekty i przestrzenie publiczne dostosowane dla potrzeb tej grupy osób wymaga usystematyzowania wiedzy zakresie projektowania architektonicznego uwzględniającego wymagania osób ze spectrum zabużeń autystycznych. W artykule przedstawiono podstawowe zasady kształtowania tzw. Pokoi wyciszeń” coraz częściej lokalizowanych w obiektach użyteczności publicznej.

Współczesne kierunki projektowe obiektów szkolnych znacząco zmieniły się od lat osiemdziesiątych uwzględniając sposób użytkowania oraz poszukiwanie wartości dodanych, niezwiązanych bezpośrednio z nauką ale stwarzających pretekst do przebywania w przestrzeni obiektu i indywidualizowania jej w zależności od potrzeb. Duże znaczenie dla projektantów mają osiągniecia naukowe psychologii środowiskowej badającej kształtowanie przestrzeni i jej interakcje z człowiekiem.

Dawniej reklama była prymitywnym porozumieniem producenta i konsumenta. Od początku XX wieku reklama rozpowszechniła się na skalę masową. Powszechność wpływu reklamy na życie człowieka nabrała socjokulturowego wymiaru. Mówi się już nie tylko o tym, że reklama zmienia życie człowieka ale również, że kształtuje jego osobowość. Celem reklamy jest zazwyczaj przekazywanie informacji o produkcie, przekonywanie odbiorców o jego zaletach, wywoływanie zainteresowania i pobudzanie pragnienia posiadania towaru. Stosując jednak reklamę, należy pamiętać o fakcie dwoistej jej natury: z jednej strony ma ona charakter sztuki kreatywnej, z drugiej strony chodzi o jej skuteczność i efektywność oddziaływania. Poniższy artykuł jest próbą ukazania cienkiej granicy pomiędzy tym co uznawana jest za działo sztuki a tym co jest komercją. Jest przedstawieniem zmian jakie zaszły w sztuce, które przyczyniły się do zatarcia granic pomiędzy tym co twórcze i odtwórczy, tym co publicznea tym co nią nie jest.

Na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej nauczanie projektowania obiektów – miejsc zamieszkania stanowi wieloetapowy proces dydaktyczny, obejmujący trzy podstawowe zadania projektowe (mieszkanie, dom, budynek wielorodzinny). Przy ich realizacji każdorazowo poszerzany jest zakres problemowy, stopień opracowania technicznego oraz graficznego projektu. Obiekty mieszkalne (o zróżnicowanej funkcji i wielkości) są również często wybieranym tematem prac dyplomowych na poziomie inżynierskim i magisterskim. Poniżej przedstawiono metodologię nauczania tych zagadnień W Politechnice Lubelskiej.

Od świtu ludzkości, czasów organizowania się i gromadzenia wspólnot osadniczych, poprzez czasy formowania się pierwszych miast, towarzyszyła człowiekowi wiara w różnorodne bóstwa1. Wraz z rozwojem kulturowym i społecznym także systemy wierzeń ulegały ujednolicaniu, kodyfikacji i przyciągały coraz większą liczbę wiernych, stając się czynnikiem społeczno-politycznym wpływającym istotnie na kształt i kierunki rozwoju młodych cywilizacji. Wraz ze wzrostem znaczenia nowych idei, organizacji przez nie przestrzeni sacrum i formalizacji zachowań, zaczęto kult "przekuwać w kamień"2. Analizując architekturę sakralną każdej epoki i studiując jej historię, można zaobserwować jak zmieniała się sinusoida stosunków społecznych pomiędzy tolerancją i religijnym współistnieniem z jednej strony, a nienawiścią i dążeniem do dominacji z drugiej. We współczesnym, bardzo zróżnicowanym, pełnym mnogości wyznań i różnic kulturowych świecie, architekci stają przed wyzwaniem w jaki sposób kształtować architekturę sakralną aby służyła pokojowej koegzystencji, akceptowaniu różnic, nie będąc jednocześnie zarzewiem konfliktów, wzajemnych roszczeń i pretensji.

The Parish Church of St Nicolaus at Byczyna in Silesia (German Pitschen) presents a most interesting, yet till now unknown example of a hall church from around 1300. It proves that the Silesian founders, as well as builders themselves, sought at the end of the 13th century for an suitable, attractive form of a representative town church. All up-to-date researchers treated the Byczyna church as an integral structure dating back to the end of the 14th century. It is most surprising, as it is more than evi- dent that we deal here with a much older building, which was only much rebuilt to the present shape at the end of the 14 th century. With no doubt, the church in question forms one of the most interesting architectural creations of around 1300 in Silesia. Its builder proved their knowledge of many important buildings in Austria and Moravia, especially of the Cathedral al Olomouc/Olmütz, which was near completion at that time. The short hall nave of the Byczyna church counts to the main trend of the parish churches in Silesia from the 2nd half of the 13th century. In turn, the single west tower was erected prob- ably according to the wish of its alleged founder, Henry the Third, duke of Głogów/Glogau. It reminded of the west tower of the Collegiate Church at Głogów, while the unique mason decoration in the Byczyna choir, which encompassed sculpted baldachins and vaulting shafts, was an allusion to the chancel of the aforementioned church at Głogów. The size and opulent articulation of the eastern part of the analysed building stressed the function of the church as a seat of an archpriest. Unfortu- nately the Byczyna choir, which was a unique structure in the Silesian architecture of around 1300, was later strongly rebuilt and lost its previous shape.

The paper describes a bridge over the Vistula River with two spans of 180 English feet (54.86 metres) in length, constructed in the middle of the 17th century in the city of Torun on the territory of the Polish-Lithuanian Commonwealth. A study on numismatic and iconographic sources as well as city plans and written sources is carried out in the article. The study shows that the Torun Bridge superstructure was made of wood and was based on a cantilever truss (Gerber carrier) solution which had never been applied in Europe before. The two large spans of Torun Bridge were in service between 1632 and 1657. Accord- ing to the author’s research on well-known bridge structures from Europe from the middle of the 17th century, the span of the Torun bridge appears to have been the larger than the other.

W artykule został opisany most przez Wisłę o dwóch przęsłach rozpiętości 180 stóp angielskich (54,86 metra), zbudowany w połowie XVII wieku w Toruniu na terytorium Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Przedstawiono wyniki badań źródeł numizmatycznych i ikonograficznych, a także planów miasta i źródeł pisanych. Badania wykazały, że konstrukcja toruńskiego mostu była wykonana z drewna w oparciu o koncepcję belki kratownicowej wspornikowej (tzw. belki Gerbera), niestosowanej wcześniej w Europie. Dwa takie przęsła o dużych rozpiętościach były użytkowane w moście pomiędzy 1632 a 1657 r. Analiza porównawcza znanych konstrukcji mostów europejskich z połowy XVII wieku wykazała, że najprawdopodobniej przęsła toruńskie były wówczas najdłuższe.